Geplaatst Ik had de hoop met het mennen eigenlijk op gegeven omdat er iedere keer als ik dacht dat we er weer klaar voor waren er wel weer iets goed fout ging. Maar van Tamara mocht ik m'n karretje nog niet weg doen(ik durf hem als bijna een jaar niet meer voor te zetten). Dus toch nog maar een X helemaal van af het begin beginnen. Eerst longeren met het tuig. Dat was een eitje. Toen een band d'r achter. Dennis wist niet hoe hij het had. Heel kort draven en iedere keer als ik m'n handen iets opende schoot hij naar voren(ik deed het wel met z'n 2en, in m'n 1tje was het nooit gelukt). Toen weer halt en weer rustig weg proberen te stappen. Maar het bleef heel lang bij dat hele korte onwijs zenuwachtige drafje. Ik heb het zo laten draven tot hij van zelf rustiger werd en dat hielp. Toen heb ik vooral gestapt. De keren er na heb ik ook veel gedraaft. En vandaag heb ik hem zelfs 15 meter laten galoperen. Puur om te laten merken dat het niet eng is als je iets per ongeluk tegen je benen krijg. En het ging PERFECT!!!!!!!!!!!!!! Nog 1 of 2x veel doen met die banden d'r achter(ook expres over de strengen laten stappen enzo en een galopje dat hij de banden een keer tegen z'n benen aan krijgt enzo) en als dat goed blijft gaan maar weer voor de kar.
En met de vrijheids dresuur zat ik eigenlijk een beetje vast. Het compliment, het buigen en het liggen ging allemaal wel maar verder lukte het gewoon niet. Tot een weekje geleden. Netjes blijven staan waar, waneer en hoe lang ik wil. Komen als ik dat vraag. Zelfs netjes het verschil weten tussen knielen, het compliment en liggen. Voetjes geven gaat nu ook heel netjes, zo lang als ik ze omhoog wil hebben. Zelfs het beginnetje van de spaanse pas lukt al. Hij weet al hoe en op welk comando hij z'n voetje naar voor moet doen. Alleen lopend snapt hij het nog niet zo goed.
Dit geeft een mens echt weer zin om verder te oefenen. Ik heb nu al zin in morgen.
