Bokt.nl

arans schreef:

jah ookej ik weet wel dar je het als verlengt stuk van je arm moet gebruiken.

xyzutu2 schreef:

Allereerst: om vrijheidsdressuur te kunnen trainen hoeft je paard geen 'respect' te hebben voor de zweep. De zweep is er namelijk niet voor om bepaalde oefeningen af te dwingen (wat je automatisch impliceert als je wilt dat je paard dingen uit respect voor de zweep doet), maar om aanwijzingen te geven door te wijzen of lichaamsdelen aan te tikken. Als een paard niet op die aanwijzingen reageert, dan betekent dat niets meer dan dat hij die aanwijzingen nog niet geleerd heeft. Jij zult hem die betekenis dus moeten aanleren. En dat is in feite precies wat er onder vrijheidsdressuur trainen wordt verstaan: Je paard te leren om bepaalde reacties te geven op bepaalde hulpen.

Het aanleren van de eerste zweephulpen is erg simpel. Je hebt er alleen een zweep, voedselbeloniningen en geduld voor nodig. Het geduld is daarbij het hoofdingredient, aangezien je nooit een zweephulp gaat versterken. Het gaat er namelijk niet om dat je paard respect krijgt voor de zweep, maar dat hij leert om op hele fijne hulpen te reageren. Als je hem wilt leren voetjes geven op een zweephulp, dan kietel je met je zweep net zo lang op verschillende plekken op zijn voorbeen tot hij ook maar even zijn gewicht op het andere been verschuift. Meteen belonen. Vervolgens herhaal je dit en ook het belonen, totdat je paard zijn gewicht op het ander been verschuift en het been aan jouw kant iets optilt. Belonen. Zo oefen je dat door tot je paard elk been na dat altijd even lichte tikje optilt. Niks respect afdwingen, gewoon aanleren. Alleen op die manier behoudt je paard het vertrouwen in de zweep dat hij ook nodig zal hebben voor het aanleren van de andere vd-oefeningen.

arans schreef:

Maar ze reageert niet op de zweep.

El_vis schreef:

bijv. als wij samen zouden moeten werken en we geen respect voor elkaar zouden hebben dan zouden we zeggen; jij kunt toch niks ik ga lekker mijn eigen gangetje, je zoekt et maar uit. terwijl als we da wel zouden hebben zouden we zeggen; vertel jij mij wat jij weet, dan laat ik je zien wat ik kan, snappie?

xyzutu2 schreef:

El_vis schreef:

bijv. als wij samen zouden moeten werken en we geen respect voor elkaar zouden hebben dan zouden we zeggen; jij kunt toch niks ik ga lekker mijn eigen gangetje, je zoekt et maar uit. terwijl als we da wel zouden hebben zouden we zeggen; vertel jij mij wat jij weet, dan laat ik je zien wat ik kan, snappie?

Even een quote, want ik vind dit wel een gevaarlijke aanname. Met alleen respect bereik je minder dan veel mensen denken. Ookal respecteren wij elkaar, als ik anderhalf uur lang een dodelijk saai verhaal tegen jou ga vertellen, dan zal er een punt komen waarop jij op een gegeven moment zegt bekijk het, ik heb wel wat beters te doen. Net zoals je respect moet verdienen, zul je ook aandacht en interesse moeten verdienen door je paard een op maat gesneden training aan te bieden en zijn intelligentie en lichamelijke mogelijkheden precies goed inschatten zodat je de training niet te licht/te zwaar maakt.

Twee weken geleden hadden we de laatste fotoshoot voor het boek van Blacky en Sjors. Omdat Femke ze per se in het gras wilde fotograferen, hebben we de kunstjes in het gras gedaan. Met Sjors ging dat perfect, maar Blacky was een kleine ramp. Hij ging gewoon grazen. Of ik nou met muesli, appels, peren of gistpilletjes beloonde, dingen waar hij normaalgesproken zonder enige aarzeling in elk geval Sjors voor zou vermoorden, zodra ik om een kunstje vroeg , dook hij het gras in. Als ik jouw gedachte - 'ik ga lekker mijn eigen gangetje, je zoekt et maar uit' - zou volgen, dan zou dat betekenen dat Blacky geen respect voor mij had. Zou best kunnen, maar hij bleef wel beleefd en viel mij niet aan, dus kon ik daar wel mee leven. Dat respect zat dus wel goed. En dat bleek ook, want toen ik bedacht dat ik nog een winterwortel had en we daarmee dan in elk geval dan nog het niet-eten mee konden fotograferen, deed Blacky ineens wel heel enthousiast mee. En kon hij opeens weer buigen, liggen, zitten, Spaanse pas en zelfs apporteren uit het gras. Ik denk dat dat woordje 'respect', maar ook 'dominantie' echt grof wordt overschat in de paardenwereld, omdat het niet meer betekent dan dat je het paard als stout, dus dominant en respectloos kunt bestempelen als het even tegenzit. Blacky was helemaal niet plotseling dominant of wat dan ook, hij vond gewoon de voorwaarden waaronder wij speelden niet acceptabel. En dat is zijn goed recht, toch?