Geplaatst Ik wilde even m'n verhaal doen, misschien krijg ik reacties en ervaringen waar ik mee verder kan of herkennen anderen later de problemen en zijn zij ermee geholpen...
Sinds 2 jaar heb ik mijn paard gekocht (oktober 2009), hij was toen 4,5 jaar. Bij de dierenarts keuring kreeg ik te horen dat hij gevoelige darmen had, maar dat dat in de toekomst niet veel kwaad zou kunnen.
Hij was bij het rijden ook wel tamelijk hard, maar ik dacht dat dit kwam doordat hij steeds in het bos werd gereden en niet echt werd getraind in de piste. Hij mocht lopen hoe hij zelf wou zeg maar. Ik zou het met de nodige hulp wel kunnen verhelpen, zo dacht ik.
Van in het begin merkte ik wel dat hij toch steeds last had van platte mest. Ik heb hem altijd goed ontwormd met Equest, een breedspectrum ontwormingsmiddel.
Voor zijn rug heb ik een goede zadelpasser laten komen en die heeft dan een passend zadel verkocht aan me.
Begin augustus 2010 kreeg hij de eerste problemen: hij had bloedwormen. De dierenarts heeft hem behandeld met 2 zware inspuitingen en toen moest ik een tijdje kort op elkaar ontwormen met Equest, en nadien terug op normaal schema. Eind augustus had hij dan een zware slokdarmobstructie. Spierontspanners werkte niet en zijn hele maag is moeten leeg gemaakt worden door de dierenarts.
Zij stelde voor om toch endoscopisch te gaan kijken of er inwendig geen probleem was van obstructie (bijv tumor ofzo). Tijdens de endoscopie was er niks te zien, hij zou het dus gehad hebben van te snel te eten.
Tijdens het rijden bleef hij hard, ik kreeg geen ontspanning in hem. Zijn achterhand kon hij niet ondertreden en zijn hoofd zweefde altijd ergens in de lucht.
Ik heb een aantal maanden niet kunnen rijden wegens gezondheidsproblemen mijn kant en de winter kwam eraan. In die periode heeft hij ogenschijnlijk van niks nog last gehad.
Begin februari 2011 heb ik het rijden terug opgenomen. Zijn gezondheid was nog steeds goed, alleen met het rijden raakte ik geen sikkepit voortgang. In juni is hij een maand op training geweest bij een gediplomeerd instructeur. Daar heeft hij voor het eerst sinds lang opnieuw een krampkoliek gekregen. Zonder aanleiding trouwens, hij stond gewoon op de weide. Voedsel was niet veranderd, het was in de laatste week van zijn training. De dierenarts is er bijgeweest, hij had een spuit buscopan gekregen en het was even over. Na een drietal uren begon het opnieuw. Mijn paard stond helemaal bezweet als een gek rond te crossen in de piste. Hij ging rollen en had duidelijk pijn. Ik heb ermee toen een tijd mee rondgestapt en hij kalmeerde ziender ogen. De koliek was over. Die nacht hebben we hem goed in het oog gehouden en heeft hij niets meer gehad. Ook bij deze trainer raakte hij niet tot ontspanning. Wel zagen we in de linkergalop dat hij zijn achterbenen kruiselings gebruikte. Hij wisselde dus telkens van beenwerk achteraan.
Na de training ben ik verder blijven werken met hem. In augustus 2011 merkte ik dat hij vochtbulten kreeg als ik lange wandelingen maakte met hem. Die bulten verschenen ter hoogte van zijn schoft en waren na een uurtje ook verdwenen. Hij had er ook totaal geen last van maar er klopte dus iets niet. Ik heb er toen de veearts/osteopaat bijgehaald en zij heeft hem behandeld. Het verdict luidde dat hij vastzat aan beide kanten van de wervelkolom in hals, scholft en laatste deel van zijn rug. Ik kreeg allerhande oefeningen en strechoefeningen mee waar ik 6 weken mee aan de slag kon.
Ik mocht wel niet meer rijden met mijn zadel, want dit was mogelijk de oorzaak van de vochtbulten. Eventueel eens proberen boomloos ofwel bareback. Maar gezien mijn paard zo hard is bij het rijden was bareback geen optie. Ik heb na de behandeling geen pistewerk meer gedaan, maar nog 1 wandeling gemaakt met een barefoot. Tijdens de wandeling merkte ik wel dat mijn paard drie keer na elkaar probeerde om te plassen en dat dit telkens niet lukte. Pas de 4de keer kon hij plassen. Maar wanneer hij in de weide stond zag ik dit probleem niet. Mijn paard bewoog met de barefoot wel ruimer maar ook nadien merkte ik de vochtbulten. Ik had foto's hiervan genomen en doorgestuurd naar de osteopaat. Ik mocht in geen geval meer rijden totdat er terug een passend boomzadel was, maar moest wel blijven werken op de grond.
