2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-16 12:01

Traditioneel één van de enige foto-forums waar ik aan mee doe, dus ook dit jaar! :D Er gebeurt de laatste jaren zo veel in mijn leven dat een enorme invloed heeft op mijn leven dat het onmogelijk lijkt voor mij om enigszins beknopt te blijven. :o So... Buckle up!

Januari

In Januari probeerde ik nogmaals of Sam en Rooie eindelijk samen konden nadat ze bijna een jaar met een draadje tussen langs elkaar gestaan hadden. Rooie was inmiddels nl. gecastreerd...
Het was bijzonder koud deze maand! Sam had op een gegeven moment een wit ijslagje op zijn manen liggen…
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58D58D0F

Ik reed het clubkampioenschap mee. Sam was zijn neurotische zelf maar ondanks dat ik ook niet echt fit was (niercrisis) wisten we clubkampioen te worden!

Februari

Sam was naar goede gewoonte lekker pittig in februari. Het was ook nog steeds vrij koud. Door de bevroren ondergrond deden we vnl stap-trainingen met korte drafjes
Afbeelding

Maart

In Maart kwamen er al weer vorstvrije dagen al bleef het nog steeds relatief fris maar we konden wel weer beter trainen.
Afbeelding
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C09795

Sam ging zich elke dag beter gedragen en hij was zoals altijd mijn steun en toeverlaat. Onze Rooie stond nog steeds te toeristen en gezien een aankomende operatie zou ik daar niet meteen veel verandering in gaan brengen. Ik moest wel weer een dagje naar het ziekenhuis voor de infuus die samen met nog wat ander pillen zorgt dat mijn lijf blijft functioneren. Of tenminste, iets of wat blijft functioneren. De meeste medicatie kan ik in pil- of korrelvorm nemen maar deze moet via een infuus en dat betekent dus een dagopname eens in de 8 weken.

April

In April reden we een wedstrijd van de UDR. Omdat ik dit jaar geen licentie had genomen had ik die kans. Als je een licentie hebt is het nl. een verboden wedstrijd. Al bij al was ik redelijk tevreden, het zijn iets andere proeven dan we gewoon zijn en we waren al een tijd niet op verplaatsing geweest, voor mijn neuroot best een uitdaging dus. Maar hij gedroeg zich relatief goed, we konden een 3e plek bemachtigen! Normaal ga ik niet te paard binnen omwille van verschillende redenen maar de hoofdreden is dat Sam in de prijsuitreiking nogal “zichzelf” is (neurotisch) en ik heb daar op zich geen last van want ik ken hem, maar over het algemeen vinden dressuurruiters het niet leuk om bij 'm in de prijsuitreiking te staan. Dus ik gaf aan dat ik liever te voet binnen wilde maar dat mocht niet. Prima, mij maakt het niet uit…
Zo ongeveer halfweg de prijsuitreiking werden we verzocht de prijsuitreiking te verlaten… :')
Tsja… Sam is Sam….

Een paar dagen later boekte ik mijn “all in” hotel voor de operatie. Er kwamen spannende maanden aan, een periode die éindeloos leek. Ik besloot alles er uit te halen. Dat betekend in het kort dat ik zo veel mogelijk wilde rijden.
Afbeelding
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5886E84A
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58D0C8E7

https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C82DA3

Rooie liet zich weer flink kappen. Voor degenen die het gemist hebben: Rooie heet op papier “Galant” en heb ik zwaar verwaarloost met groei-achterstand op gehaald. Hij heeft al een boel in gehaald maar we beginnen stilaan te vrezen dat hij toch nooit meer alles zal gaan in halen (of hij moet nu de komende 2 jaar enorm gaan veranderen. Op aanraden van de DA werken we heel licht met hem. Vnl in deze houding:
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5887144C
En max een kwartier. Rooie is inmiddels 4 overigens. Hij is “bij” in die zin dat je geen ribben meer ziet maar hij blijft érg rank en smal… De kans is natuurlijk reëel dat dat simpelweg zijn bouw zal zijn.. De tijd zal het zeggen. Inmiddels heeft hij weer rust omdat ik hem nu in de winter niet aan het werk wil ivm de koude die ze toch meer energie kost ondanks een deken. Vanaf Juni heeft hij niets meer gedaan omwille van de operatie dus ik heb eigenlijk gewoon onze afspraken nog eens doorgenomen in deze periode (links, rechts, gas en rem) en daarna is hij weer op rust gegaan. Hij staat wel 24/7 op weide dus hij kan bewegen zoveel hij wil (en is ook erg actief op weide. :') )

Bovendien werd Rêve een twenter! 16 april is 'JCB' zoals mijn man haar noemt, 2 jaar geworden! <3

Mei

Afbeelding
Gewoon… Omdat ook dit 100% Sam is… <3 Mijn mannetje, mijn vriendje, mijn Steun en toeverlaat, mijn troost en mijn rots in de branding…. Altijd, ook alstie in een minder goede bui is… Ik ben zo ontzettend gek op 'm… We zijn gedurende onze tijd samen de laatste twee jaar enorm naar elkaar toe gegroeid… Ondanks dat ie een tikkeltje neurotisch is kan ik lezen en schrijven met 'm.. Ik vertrouw hem voor 200%..
Afbeelding
We gingen deze maand ook in het symbolische roze… Bij een vriend en paardenmens werd kanker vast gesteld. Omdat deze man altijd achter Sam en mij staat, Eigenlijk het koppel altijd achter ons staat en ons altijd moed in praat als het even niet gaat, gingen we symbolisch in het roze. Hij werd die dag geopereerd. Waarom ik mijn handen zo hoog heb weet ik overigens ook niet. :+
Inmiddels is de man er na veel complicaties en miserie weer bovenop en lijkt het voorlopig goed te gaan.

