Dat ik een stresskip ben is een aantal van jullie wel bekend maar vandaag bereikte dat toch wel een dieptepunt.

Ik zou hier op het concours in Lisse starten, een gewone proef en de kur op muziek. Na wat oefenen deze week waar het al niet naar mijn zin ging, besloot ik dat de kur toch wat te hoog gegrepen was en die heb ik afgezegd.
Ik kon wel 2 Z2-proeven starten en dat moest haalbaar zijn.

Vandaag dus vol goede moed op concours. Aan Fitz zou het niet liggen die had gisteren nog met een megacscore gewonnen
Met losrijden begon de ellende, ik blokkeerde totaal, kon mijn linkerhand niet meer ontspannen en Fitz maakte daar gretig gebruik van en pakte vol vast. Helemaal terecht van hem, hij werd steeds narriger en dan kan hij het nog wel eens op een lopen zetten.
Het had totaal geen zin om nog verder te rijden dus ondanks wat peptalk van mijn moeder en zelf wetend dat er totaal niets op het spel stond heb ik besloten om niet te starten en ben teruggereden naar de trailers.

Dat het zo ver kon komen dat ik door de stress niet meer zou starten had ik eerlijk gezegd nooit verwacht.
1000 x kan ik tegen mezelf zeggen: wat stelt het nou helemaal voor, maar toch op het wedstrijdterrein slaat het toe en kan ik niet meer normaal rijden en denken.

Het stomme is dat ik tot de Z2 altijd wel zenuwachtig was maar nooit zo extreem en het lijkt iedere keer wel erger te worden.
Normaal is het niet, maar hoe kom je er nu vanaf?

Meest logische stap is om niet meer te starten maar ik wil graag verder met jureren en daarvoor moet je bep. klasseringen halen.

Dus hier zit ik nu, gedesillusioneerd en me afvragend of ik er ooit nog vanaf kom.

De gouden tip is van harte welkom

Homeophatische middelen is dat niet wat, Bachbloesem en dergelijke?
Het is maar een idee of heb je dat al gebruikt?

Wat vervelend zeg, is het een vorm van faalangst? Het op dat moment in het middelpunt staan, alle ogen zijn gericht op jou?
Ik hoop dat je een oplossing vind

Jeetje joh, dat is idd wel erg heftig.
Ik kan me voorstellen dat je met je handen in het haar zit.

Ik kan je helaas de gouden tip niet geven. Ik heb nl helemaal geen last van wedstrijdstress en rijdt daarbij niet op jouw niveau.

Heb je wel eens gedacht aan die sportpsycholoog. Er is toch een tijdje geleden zo'n topic geweest hier op Bokt waarvoor je je kon inschrijven?

Bestaat paardrijden voor jou uit het rijden van wedstrijden of kan je ook plezier aan Fitz hebben zonder de wedstrijden?

Heel veel sterkte iig! Dit is niet makkelijk!

Jammer dat het niet lukte, maar helaas heb ik geen gouden tip.
Misschien Rasta Rosetelli meenemen die je laat denken dat je Anky bent
Zijn er geen ontspanningsoefeningen die je onderweg in de auto en in het zadel kan doen?

Tigger schreef:

Wat vervelend zeg, is het een vorm van faalangst? Het op dat moment in het middelpunt staan, alle ogen zijn gericht op jou?

Het is idd een vorm van faalangst. Ik ben van tevoren al bezig met de concurrenten en tijdens het losrijden wordt dat alleen maar erger als ik al die megagave paarden zie lopen.
Ik voel me dan zo klein worden en pats boem, al mijn zelfvertrouwen is weg.

Fitzroy schreef:

tijdens het losrijden wordt dat alleen maar erger als ik al die megagave paarden zie lopen.
Ik voel me dan zo klein worden en pats boem, al mijn zelfvertrouwen is weg.

Vergeet niet dat jezelf op een van gaafste paarden zit die ik ken, en op de hoogte waar je zit kun je je niet eens klein voelen.

Ik ken het gevoel maar al te goed!
Ik had nooit last gehad van extreme zenuwen, die kwamen pas toen ik Z1 ging starten. Wat was ik zenuwachtig, inderdaad ook een soort faalangst.

