patriciavg schreef:En wat als je hem nu eens wat vaker apart neemt? niet om te trainen, maar gewoon, zodat hij leert dat op zichzelf zijn helemaal niet eng is. Denk je in... jij werd als 8 jarige ook niet graag bij je pap en mam weggehaald (neem ik aan, en anders was het wel op jongere leeftijd)...
Ik denk dat het gewoon tijd kost en probeer er tijdens het longeren er gewoon op te letten dat je op de juiste plaats staat (je weet wel, drijvende (achterhand) en leidende (voorhand) cirkel en jij staat op de kruising van die twee cirkels).
Misschien is het een ideeom het longeren op te bouwen. Longeer het beestje maar 2 rondjes en stop dan. Begin op de andere hand 2 rondjes. Gaat dat goed, belonen en stoppen en dan ga je dat langzaam opbouwen. Zoals ik al honderd keer heb gezegd: stop op succes. Op dit moment is het belangrijker dit 'probleempje' op te lossen dan door te gaan met de training. Het beestje krijgt dan langzaam maar zeker door dat er ook een einde aan de training zit en hij dan weer naar zn maatjes mag. Door te stoppen op succes leer je hem ook meteen, dan de training prettiger zal zijn als hij gewoon goed zijn best doet.
Succes!
Hij wordt zowiezo 4 keer in de week apart genomen, dan wandelt ze met hem en dan is er niks aan de hand. Ja hij hinnikt een keer, maar verder blijft hij netjes bij haar.
Ja stoppen wanneer het goed gaat doen we dus ook, we zeggen van tevoren dit willen we bereiken en dan stoppen we.
Wat ik misschien denk:
Bij de vorige eigenaren heeft hij na het afspenen in een weiland aangrenzend van zijn moeder gestaan, dus het zou kunnen dat hij daar al vaak door het weilandhek is gegaan. Of misschien hebben ze op jonge leeftijd al wat oefeningetjes aan de longe gedaan wat niet helemaal goed is gegaan.
Ik heb veel jonge paarden gelongeerd en beleerd, maar zo'n geval heb ik dus echt nog nooit meegemaakt. Wel paarden die zich tegen de omheining lieten vallen, maar nog nooit die sterke drang om door die omheining te willen gaan.
We gaan nu zowiezo weer een stap terug met de training, alleen stappen aan de longe en een begeleider bij het hoofd. We hebben immers tijd zat want hij is nog maar 2,5.
Na die tijd mocht hij wat leuks doen.
Is het uitbreek-probleem nou zo dramatisch? 