Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-01-03 10:36

Geplaatst: 16-01-03 10:36

Ik merk ook dat de wat oudere amazone's de zaak wat luchtiger opnemen. Je kunt wat beter relativeren. De knolhobbelen is maar een hobby, een vrije tijdsbesteding, dat doe je voor je lol.
Ik besef heel erg goed welke aanslag mijn hobby pleegt op mijn vrije tijd en salaris. Als ik er geen plezier en ontspanning in zou kunnen vinden zou ik er onmiddelen mee stoppen en mijn tijd en geld aan iets anders besteden.

**Geplaatst**: 16-01-03 13:40

Geplaatst: 16-01-03 13:40

Anya:
"Voordeel van veel ouder starten met een eigen paard en met wedstrijden is dat het allemaal veel relaxter kan. Het hoeft niet meer zo nodig."

Nou....
Relaxter...
Ik ken iemand die ontzettend zenuwachtig is tijdens wedstrijden en die is toch ook al ouder, rijdt al jaren wedstrijden en ondanks dat... de zenuwen spelen parten en het gaat daardoor niet altijd even best.

Verder: "Het hoeft niet meer zo nodig" Verward

Bij mij hoeft het dus wel nodig!

Ik wil niet beweren dat ik verwacht morgen dood te gaan, maar ik weet wel dat er grote kans is dat mijn lichaam al gauw niet meer in staat is om te rijden. Laat staan wedstrijden.
En ik kan mezelf ook niet beloven dat de volgende chemokuur WEL aanslaat... klinkt negatief maar is gewoon de waarheid. Boos!

Dus als er een, als is het maar zeer korte, periode komt dat ik in staat ben B-niveau te trainen en regelmatig te rijden met mijn paard, dan is het HUP van tevoren al startkaart aanvragen, en zo gauw mijn lichaam er toe in staat is:
WEDSTRIJD.

Al moet ik de hele wereld ervoor op zijn kop zetten.
Ik zal dat ene officiele proefje rijden, met of zonder winstpunt, al steigert mevrouw de hele ring rond... interesseert me niet.

Want wie kan mij verzekeren dat ik ooit nóg een kans krijg?
Wie kan mij zeggen dat ik
de maand erop niet weer
aan de chemo moet?
weet jij wat de kanker
met mijn toekomst doet?
wie weet hoe lang ik nog
kan genieten van haar?
ben ik er nog
volgend jaar Verward

**Geplaatst**: 16-01-03 14:05

Geplaatst: 16-01-03 14:05

Dorine, de kick van het voor het eerst binnenrijden op je eigen paard is meer dan de moeite waard. Ik hoop voor je dat je dat snel mag meemaken.

**Geplaatst**: 16-01-03 14:54

Geplaatst: 16-01-03 14:54

Dorine...
Natuurlijk heb je gelijk in je antwoorden. Maar ik bedoel het niet zoals jij het opvat. Ik heb behoorlijk geklungeld met mijn gezondheid: eerst met drie keer opeenvolgend op verschillende plekken huidkanker (die gelukkig steeds op tijd is weggesneden), en daarna heb ik ongeveer 3 jaar lang de ziekte van lyme gehad (met als verkeerde diagnose progressieve rheuma). Als je op de ergste momenten van je ziekte toch een overwinning behaalt op je lijf of je geest, dan is dat het meest fantastische wat er is.
En het binnenhalen van mijn eerste winstpunt vond ik geweldig. En dat op een paard dat veel mensen al hadden opgegeven (ze is enorm eigenwijs en zeer verwend geweest als moederloos veulen).

Wat ik bedoel met het hoeft niet zo nodig is: als ik halverwege het oefenen voor dressuurwedstrijden opeens in mijn hoofd krijg om een westernwedstrijd te gaan rijden,dan doe ik dat (ook als dat toevallig niet zo goed is voor de verwachte puntjes). En als Lanna dan 5e wordt in de Pleasure en 3e in de Horsemanship en de week daarop toch twee winstpunten loopt (dus we moeten naar de L) dan ben ik apetrots. Maar ik heb ook zoiets van "kom ik er vandaag niet, dan morgen wel". En dat geeft ook een zekere rust. Zodat ik inderdaad meer kan genieten van mijn paard dan in de tijd dat mijn sportprestaties nog helemaal bovenaan stonden.

Dat bedoel ik.

