Geplaatst 
Op mijn werk ging het al niet lekker, zat niet lekker in mijn vel en ik moest al langer blijven. Nouja, vooruit dan maar. Maar eigenlijk met heel veel tegenzin. Eindelijk om 4 uur kon ik weg, gelijk door naar de manege want ik had wedstrijd. Onderweg ging het al niet lekker want ik moest plotseling remmen voor een auto voor mij en ik zat er op een haar na niet op. Maar mijn hart zat al ergens in mijn keel. Daar aangekomen ging het op zich allemaal wel maar ik zag wel tegen de wedstrijd op. Wist eigenlijk al dat ik mijn puntje niet ging halen. Proefje ging ook niet lekker, was gewoon slordig. Maar dat had ik geaccepteerd. Uiteindelijk had ik dus 209 punten. (210 is een wp) Ik baalde behoorlijk maar ja, er was niets meer aan te doen. Dus ik met een vriendin richting stal om mijn spullen op te halen.
Daar aangekomen kon ik dus mijn autosleutels niet vinden. En ik had ze toch echt in mijn tas gedaan. Vriendin zag ook dat ik met mijn sleutels (die aan aan keykord zitten) de stal inkwam 's middags. Maar nee, niet in mijn tas, of andere tassen die ik meehad. Heb wel 4x al mijn tassen ondersteboven gehaald maar neehoor....geen sleutels.
Toen ben ik met 3 vriendinnen op sleeptouw naar de kantine gegaan. De sleutels van de zadelkamer gevraagd. Maar ook daar geen sleutels. Toen de box van mijn wedstrijdpony maar ondersteboven gehaald, je weet tenslotte maar nooit. Ik had mij omgekleed in een toilet dus ook daar 2x gaan kijken. Er was ook niemand die mijn sleutels had gevonden en in de kantine had afgegeven. En het was ondertussen donker, koud en laat. (22.00) Iedereen was al weg behalve nog 4 meiden. Ik moest in mijn auto aangezien mijn huissleutels daarin liggen. En natuurlijk was ik niet zo slim om iemand uit mijn omgeving een reservesleutel van mijn huis te geven. 
Ik iedereen gebeld om te vragen of ze toevallig echt niet een reservesleutel hadden. Want dan kon ik naar huis om de reservesleutel van mijn auto te halen en alsnog Fred (zo heet mijn auto 
) naar huis te rijden. Maar natuurlijk had niemand meer een sleutel. Toen de ANWB gebeld, of hun konden komen. Maar dan moest ik eerst lid worden en dat zou mij 190 euro gaan kosten. Nou, dacht het niet dus. 
Mijn auto was verder met geen mogelijkheid open te krijgen, vriendin had nog een mannetje gebeld voor suggesties maar nee, het zag er hopeloos uit. En dan valt je oog op een baksteen. Die meiden verklaarden mij voor gek maar ik moest en zou mijn auto in. Ik moest mijn huissleutels hebben want ik heb 2 katten thuis en die zijn mijn alles dus koste wat kost moest ik gewoon naar binnen. Nouja, mijn vriendin een stuk van een tent uit haar auto gepakt en die maar voor mijn raam gehangen. Ik pak de baksteen op en kijk naar mijn Fred. Andere vriendin pakte haar mobieltje en ging alles filmen.
En de 3e hield haar hand voor haar mond. Ik stond te trillen op mijn benen en wilde eigenlijk helemaal geen baksteen door mijn eigen autoruit gooien. Maarja, ik móest naar binnen en de frustratie in mij werd al steeds erger. Ik twijfelde maar had geen keus....dus toen toch maar gegooid. 
En toen lag het vol glas in mijn auto. Maar ik had mijn huissleutels. Vriendinnen zijn weggegaan en toen bleef ik met Emuline (collega/vriendin die kwam kijken en dus ook met de auto was) achter. Ik heb mijn sleutels gepakt en ben met haar terug naar mijn huis gereden. Daar de reservesleutel gepakt en stoffer/blik. Weer de auto in en terug naar de manege. Daar het ergste glas van mijn stoel geveegd en van de stoel ernaast. Auto iets naar voren en netjes het glas van de grond gehaald. Toen kon ik eindelijk naar huis rijden. Maar met open raam 's avonds om 22.30 is best koud. Maar ik was zo hyper nog steeds en ik had honger dus we zijn langs de snackbar gegaan. Daar even wat gegeten en een beetje bijgekomen. Toen naar huis gereden en Fred geparkeerd. En maar hopen dat Fred er 's ochtends nog zou staan. En dat was gelukkig het geval. 
Nu vertelde iemand mij vanmorgen op de manege dat ik gewoon de politie had kunnen bellen en dat hun je auto openmaken zonder schade aan te brengen.
Waarom kwamen mijn vriendinnen gisteravond niet gewoon met die tip? 
En waarom ben ik daar zelf niet opgekomen?? Al met al was het een rotdag gisteren...ik voel me nog steeds niet lekker...ik baal van mijn werk en ik baal van Fred.
Sorry voor het lange verhaal trouwens maar ik moest het even kwijt en dat is makkelijk hier te doen dan in elk van mijn HK topics.
Voor de nieuwsgierigen onder ons:
http://i85.photobucket.com/albums/k48/S ... 7f7e46.jpg
http://i85.photobucket.com/albums/k48/S ... 1feb01.jpg
................. 
) 
Marlies: je auto 
. Gellukig ben je heel thuis gekomen bij je katjes.
Ja sorry hoor, maar zoiets hoor je niet iedere dag. Als ik Fred was dan startte ik de komende dagen helemaal niet meer 
