Geplaatst 
Augustus 2012, eerste foto die ik ooit gemaakt heb van Bis
De eerste maand met Bis heb ik vooral in de bak gereden met Bis, ik wilde eerst een beetje 'vertrouwen' hebben voor we het bos in zouden gaan. Het was voor mij enorm wennen, zo'n bunker. Bis wilde alleen maar snel, ontspanning was ver te zoeken.. Door lekker veel figuren te rijden en er aan te werken om zelf ook te ontspannen ging het beter. Het enige wat mij echt niet lukte was stelling en de rechtergalop.
Ons eerste bosritje werd een feit, samen met een stalgenootje en haar rustige paard een een stuk door het bos gereden en zelfs een stukje gegaloppeerd! Wat was ik trots!
De onderlinge clubkampioenschappen werden gehouden en ik deed gewoon mee voor de ervaring. Bis vond het erg spannend, ze liep veel te snel en de galop was al helemaal een drama. Desondanks toch genoten (vooral de 'voorpret' met vlechten enz.).
Eerste wedstrijdje
Het werd kouder en Bis veranderde in een wollige teddybeer. Ik leste ondertussen 1x per week bij de plaatselijke ponyclub en er kwam meer ontspanning tijdens het rijden, alleen de galop bleef 1 brok spanning. Eerste keer wat geoefend met springen, na wat balkjes gedraafd te hebben gingen we een hindernisje proberen. Ik ben zeker geen springheld maar ik wilde toch wat hoger proberen, jammergenoeg dacht Bis hier vaak anders over ('langs de hindernis sjeesen!'). Toen ik later wat meer zelfvertrouwen kreeg met springen heb ik af en toe wat met Bis geoefend, ze begon het steeds leuker te vinden en als ze in een goede bui was galoppeerde ze soms al uitzichzelf aan. De stelling en (rechter)galop stond ons hier wel weer erg in de weg.
Wollig beertje
Springen, laag maar met plezier!
Het dagen werden weer langer waardoor het lang genoeg licht was voor heerlijke avond bos, duin -en strandritten. Lekker ontspannen, met het avondzonnetje in de rug, niet opletten of je wel op het goede been licht rijd... Lekker alles loslaten!
Mijn mooiste (zelfgemaakte) foto
Knuffel!
Het werd weer herfst... En het werd winter...
In de bak rijden met het magere middagzonnetje
Rijden
En toen werd het lente en kwam het mooie weer terug! Jammer genoeg kreeg ik te horen dat Bis verkocht werd aangezien haar eigenaresse nog 2 paarden heeft. Ik heb altijd gezegd dat ik Bis niet wilde kopen aangezien ze wat aan de kleine kant is (voor de mooi zegmaar), omdat mijn moeder (vroeger ook eigen paarden gehad) niet van 'trekpaarden' hield en omdat het er gewoon niet inzat voor mij. Maar toen ik hoorde dat de eerste kijkers zouden komen moest ik toch wel even slikken... Mijn meisje in eenkeer patsboemweg? Ik kon het gewoon niet geloven!
En toen, op 2 mei 2014 werd ik naar uit mijn bed geroepen door mijn moeder, ik hoorde iets vrolijks in haar stem waar de gedachte opkwam: 'Zou het? Nee, vast niet...'. Maar toen ik beneden kwam bleek het toch wel zo te zijn! Mijn ouders hadden Bis stiekum gekocht die avond ervoor! Ik kon het niet geloven! Ik deel Bis samen met mijn zusje (wolfopdetop op Bokt) die het paardenvirus in 2011 van mij had overgenomen (ze heeft nog een tijdje op Roos gereden en daarna nog een verzorg Fjord gehad). We kregen al Bis spullen erbij (behalve het zadel, want dat pastte toch niet goed). We fietsten elke dag naar Bis toe. Omdat we nog geen zadel hadden reden we vooral met barebackpad rond. Lekker bosritjes maken, in de bak proberen aan de galop te werken en af en toe een sprongetje.
Een stadgenote van ons had een zadel (op foto's boven) wat goed leek te passen maar omdat wij wel zekerheid wilden hebben we de zadelmaakster Suzanne van Zadels & Co erbij gehaald. Jammergenoeg was het zadel net te lang voor Bis rug. Na meer dan een uur zadels gespast te hebben zwamen we uiteindelijk uit op een zadel wat voor zowel Bis als ons goed zat.
We zijn met Bis 2 maal naar een foto meeting geweest. Hier kwamen prachtige foto's uit die zeker het delen nogmaals waard zijn:
Na 20 rij beurten gingen we nogmaals controleren of het zadel goed lag, we kwamen en jammergenoeg achter dat Bis een beginnende drukking had aan de linkerkant van haar ruggengraat. Dit kwam doordat Bis haar rechterachterbeen erg raar neerzette waardoor alles naar rechts zakte. We zijn tot de conclusie gekomen dat we eerst Bis 'beter moesten leren lopen' voordat we weer lekker konden rijden. We zijn in contact gekomen met Lonneke van Anam Cara Coaching (Caira op Bokt) en we kwamen erachter dat Bis inderdaad helemaal niet lekker liep. Maaike van chiropractici voor paarden stelde vast dat Bis last had van een maagzweer, last van haar knieën, een scheve bekken had en rechts zat vast. We zijn Bis anders gaan voeren en onder begeleiding van Lonneke begonnen met grondwerk en het recht richten van Bis.
Lekker kriebelen
Ook al een tijdje bezig met vrijheidsdressuur
(jambette, shaken, achterwaarts, spagaat, mooi staan, flemen)
We hebben zoveel geleerd! Longeren is meer als rondjes lopen aan een lijntje, aandacht bij je paard houden, bewust worden van wat jij zegt met je lichaamstaal en vooral: jij moet ook keihard aan het werk! Ook zijn we erachter gekomen wij altijd veel te lief voor Bis zijn geweest, oeps! Sinds een maand zijn we weer rustig begonnen onder het zadel te trainen: wat een wereld van verschil! Ik zit beter, Bis voelt beter, het is gewoon geweldig!
We hopen op een positief en gezellig 2015, vol met buitenritten, leeerzame lessen, kriebel momentjes en een hele hoop gelach.
, mooie haflinger! Veel plezier nog samen. 