Een onduidelijke foto maar dit geeft een beetje weer welke gymnastiek Rooie dagelijks doet op weide (en Sam moet mee van 'm :') )
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C7BB32
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58D1E6D7
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=588CD052
-Eh ja, Sam had vlak hiervoor proberen te bijten omdat Rooie hem haast om liep en dan krijg je dus dit als je twee van die debielen bij elkaar hebt.. :')

Een paar dagen later even apart zodat Rooie op zijn gemak kan eten:
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58B97E0F

En Rêve haar duivelse afdruk:
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C2F168
Iemand enig idé waarom een palomino een groter wordende haast zwarte stip op haar kont heeft? :')

Verder begonnen geleidelijk aan de voorbereidingen. Ik liet mijn metalen piercings vervangen door kunststof, haalde een retainer op voor mijn lip en haalde mijn laatste medicatie voor mijn darmen in het ziekenhuis voor de operatie. Allemaal zo in gecalculeerd dat de remicade niet meer op zijn “hoogste niveau” zat op het moment dat ik geopereerd zou worden gezien mijn chirurg een beetje bang was voor remicade + cortisonen.

Het is ook om die reden dat ik in de laatste 5 dagen voor de operatie preventief antibiotica mocht nemen.

Juni

2 juni was D-day… De avond er voor zat ik huilend op de stoel bij mijn schoonzusje die mijn haren zo netjes mogelijk scheerde gezien het een operatie aan mijn hoofd betrof en zij het netter scheert dan een chirurg zou doen. Ze scheerde het zo dat ik relatief snel het litteken zou kunnen verbergen maar ai wat deed dat veel meer met me dan ik verwacht had… Je zou denken dat je het na twee keer gewend bent maar helaas.. Mijn schoonzusje en broer zijn gelukkig fantastische mensen. Mijn schoonzusje gaf me alle ruimte om zachtjes te snikken terwijl mijn man, die wat later binnen kwam, mijn hand pakte en even kneep. Het was frustratie, dat het weer moest, maar toegegeven, ook een stukje angst… De meeste onder jullie weten wel dat ik een CVA met complicaties heb gehad. Om die reden is er een stuk schedel weggehaald en een paar maanden later terug geplaatst. Na een paar jaar kwamen we er achter dat mijn lijf besloten had dat dat stukje toch niet meer welkom was… De enige oplossing was een 3D geprinte prothese. De scans en de prothese werden vrij snel gemaakt maar inmiddels had ik een agressieve opflakkering van Colitus ulcerosa gekregen die ze niet onder controle kregen waardoor ik tot dit jaar (3 jaar na de vaststelling) niet stabiel genoeg was om te opereren. In Mei was ik stabiel op 4mg cortisonen per 3 a 4 weken + remicade en pentasa … Niet de ideale omstandigheden voor eender welke operatie en zeker niet voor deze maar beter zouden we voorlopig niet gaan krijgen dus in April zei mijn dokter van mijn darmen “go” en in Juni mocht ik na een AB-kuur (en nog eens een infuus vlak voor de operatie) plaats nemen op de operatie tafel.
Een zwaar momentje van afscheid vlak voor de zaal… Ondanks het vertrouwen in mijn chirurg waren we ons allebei heel bewust van de risico's. Met een pilletje xanax waren mijn grootste nerveuze gevoelens wel verdwenen maar ik blijf (helaas misschien) wel heel helder dus hoewel ik niet nerveus was, was ik me wel bewust van de risico's. Ik zei mijn man dat hij naar zijn broertje moest gaan. Niet in het ziekenhuis zitten wachten. Mijn moeder zou hem wel bellen wanneer ik in de recovery lag en eer ik daar van af mocht zou hij al lang en breed terug kunnen gereden zijn vanuit zijn broertje.

De operatie zelf liep wederom niet helemaal van een leie dakje maar was uiteindelijk wel geslaagd. De eerste twee dagen wist ik niet dat een hoofd zoveel pijn kon doen en onder zoveel druk kon staan zonder te ontploffen maar vanaf zaterdag ging het voelbaar beter waardoor ik (ook omdat de scans en bloednames goed waren) zondag mijn ticketje naar huis versierde. De pijn die ik nog had zou nl. sowieso nog wel een paar weken aanhouden. In totaal ben ik dus incl. operatie-dag 4 dagen daar geweest. :')

De komende weken werden zwaar, de komende maanden eigenlijk. :) Juni stond in het teken van controles, hoofdpijn, herstellen… Eenmaal de wonde dicht en de draadjes er grotendeels uit was het grootste risico (infectie) geweken. Ik merkte vrijwel meteen nadat ik weer helder was dat mijn linkerkant slechter werkte.. Ik hoopte dat dat nog van de “druk” zou zijn (omdat mijn prothese dikker is dan mijn echte bot was de druk wat hoger.).

