Vorig jaar winter toen ze nog niet van mij was heeft ze met kerstmis een veulentje gekregen wat is overleden. Daarna heeft ze een hele tijd onwijs beroerd gelopen, niet kreupel ofzo maar superstijf en ze tilde haar achterbenen niet meer op. Ik ben toen helemaal gestopt met alles en ze heeft 2 maanden op rust gestaan. Daarna langzaam weer opgebouwd dus alleen stappen enna een tijdje weer voorzichtig longeren, helemaal geen problemen meer met haar achterhand, ze liep super en tilde ook haar achterbenen op met lopen. Toen ze nog niet van mij was heb ik haar een aantal kunstjes geleerd waaronder steigeren, niet gemeen ofzo maar gewoon vanuit halthouden omhoog en weer naar beneden.
Ben ik ook weer op gaan pakken en het gaat eigenlijk steeds beter, maar nu begint ze in draf op de weg weer een beetje te slepen met achter, op gras enzo doet ze het niet en de hoefsmid kon ook niks zien (behalve dat de toon wat harder gesleten was). Ik begin me nu dus af te vragen of het door dat steigeren zou kunnen komen, ik weet verder niet of er dan enorme druk op haar achterhand komt. Of zou het door het mennen komen hoewel ik het tijdens het mennen niet heb opgemerkt.
Het zou misschien ook wel stijfheid kunnen zijn ze doet het namelijk alleen aan het begin van het lopen (dan valt het op ) aan het einde als we terug naar stal lopen zie ik het niet zo.
Ik ben een beetje benieuwd naar jullie mening, meteen stoppen met steigeren en mennen (of een van beide) liever niet natuurlijk ze vind het allemaal even prachtig, of gewoon een stapje terug en het steigeren tijdelijk vergeten en een uurtje mennen in de week (over 2 dagen verdeeld) en verder lekker een beetje lopen en longeren.
Wie weet hebben jullie wel een ander idee....
Sorry voor het lange verhaal
