Geplaatst 
Toen Corine me aanbood om Ommen - Vilsteren met haar Jeddah te gaan rijden was ik dan ook echt geraakt.
Het zou immers de langste afstand worden die Jeddah ooit achter elkaar gelopen heeft (en ik heb ook nog nooit zo'n end gereden
) en dat met een ruiter die nog nooit op haar had gereden! En ik betwijfel echt of ik Jive aan iemand zou uitlenen voor zo'n rit! supertof dus!Eerst twijfelde ik een beetje; zou ik dat wel durven? Ik was bang dat ik een vreemd paard niet genoeg zou kunnen aanvoelen enz. en misschien zou overvragen of anderszins zou 'beschadigen' omdat ik onderweg een onregelmatigheid niet had opgemerkt ofzo.
Het ging immers niet om een uurtje les, in een bak, met de instructrice (én eigenaresse) erbij?!
Aan de andere kant is endurance natuurlijk een geweldige sport, vond ik het een geweldig idee om zo toch een wedstrijd te kunnen starten en bedacht me dat -als Corine het niet zag zitten- ze het me niet had aangeboden.
Zodoende afgesproken om eerst maar 'gewoon' eens te komen rijden en te zien of het überhaupt een beetje klikte tussen ons.
De eerste keer dat we gingen rijden was Corine erbij, probeerde Jeddah 'deze vreemde' natuurlijk een beetje uit en merkte ik dat ze enorm naar Corine trok. ('t is duidelijk dat ze stapelgek op dr baasje is!)
De 2e keer ging het al een stuk beter en de 3e gingen we alleen op pad voor een lekker ritje.
Zondagochtend ging ik dus ook met een gerust gevoel richting E'-Compas.
Het is heerlijk relaxed om aan te komen, een bakje koffie te drinken, terwijl de auto al is ingepakt en het paard zo de trailer op kan. Wat een luxe!!
Onderweg naar Ommen regende het nog en ook bij aankomst en terwijl ik me meldde voor mn startnummer en vetkaart kwam het nog behoorlijk naar beneden!
Gelukkig werd het snel droog (en dat bleef het ook) en konden we voorkeuren. De meeste deelnemers waren al gestart en omdat ik als laatste had ingeschreven kwamen er ook nog maar een paar achter me aan. Zodoende was het bij de voorkeuring ook lekker rustig en wij meteen aan de beurt. Jeddah had er al zin in, was een klein beetje opgewonden, demonstreerde een piaf aan de hand (vrijheidsdressuur!!!
) en de mest was een beetje dun.Voorkeuring was alles goed, hartslag 44 en een A voor locomotie.
Daarna hadden we nog meer dan een uur om op te zadelen, even rustig te kletsen met Susan die inmiddels ook gearriveerd was.
Een 20 minuten voor de start opgezadeld en even later erop gestapt. Jeddah had er echt zin in, was een klein beetje hyper en leek precies te weten waar de start was want in die richting draafde ze en moest ik haar inhouden, terwijl ze de andere kant op minder haast had.
Om 12.06 konden we los en zijn we meteen maar gaan draven. -Hoewel "draven?" Jeddah wilde sneller-sneller, het liefst meteen in galop en liep in een draf die ik niet bij kon houden en zij waarschijnlijk geen 36 kilometer zou volhouden. Na een kilometer waren we het eens en bleef ze in ieder geval in draf en na het bordje "5 kilometer", exact 19 minuten na de start, hadden we een lekker draftempo waar we ons allebei prima in konden vinden.
Een klein stukje verder stonden de grooms al en na een snelle stop ging het weer verder. Daarna heb ik de teugels ook niet weer hoeven opnemen en gedroeg Jeddah zich voorbeeldig!
Nog voor het 2e groompunt, na ongeveer 10 kilometer/ 40 minuten rijden, hadden we al 3 deelnemers ingehaald en ik vroeg me hardop af of het niet te snel ging. (ik had al visioenen over een Jeddah die de eerste x in haar endurancecarriere zou worden afgekeurd, terwijl ik reed )
Maar ze liep echt lekker, leek ook helemaal niet moe en onze grooms zagen ook geen problemen. Het ging dus lekker verder en af en toe, als ik en stukje over de harde weg moest bijvoorbeeld, liet ik haar even stappen zodat ze eventueel meteen een beetje op adem kon komen.
Na groompunt C moesten we een soort lus maken en kwamen dan na ongeveer 5 kilometer langs hetzelfde punt, in de andere richting. Het ging nog steeds lekker, na dit punt kwamen we op een lange rechte laan en voor het eerst andere deelnemers tegen die ruim voor ons waren gestart en inmiddels in de andere richting reden.
