Geplaatst Vrijdag om 8.45 stonden we de paarden te laden, het ging erg goed en mijn dame stapte vrij snel de trailer in. Ik stapte bij de chauffeur in de wagen en mijn vriendin reed met de personenauto er achteraan. De chauffeur reed erg goed, beheerst, rustig en de paarden stonden erg rustig. Duidelijk dat hij dit veel vaker doet.
Daar aangekomen hebben we eerst gekeken welke stallen we hadden, de stallen opgestrooid en de paarden uit de trailer gehaald. Iris was de rust zelve en bij Treasure ging gelijk het staartje erop. Koppie in de lucht en zich niets meer van het lieftallige vrouwtje aantrekken. Hoppa, Eveline werd even de les gelezen
door de chauffeur en kreeg een klein lesje hoe ik dit moest aanpakken, want ook op vreemd terrein en hoe opgewonden ook... ze moest ten alle tijden respect voor me houden. Op stal, vrij onrustig waren ze dus we hebben ze even alleen gelaten. Even wat gedronken, wat proeven gekeken en toen werd het tijd om Iris klaar te maken. Toen Iris uit stal ging werd Treasure alleen gelaten en die stond flink te zweten en te dansen in stal, maar wat voer allemaal wel niet kan doen met een paard, opeens was ze weer een lieve dame.
Mijn vriendin zette een goede eerste proef neer, niet perfect, maar niet onverdienstelijk. Haar tweede proef was een ramp. Iris was moe, kon niet meer en er kwam niets meer uit. Ze start in het M2. Haar eerste proef was een winstpunt waard, maar haar 2e proef was bijna een verliespunt. Te streng gejureerd, dat het slecht ging... oké, maar dit was overdreven.
Iris weer op stal en terug naar onze eigen manege, we moesten zo lang wachten voor ik moest, dus de andere paarden van mijn vriendin verzorgd en voor het eerst op haar jonge hengst Untouchable.
Weer aangekomen op het wedstrijdterrein waren onze paarden rustig. Treasure geborsteld en ik ging erop. Het was flink warm, dus ik wilde niet te lang losrijden want ik wilde niet dat ze bij de 2e proef op zou zijn.
Conclusie: losrijden ging super, maar zodra ik mijn eerste proef in ging begon het. Alles was eng, ze nam me in de maling. Steigeren, bokken, omkeren... ze was gewoon niet leuk.
DAMN!
Ik kwam hier weg met 138 punten.
Flink losgereden tussen de proeven in. Want... je kan beter een moe paard hebben wat je naar voren moet schoppen dan een paard wat niet te houden is. De tweede proef ging beter, maar de spanning was duidelijk nog niet weg. Deze bak was niet eng vond Treasure, maar ze miste Iris, dus ze begon met hinneken en dat veroorzaakte nog meer spanning. 148 punten. En dit was nog wel een van mijn oude vertrouwde jury's bij wie ik erg graag rij. Ze vond Treasure wel een aardig paard, maar was niet onder de indruk. Ze vond het een kwajongen (oké, kwameisje in mijn geval). Dat vond ik toch minder leuk om te horen omdat normaal iedereen weg is van mijn paardje.
Maar ja, langs de kant hoorde ik de vooroordelen ook al... sja... jong paard en het is er toch 1 van Jazz! Daar krijgt ze nog veel problemen mee.
Bah, wat een k*tgevoel had ik van deze wedstrijd.
Ik had de pechvogelprijs. Nou... lekker tof moet je nog naar voren ook met een rood hoofd. En dat met zo'n dressuurknollie. Ze kan het zo ontzettend goed en dan doe je het zo. Ik was niet boos op Treas, maar puur op mijn eigen naïviteit. Ik had moeten rijden, niet moeten afwachten. Meer vertrouwen op mijn ervaring en ervoor gaan.
Paarden goed op stal achtergelaten, voer klaargezet zodat ze de 'gasten' de volgende morgen ontbijt konden geven.
En toen... toen was het zaterdag 1 mei.
Mijn vriendin mocht weer als eerste van ons tweetjes. Haar vriend stond te filmen, ik lezen en de chauffeur zou kritiek leveren. Deze proef ging netjes, maar niet netjes genoeg. De jury was erg streng, het was niet veel hoger dan die 2e proef van de vorige dag.
Nog even losrijden en de 2e proef in. Ze heeft hier even met de jury gepraat over iets wat er de vorige dag was en ze mocht op haar gemak beginnen. De jury kwam erg tof over. En... ze reed een mooie proef. Helaas zagen we op de video toch dat haar paard het zwaar had en af en toe wat aan het trekken was met haar been, dus daar gaan we toch even serieus naar laten kijken.
Ze had hier net geen winst, maar goed commentaar waar ze echt wat mee kon toen we de video bekeken. Ze zag precies wat de jury bedoelde.
En het lange wachten begon weer. Ik moest pas als laatste van de dag. Ondertussen nog met deze en gene gepraat, veel gelachen en lootjes aangesmeerd gekregen.
Eindelijk... ik kon me omkleden, opzadelen en gaan rijden. Ondertussen wist ik dat mijn eerste jury een bekende bokker was. Leuk, zoals ik haar had leren kennen jureert ze heel eerlijk en durft ze van alles te geven. Dus... rijden met die hap!
Met losrijden ging het goed, maar hoe langer mijn dame loopt, hoe heftiger ze wordt. Dus we hebben weer heel wat rare sprongen gehad.
De eerste proef. Ik reed wat gedurfder, ik pakte wat meer aan maar ik reed er nog niet voldoende aan. Treasure vond alles wat minder eng maar was nog wel gespannen. Toch hadden we een redelijk nette proef. 153 punten. Dus... we zaten er niet ver meer vanaf!
Nog even verder losrijden gezien ze nog steeds heftig was. In een overgang terug naar het halthouden bleef ze vervelend doen, koppie erop zetten, rug wegdrukken of het liefst blijven bewegen. Dus.. alweer rijden met die hap, maak maar moe. En toen liep het geweldig uit. Ik moest bijna een twintig minuten langer wachten.
De proef in en... het voelde lekker. Wat niet goed ging dat was mijn fout. Ik liet dingen liggen. Slordige afwerking, niet de hoeken in waar het wel moest, wel de hoeken in waar het niet moest, naar het halthouden trekken, scheef binnenkomen en een volte niet goed verdelen.
En dit resulteerde in... 151 punten! TE GEK! Dat bij deze jury, want in het L1 gingen er een aantal weg met verliespunten bij deze jury. Streng... maar rechtvaardig.
Een leuke opmerking onder mijn protecol "leuk paard, jong, neem de tijd met haar".
Nog even de uitslag van de loterij afwachten en jawel, ik had een borstelset gewonnen met snoepjes. Borstelset weggeven, maar de snoepjes gehouden voor Treasure. En... de chauffeur won een statiedeken, maar ja... maat 210, daar heeft hij niets aan met zijn kleine zwelgje. Wat moet een kleine Welsh nou met zo'n deken
Dus ik ben nog even heeeel lief tegen mijn hoefsmidje zodat ik hem krijg
Ja, het was veel ervaring, en ik ga hard verder trainen voor de volgende wedstrijd, 23 mei!