Zoals jij beschrijft zat ik er ook mee dat er zoveel echt goede paarden voorbij liepen, wat een bewegingen hadden sommige van die dieren
Tot overmate van ramp werd ik door de overige Z ruiters niet aangezien als Z ruiter ('Nee, dat meisje voor me is er denk ik niet'), terwijl ik ernaast stond!! Alleen omdat ik niet met S&T reed?
Toevallig werd ik die wedstrijd in 1 proef 2e en heb dus aardig wat van die goede paarden achter me gelaten, en pats boem.....daar was mijn zelfvertrouwen weer

Het enige wat ik je zo snel kan aanraden is net als Tigger al zegt; iets met homeopatische middelen. Ik gebruik tegen zenuwen wel eens valeriaan ofzoiets (nooit op wedstrijden gebruikt alleen ).
Misschien geeft dit je net even iets meer rust?

Fitzroy schreef:

Het is idd een vorm van faalangst. Ik ben van tevoren al bezig met de concurrenten en tijdens het losrijden wordt dat alleen maar erger als ik al die megagave paarden zie lopen.
Ik voel me dan zo klein worden en pats boem, al mijn zelfvertrouwen is weg.

Ja heb ik ook heel veel last van gehad, vooral in de Z, dan zag ik op de deelnemerslijst weer al die "semi"-profs staan, en zonk me de moed in de schoenen, ik was altijd bezig met de andere deelnemers, valdispert en dat soort pillen hielp echt niet, het zat tussen mijn oren ik heb me moeten aan leren om niet meer te denken aan de collega-concurrenten die er mee deden, noch aan de jury die er zou zitten, het enige wat van belang is ben ik zelf en als ik goed rijd dan komt het vanzelf, sinds ik daar mezelf van doordrongen heb gaat het al beter, alles wat telt ben jij, als jij goed rijd maakt het niet uit wat de rest doet of welke jury erzit. dat is lastig, maar als je die knop om kan zetten......

Ik weet maar al te goed hoe je je voelt. Ook ik heb last van spanningen voor een wedstrijd.
Toen ik vroeger nog wedstrijdzwom kon ik er prima mee omgaan, maar sinds dat ik start met mijn paard, nemen de spanningen heel erg toe, zodat ik niets meer kan doen omdat ik helemaal lam ben geslagen door de spanningen.
Ik heb enige tijd geleden een cursus bij NHI gevolgd, sportpsychologie, misschien is dat ook iets voor je, aan 1 dag heb ik nooit genoeg, maar je krijgt wel een aantal handreikingen waar je misschien wat aan hebt.
Succes!!

Jeetje Fitz,
Ik snap het hoor dat je je zelf helemaal gek kan maken op wedstrijd.
En ik weet ook hoe het is als je verstandelijk weet dat je het gewoon voor jezelf doet en dat je het best kunt.
Heb je wel eens geprobeerd hoe het gaat als je op een kleine wedstrijd start en dan als eerste van een ring. Dan heb je nog niet iedereen zien rijden.
Helpt het als je instructeur met je mee gaat op wedstrijd en je tijdens het losrijden begeleid. (Niet lesgeven, maar er voor zorgt dat jij je koppie alleen maar bij je rijden kunt gebruiken en niet bij de andere combinaties)?

Misschien dat je ook eens zo'n middeltje tegen examenvrees kunt proberen. Als is het maar om te zorgen dat je zelf wat rustiger wordt.

Helaas, ik heb niet de ultieme tip voor je. Ik heb er zelf eigenlijk niet zo veel last van maar ik ben juist te veel de andere kant op (te laconiek ), er staat voor mij nooit veel op het spel. In dit soort gevallen is het makkelijk om te zeggen maak je niet druk maar daar ben je niet mee geholpen vrees ik. Misschien toch maar proffesionele hulp zoeken op dit vlak. Ik kan me voorstellen dat het feit dat fitz het bij een ander goed doet het er voor jou niet makkelijker op maakt overigens. Misschien gaat het straks als je met een ander paard opnieuw begint vanzelf beter

Wat middeltje betreft heb je volgens mij al alle cocktails geprobeerd die er zijn behalve die van een halve fles beerenburg voor de start???
Ik weet het ook niet, ik hoop ook nog steeds op een goed advies zodat ik de juiste motivatie op kan brengen voor een wedstrijd. Mijn volgende wedstrijd is pas ergens in 2005, dus ik heb nog even de tijd.

