Ik heb vanmorgen de DA toch maar laten komen... ook al had ik sterk het vermoeden dat het een mega-blauwe plek was, wilde ik niet het risico lopen zelf te modderen terwijl er een goede remedie voor handen is.
*Gelukkig* bleek ik gelijk te hebben: een super blauwe plek op de knieschijf, pfff. Inmiddels kwamen de rampverhalen bij ons op stal al weer op gang (enkel meelevendheid) van knieverdraaiingen en gescheurde kniebanden. Ieks!
Gelukkig zit de zwelling niet op het kniegewricht, daarvoor zit het te hoog (praktisch in de lies) en ook de huid staat niet strak, er hangt aleen een vochtzak bij in. Ik had de keus om een sneetje in de huid te maken en het vocht weg te laten lopen of geduld te hebben en het lichaam het zelf te laten doen. Ik heb ervoor gekozen geen incisie te maken met het gevaar dat bacterien lekker in de al beschadigde holte gaan woekeren en nog veeeeeel verder van huis te zijn. Dan maar het risico van een schoonheidsfoutje (een uitgelubberde huid), zolang dat gewricht het maar gewoon blijft doen! Nu heb ik een (sport)blessurezalf gekregen die ik tweemaal daags moet smeren. Deze moet bloedstolsels oplossen en vochtafdrijvend zijn.
Ik vind het ook wel vreemd dat er in die twee weken die nu bijna voorbij zijn het vocht niet is afgenomen. Nou ja, het is wel voor de helft afgenomen maar dat slechts in de eerste paar dagen, de tijd erna bleef de hoeveelheid constant. Nu was het wel een behoorlijke (lees: idioot veel) hoeveelheid vocht. Dat is ook niet zomaar weg.
De DA zei dat de blessure 'vrij vaak' voorkomt bij springpaarden die met de achterbenen achter een hindernis blijven hangen en dat die goed te genezen zijn. Daar houden we het dan maar op.
Ik vraag me alleen af hoe lang dit nou weer gaat duren.
Omdat mijn paard er niet op kreupelt mag ik haar weer gaan belasten: rijden dus maar weer... *joepie*