Vorig jaar heb ik halsoverkop een paard gekocht na het overlijden van ons paard. Het was een 3-jarige... ja, wat eigenlijk? Er zat helemaal niks bij, en ik wist dus niet of hij net of al een tijdje 3 was, en met de stress van de verhuizing, weg uit de opfok en van zijn maatje weg erbij, besloten hem eerst een paar maanden rust te geven, en wat voorbereidend grondwerk te doen.
In Januari was het eindelijk tijd om toch een beetje aan het werk te gaan:
... Maar toen ging het sneeuwen...
Gelukkig konden we in februari alsnog rustig wennen aan het werk onder het zadel!
In maart hebben we ons vooral op het grondwerk gericht, omdat hij nog zoveel onbalans had dat rijden steeds stressvoller ging.
Daarnaast ook veel aan de basis gewerkt, zodat we in april eindelijk het bos in konden!
Die basis heeft ook op andere fronten zijn vruchten afgeworpen:
Zonder zadel en bitloos!
Mei tot en met Augustus hebben we rustig verder gespeeld, op de grond, in het zadel en in het bos!
In September begonnen er (heel af en toe) eindelijk wat fijne stukjes tussen te zitten!
Oktober stond wederom in het teken van balanstraining, deze keer niet alleen vanaf de grond, maar ook in het bos: lange stukken rechtuit leken mij een goede training op dit punt van zijn africhting. Gelukkig hadden we die ene belachelijk warme dag in oktober, waardoor het geen straf was!
November
In december gingen we verhuizen naar een pensionstal! Ik maakte me niet te veel zorgen, want vorig jaar liep hij zo de trailer op, maar deze keer ging hij er niet op. Alles geprobeerd, uiteindelijk hebben we het moeten opgeven...
Een week later heb ik het zelf met een andere aanpak opnieuw geprobeerd, en toen is het wel gelukt!
... En net op tijd!
Ik heb heel veel zin in het komende jaar! Hij gaat steeds meer vooruit, en met het geduld van het afgelopen jaar (en misschien iets meer trainingen) gaan we er zeker komen!