Eigenlijk beetje off-topic, maar toch:
Pipo schreef:dat juist degene waar het minst meegedaan is de fijnste karakters hebben. En dat hoor ik van veel ruiters om mij heen, degene waar het minst meegedaan is, daar is het fijnst mee te werken. Geen sprankje verwendheid in het gedrag.
Je moet wel het onderscheid helder houden.
Je vergelijkt netjes opgevoede veulens met verwende, bedorven krengen. Dat zijn twee aparte hoofdstukken.
Onze ervaring is, dat de latere ruiter er alleen maar heel veel plezier van heeft als een dier in zijn jeugd op een correcte manier in de hand is geweest. Netjes geleerd heeft aan een halstertouw mee te lopen, normaal vast te kunnen staan, en zich normaal gedragen bij de smid.
Zelf heb ik 1 keer de twijfelachtige eer gehad kennis te mogen maken met een zogenaamd 'onbedorven' paard.
Kan je je voorstellen wat er gebeurt als je een 4 jarige merrie in de hand moet zien te krijgen, die nog NOOIT ook maar IETS van een halster, normaal meelopen of ook maar iets van dien aard heeft meegemaakt?
Dan heb je in feite een veulen in het lijf van een volwassen paard.
Het betreffende paard hebben ze nooit meer fatsoenlijk kunnen beleren.
Ruiters staan voor dergelijke onopgevoede kolossen ook niet in de rij lijkt me......ik geef ze geen ongelijk......
Waar de ruiters volgens mij vaak op doelen, zijn de halfbeleerde paarden, waarbij ze pogingen tot zadelmak maken hebben ondernomen, en waarbij vanalles mis is gegaan.
Als ze een paard moeten inrijden, hebben ze vaak wel het liefst eentje waar nog 'niks' mee gedaan is, maar dat betekent niet dat ze zitten te wachten op totaal onopgevoede dieren, maar dat ze liever niet hebben dat een ander er mee heeft geklungeld!
Laatst bijgewerkt door fabienne op 03-11-03 00:55, in het totaal 1 keer bewerkt