Geplaatst Ik ben vorige week maandag, 16 juli, naar mijn verzorgpaard Pervinco (12-jarige volbloed) gegaan met het idee hem te longeren en eventueel wat grondwerk te doen, vanwege de hitte. Daarna wilde ik hem lekker gaan wassen.
Kom ik daar, blijkt de eigenaresse van de stal in het ziekenhuis te liggen vanwege een bevalling. Ze zou dinsdags naar huis komen, maar moest nog minstens 2 dagen blijven omdat ze 40 graden koorts had.
Ik ga Per uit de wei halen, ik pak zijn halster vast en toen werd mijn oog naar zijn achterbeen getrokken. Keidik en met een behoorlijke vleeswond. Net onder de hak, aan de voorkant. Bloedend en met keiveel wondvocht en volgens mij ook etter...
Ik heb hem dus, imo vanzelfsprekend, de waterslang op de zwelling gezet. De zwelling zat boven de wond, dus die werd ook meteen schoongespoeld. Ik had dus echt geen idee wat ik verder moest doen, het leek me geen wond om acederm op te spuiten (mijn da, die ik gebeld had, zei van wel, maar goed), van de da van Sonja had ik geen nummer, van de eigenaresse van Pervinco niet, en ik wist ook niet of ie de stal in mocht, want er was niemand thuis.
Tijdens het spuiten trok ie trouwens zijn been omhoog, bleek dat de vleeswond een keidiepe wond was... Je zag de draad er gewoon minstens 1 cm diep doorheen lopen! De afdruk ervan eigenlijk...
Hij heeft op de een of andere manier in de draad gehangen... Die hele diepe wond, paar striemen, haarloos, op zijn benen, en aan het andere achterbeen een schaafwond.
Kwam Theo thuis van het ziekenhuis. Had inmiddels bijna een half uur staan koelen. Werd ie kwaad omdat ik het af stond te spuiten...
Hij had er 's morgens hun da al bijgehad blijkbaar. Die had gezegt dat Per gewoon in de wei moest, geen spul op of in de wond smeren, niet afspuiten, niet lopen, niet hechten, helemaal niets. Onder het motto: laat de natuur haar werk maar doen. Frisse lucht was het beste. Hij heeft een spuit gekregen tegen de pijn en een tetanusprik, that's it. Oh ja, ook nog een stapel pijnstillers...
Dat ie niet mag lopen, kan ik begrijpen. Dat ik er geen acederm ed op mag spuiten, iig niet teveel, kan ik ook nog wel begrijpen. En ja, inderdaad, natuurlijk is frisse lucht beter. Het hechten ook, hij trekt waarschijnlijk de hechtingen door zijn been heen als ie loopt.
Maar waarom plakt ie er dan geen zelfhechtend verband of zo op??
En op de wei is keiveel, gortdroog, zand! Iedere keer als er een paard beweegt waaien complete stofwolken op... En Per staat daar met een open wond (die nog steeds bloedde toen ik hem op de wei zette) tussen... En ik mag hem niet eens schoonspuiten, terwijl ik dat toch maar 1 x per dag kan doen! En ja, hij liep gewoon normaal, maar vind je het gek, met verdovingsmiddel...?
Ik heb snel wat acederm op die schaafwond gespoten, voor Theo me terug stuurde naar de wei...
De stalhoudster kan op korte termijn niet naar de wond komen kijken, die ligt nog steeds met koorts op bed. De eigenaresse van Pervinco is inmiddels geweest en die deelde me mee dat de wond erger lijkt dan het is. Terwijl ze dus echt géén verstand heeft van paarden, ben Pervinco niet voor niets opnieuw aan het beleren!
Wat ik nu doe is de wond met "Wondzalf" van Simicur en een steriel gaasje schoondeppen. Daarna verkoelende gel op de zwelling.
Foto's van 17 juli; je ziet de diepte van de wond een heeeeel klein beetje, links van het geel. Kon de diepte niet beter fotograferen, daarvoor moest ik zijn been optillen en dat deed hem pijn..:
De volgende foto's zijn van 18 juli. Er zit een korst op, maar het diepe deel ligt nog steeds open. Daarbij vind ik de korst erg lelijk! Het is inmiddels niet veel verandert..:
Jullie deskundige mening
is gevraagt... Blijven schoonmaken/ontsmetten en insmeren met verkoelende gel of paard doodstil in het stof laten staan en er niet meer naar omkijken? 
).
) op de wond die mijn paard heeft overgehouden na de castratie, naja, dat is gewoon een ontsteking, die niet meer weg wil...
) loopt overigens niet kreupel, hij heeft alleen een erg stijf achterbeen waar hij ook pijn aan heeft als hij het daadwerlijk op moet tillen...