De prothese zat er in dus de schroefjes mochten eruit. Een aantal waren dusdanig overwoekerd dat uithalen geen enkel voordeel had dus nog niet alle metaal is er uit. Maar hier iig een deel van de winst:
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58BD643F

Gezien mijn toestand kon ik weinig bij de paarden… Ik moest ten eerste erg voorzichtig zijn gezien de prothese moet vast groeien.. Dus terwijl mijn moeder de verzorging op zich nam legde ik me maar toe op paardje pesten van op afstand.. Met balonnen die komen aanwaaien bv:
Afbeelding
(hier zie je ook meteen wat ik bedoel met Rooie zijn achterstand waarvan ik vrees dat hij die niet meer helemaal gaat goed maken.)
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C79CB0

Ondanks de operatie moesten ze toch gekapt worden en gezien Rooie zich alleen laat handelen door de smid als ik in de buurt ben … Ik had inmiddels wel een eerste controle gehad, de wonde was mooi genezen en de schedel was nog steeds goed. Paardrijden mocht ik helaas nog niet tot mijn grote frustratie.

Juli

Mijn wannabe-arabier ging meer en meer op een Boere-bier lijken en ik mocht nog steeds niet rijden dus ging ik maar longeren. Daarnaast bestelde ik in juni regen voor zolang ik niet mocht rijden en laten we zeggen dat ik stilaan begon te overwegen om toch in god te gaan geloven… Die wens werd dusdanig serieus genomen dat gehele dorpen onder water stonden…. Meerdere keren… :=
En gezien ik meerdere keren voor de operatie zei “het mag de gehele tijd dat ik niet mag rijden regenen van mij” verweet iedereen die me dat had horen zeggen mij de overstromingen. _O-
Ik heb sinds de eerste overstroming dat maar niet meer durven herhalen… :') _O- Nogmaals mijn excuses aan iedereen die schade ondervonden heeft door mijn ondoordachte verzoek … :o

Zelfs mijn weide, die zelden tot nooit nat is vanwege de zandgrond stond deels onder water. Gelukkig hadden ze ook nog droge plekken hogerop onder de bomen.

Afbeelding
Terror en haar vriendje.

Op 19 juli vieren we ook een klein jubileum: Sam is vijf jaar deel van de paardenfamilie :+:

Augustus

Gezien mijn eerstvolgende controle pas in September was en ik dan pas kon vragen of ik weer mocht rijden moest ik het ook deze maand doen met paardjes kijken. :roll:
Ik mocht wel VOORZICHTIG met ze werken (lees: longeren) sinds juni maar goed… Wij ruiters weten allemaal dat als je niet MAG rijden die dagen eindeloos duren… Zelfs al heb je normaal ook periodes dat je niet rijdt…. Zodra het niet MAG is het een ramp. O:)

Mijn man kwam op bezoek tijdens een ritje met de quad en ik besloot Rooie uit de weide te plukken en duwde hem die in handen. Gezien Rooie zijn grootste angst kwa mensen nog steeds mijn man is. (waarom weten we niet, mijn man heeft nl. nooit zelfs maar zijn stem verheven op dat dier… Maar Rooie is van hem nog banger als van alle andere mensen.)
Dat ging boven verwachtingen goed eigenlijk.

Bovendien waren we 3 jaar getrouwd. :+:

Gezien ik toch niks beters te doen had en ik eindelijk een dokter had gevonden die me geloofde, werden er wat scans gemaakt van mijn heupen en enkels.

September

Een drukke, zware maand. Eerst en vooral kreeg ik de uitslag van mijn scans die in augustus (en eigenlijk ook nog eentje in september) gemaakt waren. De uitslag was niet goed… De professor die het me vertelde begon het gesprek met “het is niet goed he meisje”. Mijn gelaten reactie baarde hem zorgen. Maar ik voel al jaren dat het niet goed zit in die gewrichten.
De diagnose was ver gevorderde avasculaire necrose met secundaire artrotische schade. In mensentaal. Beide enkels zijn zodanig stuk dat er eigenlijk niets meer aan te doen is. Ook beide heupkoppen zijn ingezakt (stuk dus.). In feite zouden ze, als ik 20 jaar ouder was, beide heupen vervangen door een prothese maar buiten dat avasculaire necrose een contra-indicatie is, ben ik dit jaar al geopereerd waar mijn lijf echt een flinke klap van gehad heeft (en eerlijk is eerlijk: mentaal ook.) en bovendien gaan de protheses tegenwoordig wel langer mee maar ik ben nog steeds erg jong. ICM de necrose wilde hij eerst kijken of ze het konden stabiliseren met medicatie. Ik wil sowieso nog geen operatie gezien ik momenteel welliswaar met pijn, nog kan lopen. Ik wil de operatie uit stellen tot het echt niet meer gaat. Het is genoeg geweest voor dit jaar. Wel kreeg ik een briefje voor nieuwe schoenen (orthopedische) en werd me aangeraden om wandelen zo veel mogelijk te beperken. Na kort overleg mocht paardrijden wel nog. Ideaal was het niet maar dan vnl. in verband met vallen.