Lovely schreef:

Wat middeltje betreft heb je volgens mij al alle cocktails geprobeerd die er zijn behalve die van een halve fles beerenburg voor de start???

Dat werkt zeker niet weet ik uit ervaring
Neuriend op de maat van Sesamstraat door de bak slingeren levert niet echt hoge punten op

Wat een vervelend probleem...... ik heb al vaker verhalen van je gelezen over je "faalangst" (of wat het ook mag zijn, in elk geval een heel vervelend probleem ) maar dat het zo ver zou komen is toch wel erg sneu.
Heb je er alleen last van met wedstrijden rijden, of loop je er in het dagelijks leven ook weleens tegenaan ?
Er zijn mensen / bedrijven die je kunnen helpen met het overwinnen van faalangst, het is alleen de kunst om de juiste persoon te pakken te krijgen.

Ik denk dat ik iemand ken die je verder zou kunnen helpen.
Met deze persoon heb ik ervaring opgedaan tijdens een salestraining (welliswaar een andere tak van sport, maar toch ).
In eerste instantie kreeg ik een "Ratelband"-gevoel, maar dat voorgevoel bleek toch niet te kloppen.
Gelukkig maar, want nuchtere Oscar heeft het niet zo op dit soort figuren

Deze persoon heeft er zijn werk van gemaakt om een soort analyse van personen te maken en door de confrontatie aan te gaan met de dingen die je blokkeren om een goede prestatie neer te zetten te overwinnen.
Met als belangrijkste vraag: waarom doe je de dingen zoals je doet, wat zou daar aan verbeterd kunnen worden en wat staat je in de weg om een goede prestatie neer te zetten ?
Het klinkt misschien nogal "zweverig" omdat je waarschijnlijk zelf geen antwoord kunt geven op deze vragen, maar daar word je gelukkig bij geholpen.

Als je wilt dan kan ik het adres / tel.nr. opzoeken.

Is t wedstrijd rijden niet een soort van moeten geworden in plaats van een mogen heb je er nog wel lol in?

Lukt het niet om terwijl je voor de ring staat te wachten, even je ogen dichtdoen, diep en rustig ademhalen, en het beeld van je eigen rijbak thuis voor de ogen halen? Met daarnaast gewoon het weiland en de stallen, en in de verte staan twee koeien vagelijk geinteresseerd te kijken naar wat je aan het doen bent... en verder is er helemaal niets...

Misschien een heel moeilijk iets hoor, als je een tikkie steberig bent aangelegd, maar waarom op het moment dat je toch al terug rijdt naar de trailer, niet denken "ik ga gewoon een trainingsrondje voor mezelf rijden, puur om van mezelf te winnen". Bepaal voor jezelf tussen je oortjes dat je 'buiten mededinging' meedoet. Dan nu misschien niet meer voor de opleiding van je paard, maar puur zodat jezelf toch start.

Want toegeven aan je angst maakt, dat het volgende keer NOG moeilijker is wel aan de start te komen. Je maximaal-toelaatbare-onzekerheids-grens wordt steeds lager naarmate je eraan toegeeft. Laat je angst je dat niet aandoen. Vecht het uit met jezelf; start toch, en vergeet de jury. Je moet toch eerst van jezelf winnen voordat je verder komt in je ontwikkeling, maar ook dat moet gebeuren tussen die witte hekjes.

Succces ermee. Ik herken veel in je faalangst, en weet, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is geen afgang als je er hulp bij zoekt...

Er zijn prima middelen voor hoor die echt wel werken, want denk jij nu echt dat topruiters daar geen last van hebben? Marga Strubbe is sportvoedingsdeskundige, heeft ervaring met topsporters en kan je met middelen heel goed helpen. Toegestane middelen wel te verstaan.

