Ik heb een jonge merrie van Highline gereden uit een Ahorn moeder. Fijn paard, op drie-jarige leeftijd ong. 1.68 m. Iets lang achterbeen, maar wel een goed gebruik ervan. Fijne soepele gangen, iets klein oog.
Deze merrie had wel een apart karakter, teugels los en de weg ermee uit: superbraaf, met beleren ook. Helemaal niet angstig, erg nuchter. Maar zodra je wat extra inzet wilde vragen dan ging ze recht omhoog. Dat moest super subtiel gebeuren. Helaas is ze daarna naar een professionele springruiter(s) gegaan, maar die konden er niks mee worden. Dus verkocht als fokmerrie.
Nou kan je zeggen, dat ligt aan mijn rijkunsten etc., dit was niet mijn eerste beleerde en doorgereden wpn-er en met de anderen ging het gewoon makkelijker. Ik heb de moeder ook gereden en denk dat het karakter daarvandaan kwam.
Ik baal er nog steeds verschrikkelijk van dat dat niet mijn eigen paard was, de fokker wilde dat zijn paarden z.s.m. hoog meedraaiden in de wedstrijdsport en deze merrie had gewoon meer tijd nodig en als dat had gekund dan was het vast wel goed gekomen.