Ik had een goede zadelmaker gevonden en die man was alles komen opmeten.
6 weken lang heb ik mijn paard zoals gezegd gewerkt op de grond en zijn strechoefeningen gedaan. Ik moest cavalleti's doen en vooral werken aan buigingen en ontspanning. Er is een lesgever geweest speciaal voor het grondwerk. Die man merkte meteen dat mijn paard ongelofelijk vastzat in de hals en dat hij in blok zijn achterhand herzette. Van hem had ik nog wat extra oefeningen gekregen om zijn hals los te koppelen van zijn achterhand zodat hij ook hierin soepeler zou worden.
Deze week dinsdag 4 oktober kwam de veearts/osteopaat dus terug voor herevaluatie en tweede behandeling. Zij was meteen geschrokken toen ze zijn rug voelde. Hij was NIKS verbeterd en had nog steeds enorme spierspanning op zijn rugspieren. Tevens zag ik die moment ook dat zijn rechterachterbeen aan de sprong was gezwollen. We zagen geen sporen van een trap of beet van ander paard, hij mankte wel niet en als we eraan voelde deed het ook geen pijn. De osteopaat had er geen goed gevoel bij en wilde m'n paard niet behandelen. Er waren 6 segmenten volledig vast aan de achterkant van zijn rug. Zij voelde ook dat zijn heiligbeen gekanteld zou zijn en zo alle rugspieren die over de wervel lopen mee naar achteren trekken en zo zorgen voor de spierspanning.
Ze dacht dat de bloedwormen zich een jaar geleden hebben verstopt en waarschijnlijk nu in zo'n grote arterie zitten die dicht bij de rug loopt. Mijn paard zou zijn rug dus zo vasthouden door de last die hij daarvan ervaart. Verder vreest ze dat er in zijn jonge jaren ook iets moet gebeurd zijn waardoor hij zoveel problemen heeft met zijn rug en bekken. Hij moet gevallen zijn waardoor zijn heiligbeen eventueel gekanteld is geraakt zei ze me. Verder vertelde ik haar ook dat ik merk dat mijn paard enorm snel op rust gaat staan en dit niet specifiek met 1 been. Hij wisselt vaak af.
Ze raadde me meteen aan een afspraak te maken in een kliniek in Nederland, die waar osteopaat Janek Vluggen werkt. Daar zouden ze inwendige echo's kunnen maken en RX'en van z'n rug. Die afspraak kon ik pas krijgen 12 december. Ze zei me wel dat ik moest voorbereid zijn op slecht nieuws. Dat m'n paard mogelijks niet meer berijdbaar is...
Tot dan mag ik niks meer met hem doen. Geen grondwerk, niet rijden, niks. Het zadel in de maak heb ik ook meteen geannuleerd.
Na 2 dagen dubben heb ik toch besloten al een bloedonderzoek te laten doen. Ik vind dat ik niet tot december kan wachten om te kijken of er nu nog bloedwormen aanwezig zijn. Als die er zijn wil ik die al behandeld hebben. Mag er niet aan denken dat ze nog 2 maanden de tijd hebben te vermenigvuldigen.
Als de dierenarts komt ga ik een heel uitgebreid bloedonderzoek vragen. Ik begin nu ook stilaan te denken dat hij last heeft met zijn nieren en daarom ook zoveel rugproblemen heeft. Verder wil ik nu ook al een rx laten nemen van zijn sprong, ik kan echt niet wachten tot december om dan misschien te horen dat ik te lang gewacht heb voor z'n sprong nog goed te krijgen.
In ieder geval heb ik zoooveel twijfels, zoveel gedachten over wat het nu zou kunnen zijn en wat ons verder te wachten staat. Volgens mijn osteopaat is Janek Vluggen mijn laatste strohalm. Hij zou me meteen kunnen zeggen wat er aan de hand is en wat de toekomst nog brengt voor m'n paard.
Ik heb nog wat rondgekeken op bokt en had iemand haar verhaal tegen gekomen. Zij was ook zo op de sukkel met haar paard dat aanvallen kreeg en kreeg slecht nieuws in de kliniek van Janek. In een andere kliniek hadden ze dan weer het compleet het tegenovergestelde verteld. De vrouw had 3 meningen gekregen van dierenartsen.
Door zo'n verhalen krijg ik echt bang. Ik wil gewoon een eenduidige verklaring en behandeling.
Zo lang verhaal, sorry daarvoor. Maar ik probeer zo volledig mogelijk te zijn. Mochten zij die de tijd genomen hebben het verhaal te lezen, laat aub iets achter. Het zal me heus wel helpen..
. We zullen duimen. 