13 september werd de prothese nog eens gecontroleerd en kreeg ik eindelijk groen licht om weer te rijden! Ik besprak het feit dat mijn coördinatie en kracht verslechterd waren links en tot mijn spijt zei mijn chirurg dat, dat ook van blijvende aard kon zijn. Ik had gehoopt dat het zou verbeteren gezien ik sowieso al weinig kan met links maar helaas… Ik wist dat dat bij de risico's hoorde en ik wist ook dat ik geen keuze had maar toch was het even flink balen.
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58BDCE76
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58C6B3FC
Ik merkte helaas ook al snel dat mijn verslechterde coördinatie in mijn linkerkant ook een weerslag had op mijn rijden. Toen het eerste geluk van terug mogen rijden weggeëbt was en ik weer meer wilde dan alleen maar hobbelen begon ik me te ergeren aan mezelf. Ik kon niet fatsoenlijk zitten want mijn enkels zitten vast dus ik kan mijn hakken niet uitdrukken. Mijn heupen zijn wat stijver dus ook daarin ben ik minder flexibel (iets wat ik al jaren voel maar waarvan ik nooit geweten heb waarom het was.).

https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=58BFA4E3
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/t3 ... 1295_o.jpg
Afbeelding
Afbeelding

Naar het einde van september kwamen die irritante tranen weer die sinds mijn CVA veel sneller omhoog komen dan voorheen. Jep, ik ben een huilebak geworden! :') Na een ritje dat op zich niet eens zo slecht ging heb ik Sam uitvoerig beloont, Sammie, die al langer voelde dat baasje niet op haar best was… We (mijn moeder helpt me met de verzorging gezien dat alleen erg zwaar is voor mijn lijf.) verzorgden ze en eenmaal thuis barste het bommetje. Mijn man luisterde geduldighoe ik vertelde dat ik Sam gruwelijk in de weg zat en dat het mijn fout was dat het allemaal mis ging en dat ik het gewoon niet meer kon terwijl hij zijn armen om me heen hielt en sprak de wijze woorden; “Kath, je bent ten eerste sowieso veel te streng voor jezelf en ten tweede, bel Vero eens. Haar geloof je vast wel.” -Vero is mijn lesgever-
Dus ik waagde er een belletje aan.

Oktober

Een paar dagen later waren we oktober en kwam Vero langs. Eerst even een gesprekje want ik had e.e.a te vertellen. Vero is graag op de hoogte van mijn beperkingen want dan kunnen we er samen een weg omheen zoeken. Toen ik een vijtfal minuutjes aan het draven was zei ze “joh, ik had wel een heel andere houding verwacht nav jouw beschrijving hoor…” :')
Zoals altijd wist Vero haar eeuwige positiviteit en hoge energie op me over te brengen en ik was weer helemaal opgeladen en klaar om er tegenaan te gaan!
Mijn man zuchtte later op de avond opgelucht “fijn om te horen dat Vero je zelfvertrouwen weer heeft terug gegeven.” :+:
Met oog op terug op wedstrijd gaan (en gezien je met één hand niet kan vlechten) werd Sam weer gekortwiekt.. Mijn symbolische stap naar “ik ga het gewoon weer doen.”

Afbeelding
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/t3 ... 4956_o.jpg
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/t3 ... 5149_o.jpg
Afbeelding

Ja, het werd nog een dag flink warm in oktober. Moet er niet aan denken om nu zo buiten te gaan! :')

en de rest van de bende:

Rooie <3
Afbeelding
En mijn gouden Terror-meisje
Afbeelding
:+: :+:
Afbeelding

Afbeelding

Opa Phara inmiddels alweer 21! :oo
Het koppel samen:
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/t3 ... 8094_o.jpg

Wb November ben ik mijn medicatie weer gaan halen. Hoewel ik momenteel nog stabiel ben stellen we (de dokter en ik) wel vast dat de medicatie sneller uit werkt. Voorlopig kan ik dat opvangen met een lage dosis aan cortisonen. Met de epilepsie ging het gelukkig wel goed, die dosering mag blijven zoals ze is. Wb mijn enkels staat er letterlijk in mijn verslagen dat ik zal moeten hopen op nieuwe technieken… Tot dan proberen ze de pijn zo veel mogelijk te beperken en zit er voor mij niks anders op, dan af en toe gewoon te gaan zitten als lopen te veel pijn doet. Gelukkig heb ik paarden die me af en toe wel even willen dragen. ;)
En voor mijn heupen zal ik wederom moeten hopen dat ze het zolang mogelijk stabiel kunnen houden met medicatie. Eind deze maand kan ik ook bij een kinesist terecht om een te bespreken of ik zelf nog iets kan doen en zo ja, wat.

