Foto: Jessica
Kunstwerken waarin paarden figureren, zijn van alle tijden. Er zijn de rotstekeningen van gevlekte paarden in de grotten van het Zuid-Franse Pech-Merle en het witte paard van Uffington, maar ook vele beeldhouwwerken, schilderijen en schetsen van paarden, onder andere van Leonardo da Vinci en de blauwe paarden van de expressionistische schilder Franz Marc. Maar ook vandaag is het paard een belangrijke inspiratiebron voor heel wat kunstenaars. We laten je graag kennis maken met twee van die kunstenaars.
Paarden uit schroot en brons
De Amerikaanse kunstenaar John Lopez maakt beelden van paarden uit oud schroot. Lopez werkte oorspronkelijk met brons en was erg succesvol met zijn bronzen beelden rond westernthema’s. Zijn levensgrote beelden van Amerikaanse presidenten sierden de straten van Rapid City (Zuid-Dakota), maar Lopez maakte ook realistische bronzen beelden van rodeosterren en hun paarden. Die thematische keuze vloeide voort uit het feit dat Lopez opgroeide op een ranch in Zuid-Dakota. Ook nu nog houdt hij ervan om bezig te zijn met paarden en vee.
Na het fatale auto-ongeluk van zijn tante Effie begon Lopez te experimenteren met schroot. Hij verhuisde toen naar de ranch van zijn oom om er een familiekerkhof te bouwen, als laatste rustplaats voor zijn tante. Oom Geno stelde zijn huis en zijn laswerkplaats open voor Lopez. Die werkte aan een omheining rond het kerkhof, toen zijn materiaal opraakte. Aangezien de ranch vrij afgelegen ligt, ging Lopez tussen het schroot op de ranch op zoek naar materiaal. Na wat geëxperimenteer maakte hij een toegangspoort naar het kerkhof, met een engeltje dat over de bovenkant van de poort heen keek. Lopez haalde erg veel voldoening uit het project en iedereen was verbaasd over het resultaat. Vanaf dat moment begon Lopez alledaagse objecten te verwerken in bronzen afgietsels. Zo verenigde hij twee kunstvormen onder de naam Hybrid Metal Art.
Lopez zegt: “Mensen waren veel meer geïnteresseerd in mijn nieuwe werken dan in mijn bronzen beelden. Ze waren verbaasd over hoe levensecht de dieren waren. Ik had jarenlang de lijnen en de contouren van dieren bestudeerd en had mezelf de anatomie van paarden en buffels ingeprent. Ik heb zo veel dieren in brons gemaakt, dat ik hun vorm uit mijn hoofd ken.”
Zijn beelden verenigen beweging en rust, realisme en eigenzinnigheid. Van op afstand lijken de dieren bijna te leven, maar als je dichterbij komt, zie je dat ze gemaakt zijn van wegwerpmateriaal: tractorzitjes, kabels, kettingen en kachelonderdelen. Lopez doet er zo’n zes maanden over om een levensecht dier te creëren.
In zijn meest recente werken legt Lopez verschillende betekenislagen. Hij creëerde bijvoorbeeld een Texaanse Longhorn, waarin een model van de Alamo, een gitaar, een viool en een buste van Sam Houston verwerkt zijn. “Ik vertel een verhaal met een kunstwerk,” zegt Lopez. “Ik neem dus een stuk metaal om een rivier, bomen en een heel landschap te creëren, laag per laag.” Het werk van Lopez wil het landschap en de dieren die er leven eren, maar wil ook de veerkracht van de indianen die in het mooie, maar desolate Zuid-Dakota woonden oproepen. “De mensen die zich als eersten daar vestigden, hadden dezelfde ontembare geest,” zegt Lopez. “Wanneer mensen mijn werken zien, worden ze herinnerd aan hun roots en zien ze een emotionele connectie met hun achtergrond. Ik wil dat ze rillingen over hun ruggengraat krijgen. Ik wil dat ze geïnspireerd worden.”
Foto: Jessica
In dit filmpje zie je John Lopez aan het werk:
[ Video ]
Aangespoelde paarden van drijfhout
Beeldhouwer James Doran-Webb vatte de vrijheid die wilde paarden voor ons belichamen perfect samen in de beelden die hij maakte van drijfhout. Hij creëerde drie majestueuze, levensgrote paarden, uit honderden stukken drijfhout die hij verzamelde op het strand. De vloeiende vormen van het drijfhout, uitgesneden door de golven, passen perfect bij de galopperende paarden. Volgens Doran-Webb is drijfhout erg tactiel en vraagt het om interactie. Het materiaal is niet makkelijk om mee te werken en elk stuk moet passen bij het beeldhouwwerk. Geen sinecure dus. Doran-Webb werkte samen met een team van vaklui, maar alsnog neemt het maken van een levensgroot beeld 1000 tot 3000 werkuren in beslag. De beelden werden gemaakt naar aanleiding van het Chinese Nieuwjaar in 2014, het jaar van het paard. Ze waren voor het eerst te zien in de Gardens by the Bay, in Singapore.
Elk beeld is ongeveer 1m80 hoog en is gemaakt van ruwweg 400 stukken drijfhout rond een stalen skelet. De paarden wegen elk 500 kilogram en kunnen vijf mensen dragen. De ledematen en de nek zijn beweegbaar, dus de paarden kunnen in levensechte posities gezet worden.
Doran-Webb, die al jaren op de Filipijnen woont, zegt: “Ik hield er altijd al van om buiten te zijn en zag deze prachtige stukken hout terwijl ik aan het kajakken was. Ik verzamel al drijfhout sinds mijn 18de en heb dus genoeg liggen om telkens de juiste stukken te vinden. Als ik op zoek ga naar een stuk hout voor een neusgat of wenkbrauw, vind ik een mogelijke hoef. Het is net een puzzel, je blijft zoeken tot je het juiste stuk hebt gevonden. Mensen die weten welk hout ik gebruik, komen het ook brengen. Die mensen betaal ik dan. Soms denk ik dat een stuk afgewerkt is, maar dan begin ik opnieuw, omdat het er niet juist uitziet. Ik focus heel erg op de details van de hoofden en de spieren.”
De prachtige paarden stralen kracht en emotie uit. De kunstenaar hoopt dat mensen die naar de drie galopperende volbloeden kijken, in hun onderbewustzijn denken aan vrijheid, energie en ruimte. Het werk was in eerste instantie bedoeld om milieubewustheid te promoten. Doran-Webb zegt: “Als ik een persoon iets bewuster kan maken van de natuur en de impact van die natuur op zijn leven, zou ik gelukkig zijn. Ik geloof sterk in de noodzaak van duurzaam leven om de toekomstige generaties een grotere kans op overleven te geven.”
Foto: Flickr / Catherine Todd
Bekijk hier meer foto’s van de drijfhouten paarden.
Bekijk hier een filmpje over James Doran-Webb:
[ Video ]