Bokt.nl

De Missouri Fox Trotter één van de gangenpaarden waarover in de Bokt Wiki te lezen is.

• - CarpeDiem Medisch - Beweging en hoefverzorging - Voeding en supplementen
• - Dyonne Aangespannen rijden - Van Nature
• - lindake Horses At Work - Jeugd In the picture
• - Revanches Vraag-Maar-Raak
• - Storm76 de Huiskamer – WikiZaken
• - Unwritten de Huiskamer - Mensenwelzijn - Wie, wat, waar?

• - Aurora3

• Katja: wordt moderator op ON/VN en stopt met modereren van Van Nature. Ook zal zij tijdelijk meehelpen op RijTechnisch.
• Zwartwitje: stopt met modereren op MensenWelzijn.
• Hilli: stopt met modereren van Arabische Volbloeden en wordt moderator op Endurance.
• Imre: wordt moderator op Haflingers en NewForest.

Citaat:

1. Welk moment in je leven zou je graag nog een keer beleven en waarom?
Dit vond ik zo’n mooie vraag! Het laat je terugdenken aan alle mooie momenten die je in je leven hebt gekend en stiekem zijn er dat best wel veel.
Het aller-, aller-, allermooiste moment is (en ik weet dat het heel afgezaagd is) toch het moment waarop mijn dochtertje Gioya na de geboorte bij me werd gelegd. Op dat moment heb ik even het paradijs gevoeld, alles was perfect en ik voelde me zo ontzettend rustig en sereen. Dat zal vast ook aan de hormonen hebben gelegen trouwens maar het gevoel van mezelf in combinatie met dat kleine beeldschone wondertje was echt uniek.
Op de tweede plaats staat steeds weer het moment dat jonge paarden je toestaan om op hun rug te gaan zitten. Ik werk zonder grondman en ben op dat moment dus erg kwetsbaar dus het paard moet zich ook echt geestelijk hebben overgegeven aan me. Dat is zo’n blijk van vertrouwen dat die momenten steeds weer aanvoelen als pure magie.

2. Valt het werk als lid bezwaarcommissie af en toe niet zwaar?
Soms wel ja. In een horoscoop met beschrijving van sterrenbeelden stond bij mijn sterrenbeeld (Ram) ooit de beschrijving dat een Ram altijd wil optreden als de nobele ridder te paard, de redder in nood, de helpende hand. Dat was zo ontzettend herkenbaar voor me, altijd maar willen helpen en adviseren! Met die intentie ben ik destijds ook bemiddelaar geworden (ja, ik vond dat ook veel beter klinken dan ‘lid bezwaarcommissie’ maar goed, het laatste dekte de lading beter). Het moeilijke voor mij, als redder in nood, is dat je altijd iemand teleurstelt, omdat of de Bokker of de moderators die achter de OW stonden aan het kortste eind trekken. Wij proberen naar Bokkers toe zo goed mogelijk uit te leggen waarom het team tot die beslissing is gekomen en gelukkig kunnen de meeste Bokkers zich erna er goed bij neerleggen. Het moderatorteam op zijn beurt is natuurlijk ook wel eens een beetje wrevelig als wij een OW moeten terugdraaien, maar we kunnen prima de persoon van de functie scheiden dus we proberen ook achter de schermen in een soort HKtopic nog lol te maken samen, omdat je toch in één team moet samenwerken en dat werkt echt niet als je elkaar irriteert.
Maar ondanks dat ik altijd mensen moet teleurstellen, maak ik ook een heleboel mensen blij en dat geeft dan wel weer een goed gevoel!