Ah wat jammer

Toen ik voor de eerste keer M1 ging starten was ik ook bijna ziek van de zenuwen. Vooral toen de lijst zag had ik echt zoiets van was ik maar in de L2 gebleven, want ik kan het niet.
Iedereen staat dan naar je te kijken, wat toch een soort druk geeft en je wilt niet afgaan waar iedereen bijstaat.
Overigens was het prima gegaan, was zelfs eerste, dus welkom zelfvertrouwen

Ik vind die artikelen in de Paard en Sport van De wil om niet te Verliezen heel interessant om te lezen. Misschien dat het iets helpt, om een ander doel te stellen bijvoorbeeld.
Heel veel succes de volgende keer, je kan het

Ik ben een beetje anti-middeltjes, omdat het niet echt de faalangst wegneemt. Dat kan je alleen zelf door elke keer een stapje verder te gaan, en idd niet te veel toe te geven aan je angst Een sportpsycholoog, een faalnangst cursus, of iets in die trant (niet direct te zwaar denken), kan je goede tips geven voor het gevecht tegen de angst. Iig veel succes.

De antimiddeltjes kunnen misschien net dat kleine zetje zijn en op die manier wel helpen om juist die kleine stapjes verder te gaan Prinnie
Wanneer je je dan beseft dat je het weer wel kan, is er toch niets mis.

Dees schreef:

Misschien een heel moeilijk iets hoor, als je een tikkie steberig bent aangelegd, maar waarom op het moment dat je toch al terug rijdt naar de trailer, niet denken "ik ga gewoon een trainingsrondje voor mezelf rijden, puur om van mezelf te winnen". Bepaal voor jezelf tussen je oortjes dat je 'buiten mededinging' meedoet. Dan nu misschien niet meer voor de opleiding van je paard, maar puur zodat jezelf toch start.

Dees, ik was op weg naar de trailer toen ik mijn moeder tegenkwam die niets vermoedend kwam kijken.
Die stuurde mij terug onder dit motto
Maar wat voor waarde had dit? Het losrijden ging al niet, dus hoe kun je dan zo de ring in gaan?
Fitz wordt daar niet beter van en voor mijn zelfvertrouwen zou het NOG slechter geweest zijn als ik met bv. 156 pnt. de ring uitgekomen zou zijn, wat zeker niet gek geschat is met een ruiter/paard die niet loslaten.
Mensen die op een uitslagenlijstje zitten te turen en je onderaan zien staan met zulke punten en daar vaak nog lol aan beleven ook , ik ken de paardensport.

Zou een paar keer als laatste deelnemer HC starten, met het verzoek de punten alleen aan jou te geven, geen oplossing zijn?

Fitz, heb je niet gestart omdat je een rotgevoel aan de proef zou overhouden, of meer vanwege de 'angst' voor het laatste wat je schrijft, de mening van andere mensen??? Vergeet niet dat je dat voor een groot deel zelf doet, je ziet die mensen niet, ze vertellen het je niet, wat ze vinden vinden ze zonder dat jij dat merkt. En als het in Appelscha regent, dan merk je dat ook niet, dus waarom een paraplu meenemen???

Fitzroy schreef:

Mensen die op een uitslagenlijstje zitten te turen en je onderaan zien staan met zulke punten en daar vaak nog lol aan beleven ook , ik ken de paardensport.

Ja, die zijn er zeker.

Ik heb vroeger ook heel veel last gehad alleen al vanwege het idee dat mensen al lopen te giebelen als er een oefening in je proef de mist in ging, of dat je weer eens geen winst had en ze er de grootste lol aan beleefden.

Ook ik kwam meer nerveus op een wedstrijd vanwege deze mensen, dan vanwege de wedstrijd zelf.

Nu niet meer. Ik kan het nu aardig relativeren.

Hoe? Door in te zien dat ik met mijn paardje niet dikke winst kan rijden. Door in te zien dat er meer is dan alleen die wedstrijden. Door in te zien dat ik überhaupt blij mag zijn dát ik kan/mag rijden, want een hele hoop mensen dit niet uit financieel- of door gezondheidsredenen.

En ja, áls het even niet lekker gaat, of de punten vallen tegen, dan heb ik wel buikpijn. Maar dat duurt gelukkig niet langer dan een kwartiertje. Want als ik dan zie wat een schat aan ervaring we met die dag hebben opgedaan, maakt het allemaal niet meer uit.

Afgelopen zondag had ik ook wedstrijd. En geen winst, vanwege kleine rotfoutjes. Maar rijtechnisch héérlijk gereden. So what?