Geplaatst We zijn inmiddels een bekende verschijning in het Kentucky Horse Park. Vroeg vrijdag iedereen nog waar we vandaan kwamen en waarom we in het oranje gekleed zijn, vandaag kregen we vooral aanmoedigingen te horen. 'Go Netherlands, wow, Dutch, you're amazing en natuurlijk 'Go for gold!'. We beginnen zowaar sterallures te krijgen.
De verkopers van de dagelijkse programma's beginnen te juichen als we voorbij komen en op onze weg naar de shuttles die naar het driving stadium rijden, worden we weer een keer of tig op de foto gezet. We besluiten dat we nog makkelijk een toertje door het park kunnen maken met het karretje achter de grote John Deere, zodat we nog eens wat meer zien dan mennen.
En dat is leuk! We komen langs de stallen van allerlei disciplines, zien het grote voltigestadium waar het onwijs druk is en bijvoorbeeld ook de stallen van de bereden politie van het park. We zijn erg verbaasd om te zien hoe groot dit hele complex is. Als we langs de stallen van de menners komen, komt net Koos naar buiten stappen met het span. Natuurlijk roepen we even naar hem en wensen we hem onwijs veel succes. Hij bedankt ons met een grote vriendelijke zwaai. Als we eindelijk uitstappen bij het driving stadium, zien we IJsbrand voorbij komen, voor hem even dezelfde wens en weer een grote big smile met groet met de zweep.
Er staan al lange rijen voor de eet- en drinkkramen en we nemen voor we de tribunes opgaan nog een hotdog en een flesje water. Terwijl we staan te eten, belt Linde me. Zij schrijft voor de Paardenkrant en Bit en heeft weken geleden al contact met me opgenomen voor een interview, ze was bij toeval op onze blog terecht gekomen. We lopen naar onze plaatsen in vak A, sectie 102, pal naast de ingang van het stadium voor de spannen. Vreemd genoeg zitten er al mensen op onze plaatsen en de plaatselijke wegwijsvrijwilliger checkt zowel hun als onze kaartjes. Hoe het kan snapt hij niet en wij al helemaal niet, maar deze plaatsen zijn dubbel verkocht. Hij biedt ons plaatsen aan tussen de atleten, hun sponsoren, eigenaren van de paarden en de pers, pal aan de andere kant van de ingang. En zo zitten we ineens op een erg leuke plek, want de aandacht van de menners gaat natuurlijk direct na de rit vooral naar de mensen die zij persoonlijk kennen.
Als we ons net geïnstalleerd hebben, komt ook Linde en tussen een paar ritten door, vertel ik haar over onze reis, onze groep en waarom we hier zijn. Eigenlijk vooral omdat we dit gewoon een keer willen meemaken en Amerika ons altijd weer trekt. Ze vraagt ons of we dit evenement beter vinden dan het WK in 2008 in Beesd, maar kom, dat is geen vergelijking. Dat waren menkampioenschappen, dit is een groot evenement voor heel veel disciplines. Maar stiekem vond ik Mariënwaerdt ook wel erg leuk (plaatselijke trots!).
En dan wordt het spannend, want Koos is inmiddels aan de beurt. Ik was niet erg blij met mijn foto's van vrijdag, mijn lens is gewoon niet snel genoeg en de zon zorgde voor hele uitgebeten luchten. Vandaag dus alles handmatig scherpstellen, veel klikken en het polarisatiefilter erop. En dat gaat stukken beter! We brengen een paar geweldige uren door op de tribunes. De uitslag hebben de liefhebbers natuurlijk al lang gezien. Jammer dat individueel goud er niet in zat, maar jongens, teamgoud is binnen, het feest is geweldig en wij genieten met volle teugen! Ik maak heel veel foto's en lig in een deuk als ik zie dat Marie bij Koos achter op de wagen juist foto's van ons maakt
Na afloop van de prijsuitreiking lopen we naar IJsbrand toe om hem te feliciteren. Natuurlijk zien de fotografen hun kans schoon en worden wij met IJsbrand voor het span geparkeerd. Anita vraagt heel serieus aan IJsbrand of hij onze Janssen durft vast te houden en gelukkig durft hij dat. Erg leuke plaatjes zagen we net op de site van [url]Manege Chardon[/url]. Maarten, de KNHS-baas, heeft ons vanmiddag een keer of zes uitgenodigd voor de champagnebar, dus gaan we in kolonne, met Jos en Francien die we ook weer gevonden hebben op pad naar het feest. Het duurt een tijd voor de menners daar zijn, want die zitten eerst nog in de persconferentie. Als ze komen, is het een grote gezellige boel met veel champagne, veel Nederlandse muziek en natuurlijk weer veel foto's. We liggen in een deuk als Marie komt met twee keurig afgedrukte foto's van ons groepje. Een of andere buitenlandse dame was die gisteren in het hotel bij haar komen brengen met de uitdrukkelijke wens dat wij ze zouden krijgen. Zo leuk!
Theo straalt, Koos geniet en IJsbrand is niet helemaal blij, maar maakt er toch nog wel een gezellige speech van. Voor ons is het mooi geweest, wij vertrekken, maar niet nadat Marie ons nog een keer als groep met Koos op de foto wil, waarbij Janssen natuurlijk weer in het middelpunt staat. Leuk om die foto ook al te zien op de site van Koos en zijn team. Wij zijn inmiddels 'famous in Kentucky'.
Het zit er weer op, het nagenieten is helemaal geweldig en ik ga me zo eens storten op een paar honderd foto's die nog bewerkt, gesorteerd en online gezet moeten worden. Wij plakken er nog twee weken USA aan vast. Wie ons wil volgen kan terecht op onze weblog
Op onze fotosite staan heel veel foto's, maar hier alvast een kleine selectie!
) was geweldig 