Treasure gedraagt zich thuis bijna altijd voorbeeldig. Loopt erg fijn en laat zich goed bewerken. Maar, op vreemd terrein is dit nog weleens anders. Alles is eng, overal zitten spoken en wegspringen is dan haar grootste hobby.
Vandaag hadden we wedstrijd bij manege De Prinsenstad. Rond 9.30 vanmorgen liepen we het terrein op. Treasure liep al aarzelend. Had eigenlijk niet zo'n zin in al die enge dingen daar. Gelukkig liepen er 2 dames die me even hielpen. Geen idee wie het waren, maar ze wisten duidelijk wel wie wij waren want na de woorden 'we lezen het wel op bokt' wist ik dat dit een geheime boktmeeting was. Zo geheim dat ik niet eens wist wie het was
In de losrijbak ging het redelijk. Eerst was de spiegel eng, toen de witte hekjes en als klap op de vuurpijl ook het hindernismateriaal wat netjes aan de muur hing nog. Na een paar rondjes ging het lekker en liet ze zich redelijk bewerken. Tot opeens een spook tevoorschijn kwam uit het hindernismateriaal. Opeens wilde ze er niet zonder moeilijk doen meer voorbij.
Toen mocht ik de eerste bak in. Ik was de eerste na de pauze. Nadelig, want normaal heb je vaak dat de jury nog aan het schrijven is en aan het napraten, nu mocht ik bijna gelijk beginnen. Het juryhokje, de kantine en de spiegel waren eng, maar die vuilnisbak in het hoekje... die was toch het gevaarlijkst. Heb haar niet lekker over de lange zijde gekregen bij de kantine. Daar wisten we niet wat stelling naar binnen was. Hoe ik ook mijn best deed... no way. Toch zaten er nog nette stukjes in de proef. Een compliment dat ik het uit mijn hoofd had gedaan en... 141 punten.
Toen de tweede bak. Dit was de bak die bij de 3-jarigen wedstrijd op de Prinsenstad diende als losrijbak. Dus hier liep ze eigenlijk zonder moeilijk te doen in. Bijna niets was eng, alleen de hoek A-K was wat minder door de spiegel die er hing. Ze liep hier hele stukken ontspannen, maar wilde toch graag met het neusje omhoog om te kijken wat er om haar heen gebeurde. Deze proef ging naar mijn mening (en die van mijn stalgenoten) stukken beter. Maar deze jury dacht er anders over, 140 punten.
Ik ben dik tevreden. Ze heeft zich goed gedragen. Nu ik nog. Ik vond zelf dat ik vooral de eerste proef te afwachtend reed. Ik gaf het initiatief aan haar, of zij alsjeblieft langs die zijde wilde lopen. Terwijl het voor het grootste gedeelte ge-eikel is. Dus ik had wat manser moeten optreden. Zelf sneller worden, initiatief terugnemen en rijden in plaats van wachten. Want als het aan haar ligt dan blijft ze spoken zien en niet werken.
Het was weer een goede ervaring. De punten waren een beetje wat ik in gedachte had. Volgende maand weer en dan hoop ik zelf meer initiatief te tonen en hoop ik dat er minder monsters zijn.
Ik was geen laatste want mijn instructrice had het minder gedaan. Ben blij dat Treasure niet zo doet als haar paard, die gaat er echt vandoor, die rent de andere kant op en gaat echt staken.
Toen ik in de kantine zat zagen we nog een ambulance langsrijden. Richting.. de stal waar mijn paard staat. Iets later een tweede die doorreed en een minuut later terugkeerde en ook naar stal ging. Wat blijkt, het duurde zo lang voor dat de eerste kwam dat ze bij 112 nog maar een ambulance stuurde.
Er was iemand bij ons op stal van de trap gevallen. Ze is 8 maanden zwanger en heeft vermoedelijk haar been op meerdere plaatsen gebroken. Ze waren erg bang dat de weeën zouden beginnen, vandaar dat de ambulance kwam.
Bah.. je schrikt toch als je 2 ambulance's die kant op ziet gaan.
Zo ver ik nu weet gaat het redelijk met haar.
Tot zo ver dit verslag van deze reporter
Nog even 2 foto's. Helaas niet zo duidelijk en helder:
Halsstrekken in draf, eerste proef.
En een volte in draf in de tweede proef.
In de tweede foto loopt ze ook mooi aan de teugel 
, daarna gereden en alles weer uitgehaald) 
)