Ik heb wel wat kunnen trainen natuurlijk maar foto's zijn er niet van.. Elke kans die het weer ons geeft maak ik lekker een ritje en we zien wel waar het ons brengt.
Vero zei na mijn verhaal “tja, dan zullen we het over een andere boeg moeten gooien”. Toen ik haar vragen aankeek ging ze verder met “dan moet je naar de paralympics.”

Mijn lesgevers mikken altijd veel hoger dan ik. :)) Maar daar hebben we lesgevers voor toch? ;)
De paralympics zullen het niet worden maar ik zal wel mijn beperkingen moeten gaan accepteren en daar gaan we de komende maanden hard mee aan het werk. Het zal niet op een paar weken/maanden klaar zijn. Ik zal doelen moeten bijstellen. Vooral betreffende mijn houding gezien ik mijn lichaam niet mag forceren. Maar we gaan het gewoon doen. Sam gaat me helpen zonder het zelf te weten. Volgend jaar ga ik Rooie door rijden, die gaat niets anders kennen dan baasje haar manier van rijden, net als Rêve tegen de volgende zomer. En Vero staat me met alle plezier bij om te zoeken naar een manier waarop ik noch mezelf, noch mijn paarden verkeerd belast. Ik denk dat we al een hele weg af gelegd hebben wat dat betreft ook al ziet het plaatje er wellicht niet ideaal uit, zolang ik ze maar niet in de weg zit. Alvast nieuwe doelen en nieuwe moed dus voor de komende maanden én het komende jaar. En hopen, ooh zo hopen dat mijn prothese aan blijft groeien (ja er zal bot doorheen groeien als alles goed gaat.) en dat mijn heupen stabiel blijven… Dat ik gewoon kan blijven lopen ook al is dat nu met pijn, maar 95% van de tijd is het nog pijn waar ik doorheen kan lopen (en die overige 5% moet ik momenteel gewoon even wachten tot het “goed schuift”… En dat ik nu gewoon kan gaan genieten van een paar operatie-vrije jaren…

en om af te sluiten de hernieuwde vriendschap tussen Sam en Rooie van dit jaar:

Afbeelding


Anoniem

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-11-16 20:45

Kath, sorry ben ook een huilebalk... moest een traantje wegpinken! Prachtig beschreven... je bent een enorme doorzetter, dat lees ik ook weer in dit verhaal. Je hebt een heerlijke kudde paarden en je zit nog steeds als een huis op die dieren! Bewonder je, maar dat weet je wel! :*

marjo1996
Berichten: 827
Geregistreerd: 06-06-12

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-16 14:37

Wat een doorzettingsvermogen heb jij! Petje af!! Geniet van je paardjes, dat heb je wel verdiend :D

TinGu

Berichten: 1637
Geregistreerd: 27-08-10

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-16 15:26

Wow, wat een jaar heb jij achter de rug zeg! Ik heb her en der wel wat voorbij zien komen hier, maar jeetje joh, dit is meer dan een mens in een heel leven voor zijn/haar kiezen krijgt.

Ik kan dan ook niet anders dan je een topmens vinden, wat een doorzettingsvermogen en lef heb jij getoond het afgelopen jaar. Ik hoop voor je dat 2017 qua gezondheid een stabiel jaar zal worden, en dat je lekker van je mooie kudde en geweldige familie mag gaan genieten!

"There are many wonderful places in the world, but one of my favorite places is on the back of my horse." ~ Rolf Kopfle [o]

Maik79

Berichten: 1255
Geregistreerd: 27-04-06
Woonplaats: Baarn

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-16 15:29

Jeetje wat heb jij een jaar achter de rug :(:) Wat goed dat je (met wat hulp van Vero) wel lol in het rijden houdt! Op naar een meer gezegend 2017.

De zwarte stip van je palomino merrie is, denk ik, Bend-Or spots, zwarte stippen bij paarden die vos als basiskleur hebben.

Boontje L2 + 10 | B + 3 | B + 4
Nex Z2 + 2 | B + 1 | B + 3

loez

Berichten: 11060
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Broekhuizen (lb)

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-16 17:10

Wat een mooi topic!! Ik heb altijd bewondering voor jou, je man, je paarden en jullie doorzettingsvermogen! Jullie samen vormen een geweldig team!

En ik vind rooie ontzettend schattig! Echt een puppy idd! Of ie nog bij trekt weet ik ook niet, maar vind het een heel leuk dier!

Geniet zoveel je kunt van alles om je heen!