3. Ik ziet dat je met 'moeilijke' jongeren werkt ( gespiekt in je profiel ): Wat heb je over jezelf geleerd door met deze jongeren te werken? En dan bedoel ik het in de trant van : Een emotionele snaar die geraakt is; of je bent jezelf tegen gekomen door iemand te ontmoeten die wel heel erg op jou leek( innerlijk ); wat doet het als iemand je opzettelijk te kak zet enz enz.?
Ik werk inderdaad sinds enkele maanden als docent op een middelbare school, waar ik specifiek groepen lesgeef die meer sociaal-emotionele begeleiding nodig hebben en gemiddeld ook een iets lager IQ hebben. Dat kan zijn door aangeboren problematiek zoals PDD-NOS, NLD, Gilles de la Tourette, borderline, AD(H)D enz., maar ook soms doordat zij een verleden hebben op het gebied van mishandeling, incest en meer van zulke ellende en zich daarom zijn gaan afzetten tegen verwachtingen, verplichtingen, regels, autoriteit, ...
Ik ben hier niet specifiek voor opgeleid, ben hier ook min of meer per ongeluk terecht gekomen via een docentenuitzendbureau, maar ik heb altijd wel interesse gehad om me verder te ontwikkelen in het werken met zorgleerlingen. Weer dat ‘redder in nood-stukje’ dat bovenkomt.
Het is erg boeiend werk maar soms ook wel een iets grotere uitdaging dan ik mezelf voorgesteld had vooraf. Elke dag weer moet ik balanceren tussen mijn wens de leerlingen een goede kans te geven voor hun vervolgopleiding of werkveld en het gegeven dat de leerlingen met faalangst blokkeren als ze denken dat ze het niet kunnen. Sommige leerlingen hebben extreme strengheid en strakke omlijning nodig, andere leerlingen beginnen juist weer te stuiteren bij autoriteit. De ene leerling heeft een tekort aan imaginair vermogen, de andere leerling voelt zich als een kleuter behandeld wanneer hij reproductief moet werken. Het is dus voortdurend schipperen, compromissen sluiten en vaak in een fractie van een seconde moeten beslissen hoe je ergens op gaat reageren.
Dat op zich heeft me enorm geconfronteerd met mijn eigen faalangst. Ik wist dat ik die had, maar het is erger met me gesteld dan ikzelf dacht. Ik denk dat het voornaamste wat ik geleerd heb, is dat de grens tussen ‘normaal’ en ‘afwijkend’ heel dun is. Iedereen heeft volgens mij bepaalde stoornissen in enige mate, alleen zijn die niet zo nadrukkelijk aanwezig of niet zo levensbepalend dat ze gediagnosticeerd zijn. Het ligt er dus maar aan of en welk etiketje er gekleefd is.
Persoonlijke aanvallen van leerlingen probeer ik professioneel op te vangen, meestal is het niet persoonlijk bedoeld namelijk. Ik probeer de persoon en de actie ook van elkaar te scheiden in mijn hoofd. Maar ja, soms raakt iets je toch wel, omdat je zelf ook je eigen zwakke plekken hebt en die voelen leerlingen ook feilloos aan. Dat berg ik even op in een mentaal laatje om er later over na te denken waarom me dat zo raakte en wat ik daar zelf mee kan voor mijn eigen ontwikkeling. Als ik boos word, stuur ik de leerling trouwens even op de gang. Vanuit boosheid bereik je verder ook niks en even mentale rust en afstand van elkaar kan genoeg zijn om na tien minuutjes of misschien de volgende les gewoon weer met elkaar door een deur te kunnen.

4. Welke van de paarden/pony's in je leven heeft je het meest geleerd en waarom?
Ik geloof er nog steeds in dat dingen in je leven gebeuren met een bepaald doel, om je verder te vormen en te ontwikkelen. Klinkt een beetje zweefkees, maar ik heb van elk paard wel wat geleerd omdat het op het juiste moment op mijn pad kwam. Ik denk dat degene die me recent het meest geleerd heeft, toch mijn eigen Wrangler is. Wrangler is heel erg gevoelig voor emoties en spanningen. Hem verzorgen en rijden moet met heel veel rust, ontspanning en beheersing. Dat heb ik echt moeten leren, want ik ben van mezelf juist heel druk, energiek en stresserig. Met die energie krijg je Wrangler niet eens van stal gepakt, dus hij heeft me netjes opgevoed! Dat komt me nu in mijn werk ook weer van pas.

5. Hoe gaat het met je dochtertje? Heb je een recentere foto van jullie samen?
Heel erg goed! Ze begint nu echt een ‘kindje’ te worden in plaats van een baby. Ze praat honderduit (nog wel veel onverstaanbaar maar dat mag de pret niet drukken) en ze kan nu ook goed aangeven wat ze wil en dus kun je nu echt samen beslissen of we buiten gaan spelen of binnen samen een boekje lezen. Het is ook wel fijner voor haarzelf dat wij eindelijk snappen dat ze een banaan wil eten in plaats van dat wij ineens een tutje in haar mond duwen Er zitten trouwens ook wel nadelen aan want ik kijk ongeveer twintig keer per dag de DVD van Barbie en het Zwanenmeer, hahaha. Ze is dus ook best wel bazig, maar dat heeft ze natuurlijk van haar vader!
Foto’s van haar staan in dit topic: [ITP] Cursus omgaan met paarden, door Gioya

6. Je woont nu in een ander land dan dat je werkt, wil je ooit nog in hetzelfde land werken waar je woont of wonen in het land waar je werkt?
Ik woon nu als Nederlandse in België, ik werk nog steeds in Nederland, ga op wedstrijd in Nederland, mijn instructeur zit in Nederland… Destijds ben ik met mijn Belgische vriend gaan samenwonen en ik heb heel veel moeite gehad om te wennen. En tot zo’n anderhalf jaar terug wilde ik ook in de toekomst terug in Nederland gaan wonen. Maar eerlijk gezegd, als ik op Bokt lees waar de Nederlandse overheid nu weer mee is gekomen… Ik vind Nederland nu dermate betuttelend dat ik er niet meer terug hoef te gaan wonen, ik zou me dood ergeren!
Zolang ik in het onderwijs sta, wil ik liever niet in België lesgeven. Maar ik heb een aanstelling tot het eind van het jaar dus het is nog afwachten of ik ook volgend jaar weer daar op school voor de klas sta. Als dat niet het geval is, moet ik op hele korte termijn een andere baan hebben en dat zou natuurlijk best wel eens in België kunnen zijn.

