Geplaatst Sommigen van jullie zouden Promise en mij waarschijnlijk wel kennen uit eerdere topics, maar ik wil toch een keer ons verhaal delen.
Promise is een welsh cob merrie van 11,5 jaar.
Vroeger heette ze Arwen en was mijn verzorgpaardje toen ze 3 á 4 jaar was. Ik mocht meehelpen met het zadelmak maken en ik mocht alles met haar (en haar moeder, tante en halfbroertje/neefje) doen. Haar halfbroer werd na een tijdje verkocht en aangezien de paarden altijd 2 aan 2 stonden, moest ook Arwen in de verkoop gezet worden.
Toen ik een keer bij de wei aan kwam, was ze weg en ik wist niet waarheen. Ook de eigenaar/fokker was haar uit het oog verloren en ik kon dus niet nagaan waar ze heen verhuisd was.
Na 5 jaar zoekacties op verschillende forums, omdat ik haar niet uit mijn hoofd kon krijgen, kreeg ik een berichtje van iemand dat Arwen te koop zou staan bij een handelsstal. Toen ik bij haar wilde kijken om te zien hoe het met haar ging was ze al verkocht.
Een aantal weken later kreeg ik een berichtje van een vrouw op een forum dat zij Arwen gekocht had, dat ze op dat moment Indy heette en dat ze me graag wilde ontmoeten.
Zo gezegd zo gedaan, we zijn 1 uur afgereisd naar Ermelo om daar mijn geliefde paardje te ontmoeten. Hier een filmpje van de ontmoeting:
Ik heb haar vervolgens 8 weken mogen trainen, omdat Indy amper een rechte lijn in de bak kon lopen. Dit was meer dan ik ooit had durven dromen en ik had dit dan ook nooit verwacht!
Na deze 8 weken is Indy terug gegaan naar haar eigenaresse, waar bleek dat er geen goede klik was tussen paard en ruiter, waardoor ze haar moest verkopen. Wij hadden op dat moment geen mogelijkheid om haar te kopen en ik liep het risico om haar opnieuw uit het oog te verliezen...
Ze werd verkocht naar twee meiden in Ermelo waar ik heel weinig contact mee had. Ik heb mezelf aangepraat dat ik Indy (toen genaamd Breezer) nooit meer zal zien en dat ik er vrede mee moest hebben dat ze nu een goed thuis had. Ik heb Indy beloofd dat ik er altijd voor haar zal zijn als ze me nodig had, ondanks dat ik niet bij haar kon zijn.
Na een half jaar kreeg ik een bericht van een van de eigenaresses dat ze Breezer wilden verkopen en of ik interesse had..... JA NATUURLIJK HAD IK INTERESSE!!
Ik ben met mijn paniekerige hoofd naar mijn ouders toe gegaan om ze het slechte/goede nieuws te vertellen.
Mijn ouders reageerden in eerste instantie niet positief, maar toen ze zagen hoe groot mijn verdriet was hebben we toch besloten om haar te kopen.
Mijn droom, mijn belofte, mijn pareltje werd eindelijk van mij!!!
Bespiering was helaas ver te zoeken en ik wist dat er veel werk aan de winkel zal zijn ivm haar gedrag.
De naam Breezer vonden we niet goed bij haar passen en we hebben besloten om haar naam te veranderen, aangezien ze nog niet erg op haar nieuwe naam reageerde. Mijn belofte aan haar was nog niet vergeten en daarom hebben we haar Promise genoemd.
In Oktober 2013 is Promise thuis gekomen en haar gedrag veranderde als een blad aan de boom.. Alsof ze wist dat ze thuis was, waar ze uiteindelijk mag sterven.
We hebben in Maart 2014 onze eerste onderlinge wedstrijd gereden en ik was super trots op haar met onze 'winstpunt'.
Helaas kreeg Promise een blessure achterin haar rug, achteraf gezien door een verkeerd aangemeten zadel
. We hebben 3 maanden op rust gestaan met enkel opbouwend longeerwerk. Na deze 3 maanden (juli 2014) ben ik Promise met een westernzadel gaan rijden, bij gebrek aan beter. De (andere) zadelmaker zal in november pas langs kunnen komen.
Ondanks deze lastige periode hebben we ontzettend veel leuke dingen ondernomen.
Zo hebben we een clinic gevolgd in Natural Horsemanship, waardoor mijn ogen echt geopend werden. Ik leerde mijn paardje zo goed kennen en ik kon daardoor nog beter inspelen op haar gedrag.
Promise ging steeds beter lopen en de trainingen werden weer steeds intensiever. Het vertrouwen groeide door deze gebeurtenissen enorm en ik durfde haar steeds meer mee op pad te nemen.
Dit jaar zijn we naar de paardenmarkt in Vianen geweest waar ze een eerste plaats in haar rubriek en een derde plaats van de dagkampioenen heeft gehaald. Natuurlijk wist ik dat ik een mooi paardje had, maar door haar gedrag wist ik niet zeker of we levend de keuringsring in en uit konden komen.
We hebben van 9 tot 13 uur stil moeten staan en ze deed het werkelijk voorbeeldig!!
Door deze goede ervaring wilde ik mijn droom ook uit laten komen... Met mijn droompaard naar het strand. We zijn met een groep van 4 paarden geweest waarvan voor 2 het de eerste keer was en 1 gewend was om te racen... Ondanks een onbedoelde rengalop, zijn we er levend vandaan gekomen en hebben we ontzettend genoten! Helaas geen goede foto's van het strand zelf, maar wel twee prachtige foto's van na de rit.
http://i57.tinypic.com/n4z12e.jpg Foto was te groot, sorry voor de link!
http://i57.tinypic.com/a4lrap.jpg Foto was te groot, sorry voor de link!
De oude eigenaresse waar ik nog steeds goed contact mee heb, vertelde me hoe goed ze er uit zag en dat ze Promise bijna niet meer herkende. Dat is toch wel het mooiste compliment dat ik ooit heb gehad!!
Dank jullie wel voor het lezen van mijn verhaal. Ik verwonder me elke dag weer over hoe het is gelopen. Elke dag als ik bij Promise kom, voel ik weer verliefdheid opkomen en een gevoel van intens geluk dat ze eindelijk bij me is en hoort.
Om een goed beeld te krijgen van hoe ze was en hoe ze is wil ik jullie de volgende foto laten zien:
http://i61.tinypic.com/ff8f3l.jpg Foto was te groot, sorry voor de link!
Dit is van toen ze kwam en een jaar erna...
Nogmaals, bedankt dat ik mijn verhaal van me af kon schrijven!