[o]

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-16 17:25

Picasso: :+:

marjo1996: thx. :D Dat lukt wel! Je gaat de kleinere dingetjes waarderen. Zoals Sam die zo heerlijk met zijn neus op mijn schouder kan komen leunen en dan blaast ie warme lucht in mijn nek. :+:

TinGu
: ja ik schijn er erg goed in te zijn om alle complicaties tegelijkertijd te doen. :j :x

Maik79: Het rijden, de paarden, mijn hond, mijn ouders en man zijn de reden dat ik door blijf gaan.. :o Zonder hen had ik het al lang op gegeven denk ik. Ik moet wel andere manieren zoeken kwa rijden maar we komen er wel weer uit. Vandaag ondanks de wind weer heerlijk gereden op mijn druktemaker.. :+:
Ben benieuwd of ze meer van die vlekjes krijgt. Dat ze sooty drager is was ik al redelijk zeker van maar dat wordt nu dus een beetje bevestigd. :D

loez: thx :* Rooie is inderdaad ontzettend schattig, hij zou ook zo in je broekzak kruipen alstie er in zou passen. Nouja, in de mijne, want hij is nog altijd niet heel sociaal helaas... Het wordt traag beter (inmiddels wordt hij gekapt zonder verdoving.) maar het wordt beter..

Of hij kwa bouw helemaal gaat bij trekken begin ik aan te twijfelen.. Ik hoop volgend jaar eindelijk eens er aan toe te komen om hem door te rijden en dan zullen we na een paar maanden wel gaan zien wat bij trekt en wat hetzelfde blijft.. :) Het is al een stuk bij getrokken, hij loopt al soepeler, zijn passen zijn minder kort (nog steeds niet om over naar huis te schrijven maar het is beter.) maar dat smalle vanvoor heb ik weinig vertrouwen in dat dat nog echt goed gaat komen. hij tikt gelukkig niet zichzelf aan (wat me overigens verbaast, maar hij lijkt behendig genoeg te zijn om dat niet te doen.)
Het ís ook een heel leuk dier, een lief dier... Als je het hem 1x uit legt snaptie het en doet ie het, intelligent en werkwillig.. Het enige wat 'm een beetje tegen zit is zijn lijf.. Dat hij de eerste drie jaar (2 jaar en 9 maanden) van zijn leven amper te vreten kreeg zal daar zeker niet aan mee geholpen hebben. :(:)

Rêve is voor zover ik zie prima gebouwd dus die gaat Sam op volgen, en met Rooie zien we wel hoe ver we komen. :) Gaat ie echt bijtrekken en zou ie fijn worden onder het zadel dan kan het zomaar zijn dat ik hem eens mee neem op een onderlinge. Doet ie dat niet, dan blijft ie lekker thuis en kijk ik thuis hoe ik hem zo soepel en sterk mogelijk kan maken om zijn lijf gezond te houden. En dan istie verder maar gezelschap voor de andere.

loez

Berichten: 11060
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Broekhuizen (lb)

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-16 17:46

Gewoon lekker van genieten inderdaad! Het ziet eruit alsof zijn start hem nu zeker tegenwerkt qua bouw! Maar net wat je zegt, misschien met wat
Meer bespiering kan het al heel anders ogen!

Geniet van je knappe kudde!

[o]

Getup

Berichten: 8195
Geregistreerd: 27-01-07

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-16 19:01

Ben niet zo van de lange verhalen, maar heb elk woord gelezen. Jij bent gewoon n doorzetter en hebt fijne mensen om je heen, ook :-)

Enne ; wat heeft Reve 'n mooie kleur zeg!

GJ9

Berichten: 4467
Geregistreerd: 23-06-08
Woonplaats: Utrechtse heuvelrug

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-16 09:23

Wat ben jij een vechter zeg!
Het rijden ziet er keurig uit, daar zou ik me geen zorgen om maken.

NadjaNadja
Hoofdmoderator Algemeen2
No worries, be happy!

Berichten: 6573
Geregistreerd: 28-08-12

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-16 09:40

Ik ken je niet maar ik heb echt zo verschrikkelijk veel respect voor je! Ik denk en ik hoop dat jij nog vele jaren zo'n geweldig voorbeeld mag zijn voor alle mensen om je heen...

1 april, wat een dag! Of toch een nacht?


Volg ons ook op instagram: @elfinadja! <3

daniweerd
Berichten: 1200
Geregistreerd: 27-03-09

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-16 09:52

Heel veel respect voor jou!!

Hingefallen?!
Krone richten..
Weitergehen!

RSDICBS

Berichten: 1003
Geregistreerd: 08-03-08

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-16 10:16

Ik ken je verder niet, maar wat ben jij een sterk persoon!
Heel knap hoe je je toch maar weer overal doorheen slaat.

Ik hoop dat jullie vanaf 2017 allemaal mooie stabiele jaren tegemoed gaan komen!

Alleen foto's in topic bekijken: &if=1

Daan_O

Berichten: 3356
Geregistreerd: 30-09-07
Woonplaats: Groene Hart

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-16 10:27

Echt respect voor de manier waarop je omgaat met je beperken en het allemaal volgens mij best positief blijft zien. Ik vind het erg heftig allemaal.

Je hebt een mooi stel paarden, fijn dat je daar zo van kan genieten. Ik hoop dat je een mooie en wat meer zorgeloze tijd met ze tegemoet gaat!