7. Als je iets in je verleden anders kon doen, wat had je dan anders gedaan en waarom?
Eigenlijk is mijn leven een grote aaneenschakeling van verkeerde keuzes, achteraf gezien, maar je levenservaring maakt je tot wie je bent. Had ik deze fouten niet gemaakt, dan had ik weer hele andere fouten gemaakt. Ik probeer dus niet teveel terug te kijken en mijn ogen op de toekomst te houden.
Enkele keuzes die ik heb gemaakt die op zijn zachtst gezegd niet de handigste waren:
Op mijn 18e gaan werken zodat ik een paard kon kopen, in plaats van te gaan studeren en gewoon op mijn 22e klaar zijn met mijn studie; een goede vaste baan laten lopen voor een net opgestarte musicalopleiding die vervolgens niet meer doorgaat wegens een gebrek aan sponsoring; in grote schulden raken vanwege een lening voor een paardenvrachtwagen; een kindje krijgen tijdens mijn HBO-studie die nog steeds niet af is…
Op de een of andere manier kan ik nooit simpelweg de makkelijkste manier kiezen.

8. Wat geeft jou de kracht om de dag door te komen?
Deze vraag ga ik printen, uitknippen en boven mijn bed hangen voor depressieve dagen!
Heel veel dagen is dat helaas gewoon een gevoel van verplichting. Ik kan mijn kindje niet laten staan, ik kan mijn paarden niet laten staan, ik kan mijn leerlingen niet laten staan, ik kan mijn baas niet laten staan… anders voel ik me weer schuldig.
Op blije dagen is dat toch de gedachte aan Gioya, de vier vreselijk fijne paarden die ik heb staan momenteel en mijn ambities in de paardensport.

9. Wat is je grootste blunder, zowel op Bokt als privé?
Ik geloof niet dat ik op Bokt echt grote blunders heb gemaakt. Oke, ik heb wel eens iets bewerkt ipv gequote omdat ik me vergiste in de knopjes, maar dat kan iedereen overkomen. Ik post zoals ik ben, kom gewoon voor mijn mening uit en als andere mensen het daarmee niet eens zijn is dat prima en als ze me maar een stom wijf vinden dan laat ik dat ook bij henzelf liggen. In mijn begintijd op Bokt was ik nogal rellerig en altijd op zoek naar Pennytopics voor Pennybashing, maar dat zie ik achteraf niet zozeer als blunder als wel als uitlaatklep. Achteraf gezien een wonder dat ik niet gelijk van Bokt afgesmeten ben: ik heb er alleen een Sturende PB van Sjoert aan over gehouden en supervisie van Apple in het toenmalige HK-topic!
Privé ben ik de blunderkoningin. Ik roddel over mensen die goede kennissen blijken te zijn van mijn gesprekspartner, ik verstoor tijdens een proefwerk alle concentratie door languit te gaan in het klaslokaal omdat ik in een hengsel van een tas blijf hangen, ik kan uren tegen een deur staan duwen waar ‘trekken’ opstaat... Een van de mooiste vind ik nog steeds dat ik op een manege stond waar het niveau niet al te hoog lag. Als ik ging rijden met mijn toenmalige paard kwamen er altijd manegeruitertjes aan de kant kijken en zo goed rij ik helemaal niet, dus dat wil wat zeggen. Maar ergens word je dus blijkbaar best een beetje arrogant van steeds die aandacht. Het was zaterdagochtend, snel voor de lessen nog even de paarden rijden. Dus ik netjes aangekleed, paard goed gepoetst en in setje en ik zou wel eens gaan showen. Dus ik zet mijn voet in de beugel, veer omhoog en zwaai mijn been erover en mijn paard bokt me heel hard aan de andere kant eraf. Ik helemaal vuil en zwart en dat paard liep in zijn eentje in zo’n showy drafje nog een kwartier door de bak want ik kreeg hem ook niet meer gevangen! Die manegeruitertjes aan de bakrand kregen dus hun showtje (lees: komische act) en ik was weer met beide voetjes op de grond gezet door mijn paard!

10. Je hebt bij een boktmeeting een hele grote knuffelbeer gekregen, hoe is het met die beer afgelopen?
Zie ook: Eline @ [FZ] [Dienstmededeling] BoktBeheerBulletin november
Geweldige vraag!
Die beer heeft maandenlang in de kofferbak gelegen omdat er nieuwe vulling in moest en hij moest weer dichtgenaaid en dan kreeg Gioya hem. Op een dag was mijn vriend het zo spuugzat dat de vulling door de hele auto zat, dat hij hem stiekem heeft weggegooid