Tegelijk kan ik me jouw situatie ook voorstellen (ik heb ook een lange tijd geleefd met de angst van terugkerende kanker en daarna met de verwachting dat vroeg of laat mijn gewrichten echt niet meer zouden meewerken). Ik weet dat dat een aanslag op je psyche doet. En dan sluit ik me aan bij Lovely: de kick van voor het eerst binnenrijden op je eigen paard is de moeite zeker waard. Maar de kick van het hebben van dat paard ook. Het helpt je door moeilijke tijden, vind ik tenminste.

Ik hoop in ieder geval dat je net zoveel plezier aan paardrijden zult hebben als ik!

**Geplaatst**: 16-01-03 18:48

Geplaatst: 16-01-03 18:48

kben zo rond me 8e begonne met wedstrijden rijden.. toen ik me eerste wedstrijd pony had heb ik eerst 2 maanden thuis wat gehoppeld Haha!

.. en toen vanzelf naar priveles rijvereningsles en wedstrijden Haha!

..

**Geplaatst**: 16-01-03 18:52

Geplaatst: 16-01-03 18:52

hier nog eentje volgens mij minstens de oudste (37 mmmm?) heb nog niet echt meegedaan aan de officiele wedstrijd maar toevallig a.s. zondag de eerste echte onderlinge wedstrijd. Op mijn 37 ste dus. ben benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen.

**Geplaatst**: 16-01-03 23:01

Geplaatst: 16-01-03 23:01

Margaret schreef:
hier nog eentje volgens mij minstens de oudste (37 mmmm?)

Nee, voorlopig ben ik dat...ik word over twee dagen 43 Cool

. Maar ook ik ben de oudste niet. Een stalgenoot van ons is al aardig op weg naar de 60 en rijdt eveneens wedstrijden op haar pony Haha!

**Geplaatst**: 17-01-03 15:31

Geplaatst: 17-01-03 15:31

Wij hebben op de vereniging een vrouw van rond de 60 die een paar jaar geleden voor het eerst in de zz-licht is uitgekomen, nu start ze zelfs zz-zwaar .Zij spring met het zelfde paard ook M. Zij heeft dit paard als 3 jarige gekocht en zelf beleerd. Een echt omaatje met pit (laat ze het maar niet horen) Maar de moraal van dit verhaal, alles is dus mogelijk op elke leeftijd

**Geplaatst**: 17-01-03 15:49

Geplaatst: 17-01-03 15:49

Mijn moeder start ook fanatiek (is 50+) maar het relativerende dat ik hierboven genoemd zie, vind ik wel meevallen Haha!

**Geplaatst**: 17-01-03 16:01

Geplaatst: 17-01-03 16:01

Nou , ik vind het nog wat hoor als je je hele leven met heel paarden nnoiit verder bent gegaan dan landelijk en nu toch de overstap te maken. En ook nog eens met hetzelfde paard m starten in het springen!! dat doen de meesten haar niet na hoor!!

**Geplaatst**: 17-01-03 16:02

Geplaatst: 17-01-03 16:02

veel verschillende paarden bedoel ik

**Geplaatst**: 17-01-03 16:05

Geplaatst: 17-01-03 16:05

samsam, ik had het niet over jouw stalgenote! Ik vind dat zeker een prestatie, knap hoor.

**Geplaatst**: 17-01-03 16:07

Geplaatst: 17-01-03 16:07

Sorrie dat ik me onterecht aangevallen voelde!!

**Geplaatst**: 18-01-03 00:09

Geplaatst: 18-01-03 00:09

Anya, zoals je het net hebt beschreven, daarin ga ik helemaal met je mee! Lachen

Dacht eerst dat je het anders bedoelde, maar inderdaad: het winstpuntje e.d. dat hoeft niet zo nodig.

Maar het kunnen starten, in ieder geval enkele wedstrijden te hebben gereden met haar voordat ik niet meer kan... dat gevoel blijft.
Die drang van: laat ik het maar gauw een keer doen, want stel dat... Haha!

Alleen zal dat wel minder worden als ik eenmaal een paar proeven gehad heb hoor! Knipoog

**Geplaatst**: 18-01-03 00:18

Geplaatst: 18-01-03 00:18

Toen ik 9,5 jaar was ben ik begonnen met paardrijden, een jaar later kreeg ik mijn eigen pony. Toen ik 12 was ongeveer ben ik wedstrijden gaan rijden. De laatste jaren ben ik alleen steeds meer gaan starten omdat ik nu ook niet meer zo afhankelijk ben van anderen qua vervoer. Voor mij hoort het er gewoon bij, de wedstrijden. Heb nu 4 startkaarten, de 5de komt over 2 maanden. Ik hoop nog heeeeeel lang mee te kunnen doen! Lachen