- instructie - sportmassage - bitloos testservice en overstapbegeleiding -
www.paardgevoelig.nl

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-11-16 17:37

Thx voor de complimentjes allemaal. :o

Ik probeer zo positief mogelijk er in te blijven al geef ik toe dat dat, zeker de laatste maanden, niet altijd makkelijk is en ook niet altijd lukt. :) Heb absoluut mijn baal-dagen en mijn periodes dat ik helemaal niet zo fijn in mijn vel zit. :) Maar ik denk dat dat er bij hoort... Ergens is het een soort "rouwproces" waar je doorheen moet. Afscheid nemen van je oude "ik" en tegelijkertijd moet je leren om je nieuwe "ik" te accepteren en er mee te werken. :) Dat is niet altijd even evident.
Heb gelukkig inderdaad een hele fijne basis om op terug te vallen. Heb als ik alles bij elkaar zet toch wel op redelijk veel punten simpelweg hulp nodig en voorlopig kan ik daarvoor terug vallen op familie en vrienden, mijn man... En om mijn gedachten te verzetten de paarden en mijn hond :+: Want ook mentaal heb je gewoon regelmatig even een "pauze" nodig om het vol te houden. :)

GJ9: Thx, ik zie zo veel punten die beter moeten en ik zeg wel 20x per training "oeps, mijn schuld" :') Maar paardrijden is niet makkelijk he. :)

Getup: Toen ik voor het eest zag dat ze palomino was dacht ik eerlijk gezegd "k*t, ik had een valk besteld" :') Maar nu ze aan het uit groeien is ben ik toch wel blij dat het een palomino is geworden.. Een mens weet soms niet wat ie wil. :D

Mondy

Berichten: 11769
Geregistreerd: 13-07-05
Woonplaats: Eindhoven

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-16 09:00

He .. heel je topic gemist... maar wat is het heerlijk om jullie vorderingen en verhalen te kunnen volgen :))
Een kanjer ben je...net als die leuke beesten van je :D

Mondy R.I.P 30-05-2012 <3 Jolly Joker
Be a appaloosa in an arena of sorrels.

sas66
Berichten: 625
Geregistreerd: 18-03-15

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-16 09:38

Petje af en eenhele diepe buiging. Ik bewonder je moed en doorzettingsvermogen bij wat je allemaal doormaakt. Houd moed en blijf genieten van je fantastische paardjes.

MissDD
Berichten: 684
Geregistreerd: 12-03-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-16 10:01

Ondanks dat je veel hebt om te overwinnen (en mee te leren leven) lees ik dat je, naast af en toe ff overlopen, enorm positief ingesteld bent/blijft. Daar heb ik onwijs veel respect voor!
Het zet vast voor veel mensen (waaronder ikzelf) alles wel weer even in perspectief ofzo.
Als jij ondanks je tegenslagen zo doorzet is er voor anderen geen reden om dit ook niet te doen.

Ik heb zelf een aantal issues waar ik aan werken moet (al vallen deze echt totaal in het niet bij jou) maar merk dat ik niet de juiste mindset kan vinden om door te pakken. Na het lezen van jouw verhaal verdien ik een beste schop onder mijn achterste en misschien wel 2 of 3 extra!
De schellen zijn ff van mijn ogen gevallen zeg maar. Dank daarvoor!
Ik hoop dat 2017 een superjaar voor je gaat worden, ondanks alles!

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-11-16 10:57

Mondy Thanks. :D Als alles goed gaat volgend jaar Terror beleren! :') Als ze onder het zadel gaat zijn zoals ze in het dagelijks leven is gaan daar leuke foto's uit komen. _O- _O-

sas66 we zeggen hier altijd: De enige weg is recht er door. :) En dat is ook gewoon zo. Er wordt je niet gevraagd of het gaat lukken, je moet het gewoon doen. :) Terug kan niet, blijven staan is ook geen oplossing... :)

MissDD eerst en vooral houd ik niet zo van vergelijken. :) Jouw issues zijn niet minder belangrijk of belangrijker dan de mijne. :) Ze beïnvloeden jouw leven en jouw welzijn net zoals de mijne dat bij mijn leven doen. Dus je mag ze niet bagateliseren. :) Als het jouw "terug houdt" voor jouw gevoel, dan zijn ze een beperking en dus iets waar je tegen moet vechten. :) Jezelf niet tekort doen. :(:)
En omdat ik laatst met iemand pb'de die zich erover verwonderde dat ik dat nog deed: Ik vraag me ook nog regelmatig af, of ik wel genoeg mijn best doe. Of de dingen niet anders zouden zijn als ik gewoon meer door zou zetten. :) Ik twijfel ook regelmatig, of ik niet gewoon een schop onder mijn gat nodig heb. :) Zolang je meer wil dan je kan houd je die twijfels. :)

Dus je hebt geen schop nodig, je hebt gewoon even een extra zetje nodig. :) En als ik ergens mee kan helpen, al is het maar door te luisteren of eens een frisse kijk te geven, mag je me altijd PB'en. :) Ik heb hele, fijne lieve mensen rond me die me heel erg steunen. Waar ik ze ontzettend dankbaar voor ben. :) Je kan het niet alleen... En dat zou ook niet mogen. :)

Iloscorp

Berichten: 1232
Geregistreerd: 20-09-15
Woonplaats: Lelystad

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-16 11:24

Heb je hele verhaal gelezen!

