Na diverse onderzoeken zijn we er eindelijk achter wat mijn paard mankeert. Hij liep al heel lang niet helemaal goed, maar was niet echt kreupel. Omdat hij steeds onregelmatiger werd zijn er röntgenfoto's en een scan van zijn voet gemaakt, en kreupelheids onderzoek d.m.v. plaatselijke verdovingen.
Bij de verdovingen kwam er uit dat het een weke delen probleem was. In 1e instantie werd aan een recente peesblessure o.i.d. gedacht en dit zou met staprust en medicijnen weer kunnen genezen.
De utslag na de scan was veel minder positief. Er zit inderdaad een peesblessure, de rechte pees van het sesambeen die over de kogel loopt. Alleen is het al een oudere, slecht genezen blessure waardoor er bindweefsel en littekenweefsel in de pees zit.
Daardoor is de pees verdikt en verruwt. Hoe het precies gebeurt is weet ik niet, het kan overbelasting zijn of een blessure die hij op heel jonge leeftijd heeft opgelopen.
Gevolg van de dikke pees is dat er een irritatie optreedt , niet echt heel erge pijn. Door die irritatie wordt het been ontzien en gevolg is bijv. struikelen, scheef lopen en uiteindelijk rugproblemen.
Het paard staat nu dus op rust, krijgt een supplement met glucosamine en bute. De bute krijgt hij om hem zover te krijgen dat hij zijn voet normaal gaat gebruiken, bijv. beter doorbuigen, zodat de bloedsomloop daar beter wordt. Ondanks dat een pees weinig doorbloed is hopen we dat de bindweefsel vorming in de pees zo afneemt , hopelijk zelfs verdwijnt.
De diagnose die nu is gesteld is weinig hoopvol, en zou kunnen beteken dat mijn paard zo nu en dan een bute kuur zou moeten krijgen, alleen licht recreatief mag worden gereden, terwijl ik zelf hoopte op endurance en reining.
Nu vroeg ik mij af of er mensen zijn die ervaring hebben met een dergelijke blessure en de gevolgen ervan voor de bruikbaarheid van het paard.
Overigens is het in dit geval ook triest te noemen dat een zgn. "ervaren" westerntrainer, waar mijn paard een tijdje in training heeft gestaan nooit iets heeft gezien, dat zat in mijn hoofd, volgens hem had het paard geen zin.
Misschien als hij het had herkend en hem minder zwaar had aan gepakt was het nu te overzien geweest. Ik weet natuurlijk ook niet wat er daar steeds gebeurt is aangezien ik er niet altijd bij was, maar het heeft mijn paard geen goed gedaan. Dus als je ooit voelt dat er iets niet helemaal goed is met je paard, laat hem dan binnenste buiten keren, net zo lang tot het 100% zeker is dat hij goed is of tot je weet wat het is. Geloof geen anderen die zeggen dat het tussen je oren zit en geen veeartsen die, na een enkele buigproef kunnen garanderen dat het alleen maar stijve spieren zijn, jij kent je paard het best, laat ze maar kletsen. Had ik ook moeten doen. Ik heb hem wel regelmatig na laten kijken maar het heeft lang geduurd voordat er iets werd gevonden.