Geplaatst 
.Voor diegene die Roco kennen van de foto's en filmpjes die ik hier geregeld plaats op Bokt, is het soms moeilijk voor te stellen dat mijn grote Deense Warmbloed een probleem heeft. Niets in lichamelijke zin gelukkig, ook niet iets dat zichtbaar is. Ik heb geen uren nodig om hem op de wagen te krijgen, hij sleurt me niet heel het terrein over, hij schopt me de stal niet uit. Roc is voor de duvel niet bang, lief, aanhankelijk, bovendien onder appel en wil altijd werken. Toch heeft hij een fobie. Iets wat niet had uitgemaakt als hij alleen als boscrosspaard gediend had, met lange manen, wintervacht en wollige oortjes. Maar Roc is een wedstrijdpaard, loopt veel concoursen en moet er netjes getoiletteerd en ingevlochten bij staan. Daar dient het probleem zich aan, want dit gaat niet zonder slag of stoot. Roc laat zich niet vlechten, knippen of scheren, zeker niet als het in de buurt komt van zijn wollige ponyoortjes. Hij gooit zijn hoofd omhoog, gaat slaan met zijn manenkam en heeft me al menig keer van mijn krukje af op de grond gewerkt
. Vlechten is een worsteling, voor het wegknippen van het derde oor bij het kopstuk is 3 man en een praam nodig, om het nog maar niet over scheren te hebben, want dan moet de dierenarts langskomen om hem plat te spuiten. Gelukkig heb ik dit laatste al 3 jaar goed onder controle kunnen houden door vroeg met dekens te beginnen en hem dun in zijn vacht te houden. Maar aan knippen en vlechten is helaas niet te ontkomen. Toen er op bokt een oproep kwam voor probleempaarden voor Horse Event bij Annemarie van der Toorn moest ik gelijk aan Roc denken, maar wist tegelijkertijd niet zeker of het probleem groot genoeg was. Toch een mailtje gestuurd en ja hoor, kort geleden kreeg ik bericht terug dat Roco bij de selectie zat en door mocht naar de stemronde. Er volgde een spannende tijd, want wat zou het fijn zijn als het ook maar een beetje beter werd. Vooral voor Roc, want hij heeft zo veel plezier in de uitjes en de clinics, maar helaas hoort nu de stress van het vlechten er bij. Dankzij de stemmen van jullie Bokkers kreeg ik op 1 september het verlossende woord; Roco was DOOR!!
Zo waren Mam, Pap, mijn vriend Arne en ik op vrijdag morgen onderweg naar Deurne voor de eerste clinic van de dag. Roc stond nog steeds lekker op z'n hooi te knabbelen. Bij aankomst begeleidde medewerkster Esther ons naar de stallen. Tenten, auto's vrachtwagens, een hoop paarden en spectakel; Rocje liep parmantig naast me, duidelijk in zijn element. En terwijl op stal een aantal paarden onrustig stonden te brullen, deed hij gelijk een plasje, nam een hap hooi en ging op rust staan slapen
. Terwijl de mannen in ons gezelschap met een trekker hun best deden om onze auto plus trailer uit de modder te bevrijden, liepen Mam en ik alvast over het terrein heen. Het was veel uitgebreider en groter dan de vorige keer dat ik hier was, wat in 2006 geweest moet zijn. Bij de Bitpiste werd de kooi opgebouwd en even later kwam Roco met een medewerker van Annemarie aangesjokt, totaal niet onder de indruk van zijn omgeving. Voor ik het wist klonk Pam van Geloven door de speakers om Annemarie aan te kondigen wie me de piste in trok waarna Pam een microfoon onder m'n neus duwde. Stond ik ineens in de spotlights, maar het leverde gelukkig geen stotterende situaties op
. Na een kort verhaal over Roc ging Annemarie met hem aan de slag in de cirkel. Hij pakte gelijk aan en reageerde goed op haar. Roc toonde bereid te zijn te willen werken en haar te volgen, ik had eigenlijk niet anders verwacht. Het probleem ligt ook niet hier, maar een stap verder. Toen zijn manen en oren aan bod kwamen, liet hij het probleem licht zien. Gelukkig geen grote uitspattingen en ontladingen, die grens zocht Annemarie niet op. Telkens als Roc een klein beetje spanning gaf op het moment dat ze aan zijn manen zat, bleef ze bij hem, tot hij ontspande en dan liep ze weg. Zo beloonde ze de ontspanning, iets wat eigenlijk heel logisch is, want in de dressuur doe ik niet anders. Je vraagt, paard ontspant, je staat toe. Annemarie begon vlechtjes te draaien (terwijl ze bleef zeggen dat we haar niet af moesten rekenen op haar vlechtkunsten
) en herhaalde dit proces. Uiteindelijk liet ze mij het doen, en het verschil tussen Annemarie en mij werd gelijk zichtbaar. Roco toonde direct meer spanning dan bij haar. De Monty Roberts instructrice vertelde me dat dit kwam omdat ik er met een doel naartoe stapte. Ik liep naar hem toe en pakte zijn manen om te vlechten, terwijl dat verre van mijn doel moest zijn. Ik moest er naartoe lopen om een beetje aan zijn manen te frummelen, zodat ik vervolgens zijn goede gedrag kon belonen. De tweede keer ging het gelijk beter en zo konden we steeds hoger op de kam komen. Uiteindelijk haalde we de vlechtjes eruit en gaf hij hierop geen eens spanning meer. Wat een stap voorwaarts! Hoewel het voor het publiek misschien minder zichtbaar was, voor mij was het al zo'n wereld van verschil. Iets wat ik me niet had kunnen voorstellen, in die 45 minuten die we hadden. 
Na de clinic kon Roc weer terug op stal en heb ik samen met mijn moeder en Arne nog even nagebabbeld met Annemarie. "Wat een ontzettend leuk paard!", zei ze, dat soort woorden doen een eigenaresse altijd goed
. Mam, die de laatste tijd Roco vlocht omdat dat beter ging had ook veel aan haar tips. In de Bokt Lounge hebben we in het bijzijn van Bokkers nog even nagesproken en vragen beantwoord, wat ik erg leuk vond om te doen 
. Na nog even op Horse Event te hebben rond gebanjerd, zijn we huiswaarts gekeerd met Roco, want er stond voor ons nog meer op het programma die dag.Roc en ik zijn er nog lang niet. Annemarie zei het al: "Dit is geen quick-fix". Daarom ben ik ook erg blij dat Roc nog een week naar het centrum in Oudenhoorn gaat, om verder te werken aan zijn probleem. Al met al heeft dit ons ontzettend geholpen en ik ben dan ook erg blij dat ik kan vertellen dat ik gister een vlechtje heb gelegd in het plukje direct achter Roco's oren, terwijl hij los stond in de paddock met het touwtje om zijn hals
. Ik ben Bokt en alle stemmers, Annemarie en haar team en Horse Event dan ook erg dankbaar dat ze dit mogelijk hebben gemaakt!Helaas heb ik geen foto's van deze dag, dus als de aanwezigen nog een leuke plaat hebben om bij te voegen aan dit verslag, zou ik dat erg leuk vinden
Dankjewel voor het lezen!
Roc in de cirkel:
Annemarie aan het werk met Roc:
Ik mocht het eens proberen:
In de boktlounge:
. Hij stond op het begin wel weer te blazen zeg, veel wit in het oog, hij vond het niks. Maar op het einde liet hij tekenen van ontspanning zien. Gaat steeds beter!