Ja, die fontein dat was lachen. Ik heb daar eens een paard aan de linkerkant omhoog zien klimmen tussen de bomen en struiken. Ik weet niet hoe het er nu is, maar toen was het daar eigenlijk te dicht begroeid om met een paard tussendoor te kunnen. En er stond nogal wat volk tussen die struiken. Die zaten onder de schrammen. En die ruiter maar vloeken. Even later kwam hij weer terug de waterbak in. De fontein was hij toen dus voorbij. Allemaal takken aan zijn beugels... Lachen man!