Wat heb jij veel meegemaakt zeg, en wat SUPER dat je er zo positief in blijft staan. +:)+
Je bent een echte vechter en heb bewondering voor jou.

Hopelijk kan je voorlopig vooruit zonder operaties en zonder al teveel pijn.... :(:)

MissDD
Berichten: 684
Geregistreerd: 12-03-13

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-11-16 21:53

Mijn issues zijn inderdaad mijn issues, maar de mijne zijn met minder effort te overkomen en ik stompte af merkte ik. Zo van waarom moeite doen, de weg om me beter te voelen is me te moeilijk (niet zo dramatisch bedoeld als het er staat hoor) en ik ben ook in de bevoorrechte positie dat ik veel lieve mensen om me heen heb.
Ikzelf ben daarom het "zetje geven" een beetje voorbij voor mijn gevoel.
In ieder geval voel ik me nu weer een stuk strijdlustiger en dat vlammetje was al een tijdje gedoofd.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Re: 2016 with the ones that carried me through heaven and hell

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-11-16 11:06

Thx ilonamandjes. :) De pijntjes die er bij gekomen zijn, is weer "wennen" (ja, helaas is dat de enige optie) en dat zal op termijn ook wel weer gaan lukken.. :)

MissDD: Je doet de moeite omdat je beter voelen gewoon een heel belangrijk iets is en dan is die moeilijke weg het waard. ;) Fijn dat het vlammetje weer wat aangewakkerd is! :+: Succes!

Saar4
Berichten: 2344
Geregistreerd: 26-11-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-11-16 13:19

Wat een leuk verslag van het afgelopen jaar en wat een heftig jaar is het weer geweest voor je. Ik ken je niet maar je komt over als een enorme doorzetter. Ik vind het heel knap hoe je ondanks alle tegenslagen toch door blijft gaan en blijft investeren in de dingen die belangrijk voor je zijn.

Enne, zelfs met fysieke beperkingen zit en rijd je beter dan een hoop andere ruiters dus daar zou ik me zeker geen zorgen over maken!

That which yields is not always weak

melody7

Berichten: 13681
Geregistreerd: 16-02-11
Woonplaats: Noord-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-11-16 13:42

Ik heb echt respect voor jouw doorzettingsvermogen! Je weet jezelf toch steeds weer te herpakken en daar mag je echt heel trots op zijn.

Ondanks alles zit je ook nog steeds netter te paard dan menig ander ruiter, heel knap :j Ik hoop met je mee dat je voorlopig geen operaties hoeft te ondergaan en dat je vooral maar veel van die prachtige kudde van je mag genieten!

Mijn cavia's volgen? Dat kan! Facebook: Guinea Pigs Adventures Dagelijks op instagram: Klik

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-16 12:05

Dankjewel!
Met de nodige steun hoor! Heb hele fijne ouders en stief-ouders en een hele lieve man... En de paarden en mijn hond he... Die trekken me er echt doorheen als ik dagen heb dat het even niet meer zo goed gaat. :+:
Toen ik 5 jaar geleden moest gaan revalideren en leren lopen, dan krijg je zo'n psycholoog op bezoek die dan moet komen polsen of je het wel aan kan (zo niet moet je extra begeleiding krijgen.) en die vroeg wat mijn motivatie was om weer te leren lopen... En de reactie was: dat lopen is mooi mee genomen, ik wil gewoon weer naar de paarden kunnen en kunnen rijden.
Ik geloof niet dat ie dat antwoord al vaak gekregen had. :') Dat stond nl. niet op z'n briefje voor zover ik kon merken. (het was geen hele goede psycholoog zullen we maar zeggen.)

Maar als Sam dan bij me komt staan en zijn neus op mijn schouder legt en warme lucht in mijn nek blaast (volgens mij weet ie niet eens hoe heerlijk dat is in de winter zo'n nekverwarmer. :') ) dan weet ik weer dat dat gewoon het enige correcte antwoord was. :+:

Gisteren ook hier (ik ben verhuisd en mijn vorige kinesist die heel fijn was woont nu dus te ver weg) een hele fijne kinesist gevonden die me wil gaan begeleiden en ondersteunen. Een aantal van de fysieke mankementen zou hij er waarschijnlijk toch wel uit kunnen krijgen met kine en hij wil me leren hoe ik mijn lichaam zo goed mogelijk kan blijven gebruiken zonder mijn enkels en heupen te over belasten. :+:

Dus wie weet zit ik over een tijd tóch weer een stuk soepeler op het paard! :+:
(natuurlijk is er veel meer besproken, hij gaat nl ook helpen om te zorgen dat ze gaan uit zoeken waar die necrose vandaan komt enz maar dat gaat tijd kosten. De directe behandeling bij hem zal er op gericht zijn mijn spieren losser te maken en te stretchen want ik ben wel e.e.a gaan vast zetten omdat ik ben gaan compenseren op de verkeerde manier. :o )


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot en 1 bezoeker