Hier hebben we voor het eerst in de wedstrijd even gegaloppeerd en dat doet ze heerlijk! Ze springt aan en blijft in een rustig handgalopje zodat je -met de teugels losjes in 1 hand- heerlijk van de omgeving kan genieten en ik nog tijd had om gekscherend tegen enkele bekende 'tegenstanders' kon roepen dat ze op moesten schieten en rechts blijven rijden omdat we ze zo zouden inhalen!
Na de 2e stop op dezelfde plaats ging het weer vlot door. Na ongeveer 22 kilometer leek het of Jed even een inzinking kreeg. Ik dacht te voelen dat ze een beetje moe werd en liet haar even stappen maar Jed wilde toch liever draven en dus sloten we een compromis; lekker rustig joggen. Op een gegeven moment moesten we weer even over straat en liet ik haar stappen en nu bleef ze plotseling staan! Ze moest poepen! (nog steeds een beetje dun) Dat had haar waarschijnlijk een beetje dwars gezeten want meteen daarna ging ze weer vlot verder en zodoende hebben we gedraafd to 1 kilometer voor de p/a. (die deze keer trouwens behoorlijk 'ver' in het parcours zat. Pas na 24 kilometer!)
De laatste paar honderd meter voor de p/a afgestapt, singel wat losser en m.b.v. grooms gekoeld en na telling zat Jed op 54 slagen per minuut.
Waarschijnlijk had het nog lager gekund want meteen na het tellen moest ze plassen en daarna zakt de hartslag altijd nog wel wat.
Na een paar minuten pauze, wat eten en drinken weer opgestapt om aan de terugreis te beginnen.
Ook de laatste 12 kilometer gingen in een -nog steeds!- lekker vlot tempo en hebben we tussendoor maar een paar keer heel kort gestapt. Ook nog even een lekker stukje gegaloppeerd en een paar keer weggesprongen voor schapen, koeien en wat hopen uitgebaggerde grond, die allemaal langs onze route lagen. Daarin heeft ze veel overeenkomsten met Jive, je zit in een lekker tempo en ineens springt ze opzij voor iets 'engs!'
Is verder helemaal niet erg en geenenkel probleem, zolang je gewoon mee gaat, haar rustig toespreekt en met de benen de goeie richting en tempo aangeeft. De teugels ben je niet eens nodig. Superpony!!
Ongeveer 1 kilometer voor de finish weer afgestapt, singel losser, nog een laatste keer gegroomd en tot aan de laatste bocht naast Jed gelopen.
Hier draafde ze af en toe wel weer naast me en wondt ze zich een beetje op omdat we een groepje van 6 paarden tot op zo'n 50 meter achterop waren gelopen maar die in stap net even sneller waren.
Toch besloten om er achter te blijven (we hadden ze immers toch al 'ingehaald' ) zodat we op de finish meer tijd zouden hebben voordat we gecontroleerd zouden worden en omdat je rijdend over de finish moet er nog even weer opgestapt, voor de laatste 50 meter.
Precies na 3 uur en 3 minuten kwamen we over de 36-kilometer streep en zodoende dus net geen 12 kilometer gemiddeld gereden.
We werden toch nog vrij snel gecontroleerd, inmiddels waren de grooms ook hier gearriveerd en zat Jed dr harrtslag precies op 60. Precies goed dus maar een beetje aan de hoge kant omdat Jed zich dus het laatste stukje een beetje druk maakte, ze had ongelofelijke jeuk aan dr hoofd en wilde persé schuren en even later moest ze weer plassen.
De nakeuring verliep zonder problemen, hartslag 40, turgor, ademhaling, darmgeluiden en slijmvliezen ok, locomotie wederom een A en dus gewoon
"Fit to Continue!!"
Uiteindelijk zijn we als 24e geëindigd (van 63 gestarte deelnemers) met een gemiddelde snelheid van 11,776 km/u.
Ik vond het fantastisch om te doen met Jed, het is een ontzettend lief en slim dier, best makkelijk in de omgang, braaf en daarnaast moet ik ook wel zeggen dat ik best een beetje trots ben op onze prestatie.
Ik had immers voor de wedstrijd maar 3x een uurtje op dr gereden en moet nog steeds een beetje wennen aan dr 'ponygangen'
maar we konden het desondanks prima met elkaar vinden en ook had ik het idee dat ik haar wel redelijk aanvoelde.Emke, Susan en Corine nogmaals ontzettend bedankt maar bovenal natuurlijk Jeddah!!
Het was super!!
... 
![http://static.bokt.nl/s/devil.gif[/img][/size]](http://static.bokt.nl/s/devil.gif[/img]</span>){kind=link}