Bokt.nl

ceasario schreef:

...
Die officier zit ook in Painted Black.
Heb ik het al eens vaker over gehad.

pieternel schreef:

Hoe weet je dat dan Anna42 ? kijk je dan naar bouw bij type en die bloedlijnen, wat is dan belangrijk ? 1 bepaalde hengst of 1 bepaald ras En die aansluiting waar deze genen weer wat dichter bij elkaar komen, hoe bekijk je dat dan, of is dat niet uit te leggen aan de leek.

Bucephalus schreef:

Over vererving bestaan verschillende theoriën, bijv. de wet van Galton. Hij voerde experimenten uit met kleurvererving van Basset Hounds. Kleurvererving is een van de genetische eigenschappen die gemakkelijk te traceren is. Hij ging ervan uit dat een nakomeling 1/2 deel erfde van de vader en 1/2 van de moeder, 1/4 van zijn grootouders, 1/8 van zijn overgrootouders, 1/16 van zijn betovergrootouders enz. Veel van de moderne foksystemen zijn nog steeds gebaseerd op deze theorie.
Prepotentie van een bepaald dier kan echter de hele rekenarij in duigen laten vallen. Als bijv. een bepaalde hengst zijn eigenschappen sterk vererft en de merrie uit een zwakke genenpool stamt, gaat de theorie al niet op.

Een ander foksysteem is dat van Bruce Lowe die zijn systeem baseerde op de moederlijn. Hij traceerde bij de Engelse volbloeds die merries, die aan de basis stonden van dieren, die het beste hebben gepresteerd in de klassieke races in Groot-Brittannië. Hij deelde de merries in naar familie. Hij zocht uit welke dieren de grootste invloed uitoefenden en gaf de familie vervolgens de nummers 1 (beste) t/m 43. Vervolgens zag hij dat 9 families onmisbaar waren bij het produceren van top-racepaarden en deelde deze vervolgens weer verder in.

Bobinski en Zamoyski publiceerden in 1953 'Family Tables of Racehorses', waarin zij de indeling van Lowe verder uitsplitsten en toespitsten op een aantal merries die aan de basis stonden. Daarbij ontdekten zij dezelfde dieren, wiens families weer aan elkaar werden gelinkt. Je kunt de theorieën in twijfel trekken, maar zij vormen toch weer uitgangspunten voor verdere studies en geven weer stof om over na te denken.

Het meest recente onderzoek stamt uit augustus 2002 van Dr. Emmeline Hill et.al. uit Dublin. Zij publiceerde: "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation," een baanbrekende studie op het gebied van de vererving op basis van mitochondriaal materiaal. Mitochrondriaal DNA (mtDNA), aanwezig in elke cel van elk dier, wordt alleen maar via de moeder doorgegeven. Op deze wijze kun je de directe genetische moederlijn traceren. In tegenstelling tot chromosomale genen, wordt mitochondriaal DNA doorgegeven als geheel, en de betrouwbaarheid is niet gebaseerd op verschillend interpreteerbare statistische benaderingen. Als je mtDNA samples met elkaar vergelijkt, stemmen zij overeen of niet. Door de resultaten van het mtDNA onderzoek te vergelijken met de pedigrees van 100 volbloeds vond zij een bepaald aantal onregelmatigheden in de pedigree, sommigen gingen terug naar de 17e eeuw en andere waren van recentere oorsprong.
MtDNA verandert niet snel. Er gaan tienduizenden jaren overheen, voordat dat gebeurt.

Er bestaat geen kant en klare formule die je kunt toepassen in de fokkerij. Je kunt niet voorspellen welke genen van welke voorouder bij de volgende generatie zullen klikken. Dat kan telkens weer een ander resultaat opleveren. Progressie en verbetering gaan niet van de ene dag op de andere. Dat kost veel geduld en tijd. Als je niet veel tijd hebt kun je beter een goed paard kopen, dan ben je vaak beter en in ieder gval goedkoper uit.