Geplaatst Ik kocht marie in mei 2003 toen ze net drie was geworden.
Ik haalde haar bij een vrouw, ze fokte arabieren.
Echter!! Stonden ze dacht en nacht, winter en zomer buiten op een open weide zonder stal en zonder bomen.
Er is drie jaar niets gedaan geweest met marie, en ze heeft zo goed als nooit mensen gezien.
Ik ging haar halen en kocht haar voor 500 euro.
De reis naar huis met haar in de trailer was een hel, ze was al een paar keer omgesteigerd, was om haar knieeen proberen uit het zei
deurtje te kruipen etc etc...
Na lang er rustig rijden kwamen we aan op stal.
Ze was er rustig en werkte braaf mee.
Vanaf toen begon onze grote reis.
1 dag bij mij:
Na 2 weken wennen aan de omgeving en wennen aan ons en de andere paarden.
Begonnen we het werk stil aan op te pakken.
Al gouw nam ze het longeren goed op en kon mijn les gever ermee beginnnen rijden.
Dat ging ook eigelijk vrij goe.
Na 2 maandan daar te hebben gestaan mocht ik haar dan toch mee naar huis nemen ze zag er zo uit, onbespierd en priel:
Maar al snel begon het heel slecht te gaan.
Ik had met mijn lesgever afgesproken tot dat ze 3,8 maanden was vooral buiten met haar te gaan rijden en alleen maar stappen.
Vooral omdat ze een vrij pittige arabische merrie is.Ze bleef mager en (niet tegen haar zeggen
) vies en dof uitzien ( nee ze was niet ziek, dit is ze ook nooit geweest)
Maar ik wist niet hoe ik dit moest aanpakken, ik heb voordien namelijk een belg kruising gehad.
Dus dat liep snel fout.Ze begon midden op de straat te steigeren en viel om, dit bleef ze steeds achter elkaar doen.
Toen heb ik besloten haar terug naar mijn lesgever te brengen om te trainen.
Ik had de hoop nog niet op gegeven!!
En ja hoor!! resultaat ze stopte met bokken en steigeren en ik kon eindelijk fijn met haar draven en galloperen.
Dus ik nam haar na een paar maanden weer mee naar huis.
Een jaar lang ging het goed...
Maar toen begon het weer.Als we 1 stap vooruit deden gingen we er 10 achteruit.
Telkens leerde ze zich iets nieuws aan, telkens opnieuw een rot streek.
Of ze wilde niet meer draven en ging rare pasjes maken, of ze bokte steeds in gallop het was altijd wat...
En toen had ik de moed op gegeven 2,5 jaar lang heb ik geprobeerd en gevochten.
Ik was op.Had het helemaal gehad.En besloot haar te koop te zetten.
Maar ondertussen was ik bang geworden van haar ze bleef bokken etc etc... maar ze moest gereden worden.
Dus dwong ik mezelf er maar toe om op haar te rijden.
Ik ben altijd een ruiter geweest wat graag sport deed met zwaardere type paarden.Dus een arabier was niet voor mij weg gelegd.
Maar toch bleef ik rijden ondanks mijn angst voor haar.Ik besloot al mijn tuig de deur uit te gooien en goed tuig wat op ons beiden afgestemt is te kopen.
Ik begon eraan te wennen, aan dat gebok in die gallop.En aan haar hevigheid.
Ik legde mij er bij neer dat ze toch nooit zou veranderen.
En toen INEENS verandere ze helemaal.
Ze werd lief, gedreven,fijn om mee te rijden.
Nu een half jaar later heb ik haar nog steeds en zijn we beter dan ooit te voren.
Ik ben aan haar gewoon en zij aan mij.
Ze bokt wel nogsteeds eens af en toe, maar dat voel ik niet meer.
Ondertussen springen we parcours van 1 m 1.10 tussen de paarden.
En los 1.30m.Mijn lesgever zegt dat ik een paardje van goud heb .En dat we de beste combinatie zijn van stal.
Nu:
We zijn zondag nog 2x eerste geworden op de 1m-1.10m en de 1.20m tussen de paarden
Dankje voor het kijken!
