Geplaatst: 24-08-06 16:08 Moest er overigens wel om lachen
Citaat:Vooraf werd in het Nederlandse paardenkamp gefluisterd, dat niemand gek moest opkijken als de Duitsers in hun eigen achtertuin van de troon zouden worden gestoten. Dat was vorig jaar bij het CHIO gelukt en bovendien moest topvrouw Isabell Werth het stellen zonder Warum Nicht, haar geblesseerde eerste viervoeter op stal. Anky van Grunsven liep openlijk te dagdromen over een nieuwe stunt in haar toch al niet succesloze carriere. De Olympische titelhoudster, die door enkele akkefietjes met onwelwillende paardenbladen niet meer zo graag haar kunsten vertoont bij de oosterburen, zei in de aanloop naar de WEG te Aken klaar te zijn voor een beslissende slag.
Niettemin kon de vlag van het opportunisme even snel omlaag worden gehaald als zij was gehesen. In de keizerlijke stad bleef alles bij het oude en werd Nederland terechtgewezen naar de tweede plaats op het erepodium, waarmee het al sinds mensenheugenis genoegen moet nemen. De onderlinge verschillen waren de laatste jaren zelfs niet zo groot geweest als in Stadion 1 van het paardenwalhalla. Bijna zes volle punten scheidden het kleinere broertje van de monopolist die alleen bij het WK van 1970 een ander land voor moest laten gaan ( Rusland won toen). De complimenten werden op een geroutineerde manier door het verliezende viertal overgebracht. Van de Duitse equipe viel niemand uit de toon. Werth reed met haar tweede keus een puike proef en Heike Kemmer bracht het er nog beter vanaf dan de aanvoerster. Nadine Capellman en de enige mannelijke inbreng in het geheel, Hubertus Smidt, harkten zonder veel moeite de andere punten bijeen die leidden tot een score van 145%. Nederland mocht daarintegen geen moment speculeren over het behalen van de felbegeerde eerste wereldtitel. Schellekens-Bartels en Edward Gal reden naar behoren, maar van Lieren kwam niet verder dan 68,5%. Zelfs van Grunsven, die eerder dit jaar in Den Bosch haar eigen wereldrecordscore opschroefde naar 87,9%, stelde teleur. Ze bleef door enkele onvolkomenheden steken op 75%.
De onaantastbare geachte diva uit Erp baalde er stierlijk van. ‘ ik heb fouten gemaakt’ zei ze. Maar nog voordat ze haar sombere gezicht had opgezet, had haar man en bondscoach Sjef Janssen al verklaard dat het allemaal zo erg niet was: Het gaat ons vooral om het meedoen en niet om de medailles. Toch zal het Janssen goed hebben gedaan als hij bij een internationale titelstrijd eindelijk eens had kunnen afrekenen met zijn grootste kwelgeesten. Die hebben het niet alleen op sportief opzicht op het gemunt, maar proberen hem in zijn ogen ook buiten de ring het leven zuur te maken. De kwestie met de eerder genoemde tijdschriften staat hem nog helder voor de geest. Maar het zou jammer zijn als de koddige ruzie, waarin de buurlanden sedert jaren in zijn verwikkeld, zou worden opgelost. Want ondanks de tegenvallende resultaten in Aken viel er een hoop te lachen. Nadat een Duitse steward de voorbereiding van van Lieren had vergald door hem wegens een verkeerd zadeldek de toegang tot het inrijterrein te weigeren, kwam bij Janssen de stoom uit zijn oren. De bondscoach rakelde zijn aloude sentimenten jegens de oosterburen op en sprak van een nieuwe ontwikkeling in een “politiek steekspel”, terwijl niemand daarin geloofde en de fout werd toegeschreven aan een individuele werknemer.
Toernooidirecteur Frank Kemperman vond het optreden van zijn provinciegenoot amusant en merkte op dat Sjefke altijd even vloekt. En dan is het klaar.
Langer dan het “relletje” zoals Kemperman het incident bestempelde, of de prestaties van de Nederlandse ploeg beklijfde merkwaardig genoeg de huldiging van het oranje kwartet. Van Grunsven kreeg, bij wijze van uitzondering, haar viervoeter niet meer onder controle en wist niet meer waar ze het moest zoeken. De op hol geslagen Salinero kan pas na veel vijven en zessen door de politie te paard tot staan worden gebracht. Het opmerkelijke tafereel leidde de aandacht af van de landenwedstrijd. Maar dat was een logische reactie op de nieuwste episode van een burenruzie die al sinds een jaar en dag steeds dezelfde voorspelbare afloop kent.
