Anna42 schreef:
De hengst in kwestie wordt vervolgens als vaderdier beoordeeld op het aantal dekkingen en het aantal kinderen. Om een hengstkeuze op basis van zijn kinderen die, de goede nagelaten, net zo onharmonisch bewegen als de vader zelf, door de
bolhoedjongens desondanks bij gebrek aan deskundigheid, hoe een sportpaard werkelijk moet bewegen, maar met de zekerheid van de keuringsboekjes torenhoog geplaatst worden, is pas echt kortzichtig. Nog kortzichtiger is om een hengstkeuze te baseren op een Nederlandse illusie dat dressuurpaarden niet meer behoeven te kunnen springen.
Hetzelfde verhaal tot in der treure herhaald.
Helaas waarom moeten wij allen toch getuige zijn van een zo'n buiten proporties gegroeide frustratie .