Geplaatst Al zolang ik me kan herinneren zijn er altijd al problemen geweest tussen mijn moeder en mij. Het begon heel onschuldig, maar later werd het steeds erger en erger. Als ik bv. ’s ochtends wakker werd vond ik een brief op mijn bureau van mijn moeder waarin ze schreef over hoe erg ze van me walgt, dat ik een mislukkeling ben, dat ik uit haar leven moet verdwijnen enz. Ik heb al die brieven bewaard, het zullen er rond de 30 zijn. Stond ik een keertje in de keuken met een mes in mijn hand, smeekte ze me of ik dat mes alsjeblieft in mijn keel wou steken. Hetzelfde een keer toen we over een brug reden, of ik er alsjeblieft vanaf wou springen en zo zijn er nog vele andere dingen gebeurd waar ik verder niet over ga wijden. Ik was toen ong. 12/13 jaar. Vergeten doe ik het nooit, maar ik heb het inmiddels wel ‘verwerkt’ en het doet me vrij weinig meer als ze weer ‘moeilijk’ doet. Tot aan afgelopen donderdag.
Ik werd na etenstijd door mijn moeder naar beneden geroepen, want ze wilde even met me praten. Dat gesprek was eigenlijk niks bijzonders, ze vroeg aan me of ik een vriend heb. Ik zei nee, want ik heb geen vriend. Toen vroeg ze wie dan een bepaald persoon was, een jongen. Ik zei dat dat gewoon iemand was die ik ken, maar dat dat zeker niet m’n vriend is.
Ik ging weer naar boven en een uurtje later kreeg ik een sms van die jongen waarin stond dat hij een sms had gekregen van mijn moeder. Er stond in: Hoi [naam jongen], ik begreep van mijn dochter dat er nog kleren van haar bij jou liggen. Kom ze maar brengen, ze hoeven niet uitgewassen te worden en dan weten we ook eens wie jij bent. Gr. de moeder van [mijn naam]. Hij heeft haar meteen gebeld en gezegd dat ze misschien het verkeerde nummer heeft, omdat ik helemaal geen kleren daar heb laten liggen. Ik ben niet eens bij hem geweest.
Net op het moment dat ik die jongen terug wilde smsen, kwam mijn moeder mijn kamer letterlijk schreeuwend binnengestormd met de vraag wat voor sletje ik ben, wat ik voor haar verborgen houdt en waarom ik de hele boel bij elkaar lieg. Ik ben helemaal doorgeslagen. Ik bén geen sletje en ik houd níks voor haar verborgen en ik lieg niet de hele boel bij elkaar! Ik heb haar dat wel honderd keer gezegd, maar dat wilde absoluut níet aannemen.
De avond verder kort samengevat: Ze heeft die jongen nóg een sms en ik ben nog ‘in gesprek’ geweest met mijn moeder. Ze was (en is nog steeds) er heilig van overtuigd dat ik onder dwang van hem seksueel contact met hem heb en ik had serieus geen enkel idee waar ze het vandaan haalt. Nog steeds niet.
Die jongen is overigens niet meer op haar sms ingegaan en –ik sla vrijdag even over- dat brengt ons bij zaterdagochtend. Ze stond opeens voor mijn neus met de telefoon aan haar oor. Ze zei/schreeuwde: Hij is meerderjarig en jij bent zijn minderjarige prutsmuts en ik moet je beschermen en daarom ga ik hem nú aangeven.
Ik heb de telefoon uit haar handen getrokken en uitgedrukt. Ze kon dat op z'n zachtst gezegd niet waarderen, maar ze heeft zich die dag verder wel tamelijk 'rustig' gehouden.
Tot zondagavond. Ze kwam weer naar me toe en ze zei: Ik wil even met je praten.
Ze zei het op een rustige en normale manier, dus ik had sterk gehoopt dat we op die rustige toon verder konden praten, maar nee. Ik wilde haar nog maar een keer uitleggen dat hij niet mijn vriend is, mij niet seksueel misbruikt, mij niet eens seksueel benaderd enz. enz., maar ze liet me niet uitpraten. Het enige wat ze wilde horen was zijn achternaam + adres, zodat ze ten eerste mijn kleren die daar zogenaamd zouden liggen kon ophalen en ten tweede voor de aangifte. Ik heb gezegd dat ze dan pech had, want ik weet zijn gegevens niet (ja, zijn achternaam wel, maar zijn precieze adres niet). Toen werd ze weer helemaal boos, ik heb mijn fiets gepakt en ben weggereden. Bijna op datzelfde moment werd ik gebeld door die jongen dat mijn moeder nu naar hem had gedreigd, via sms, hem aan te klagen wegens misbruik. Ik was er zeker van dat ze zijn achternaam en adres niet zou krijgen. Hij woont immers niet in mijn woonplaats en met alleen een voornaam en een mobiel nummer kom je niet zo ver. Dacht ik. Totdat ik later die avond weer een sms van haar kreeg: Doe de groeten aan [naam jongen + achternaam (!)]
Hoe ze aan zijn achternaam komt, geen idee......?? Naar eigen zeggen heeft ze daar zo 'haar bronnen' voor.
Dat ze aan mijn leven zit, oke, maar aan die van anderen moet ze afblijven. Hij zegt wel dat het allemaal niet uitmaakt, dat ik er niks aan kan doen en dat we er samen wel uitkomen, en ik ben hem enorm dankbaar voor die woorden, maar het moet wél stoppen voordat het echt uit de hand gaat lopen (voor zover dat nog niet gebeurd is...). Ik weet alleen niet hoe.
Inmiddels is het dinsdag en ze heeft hem na zondagavond gelukkig niet meer lastiggevallen. Echter is ze er nog steeds wel van overtuigd dat ik dus seksueel contact met hem heb en daarom heeft ze op zo'n beetje alle dingen buitenshuis een verbod op gelegd, behalve op school, om maar te voorkomen dat ik niet weer 'lichamelijk contact' met hem heb.
Voor alle duidelijkheid: de jongen waar het om gaat is 19. Hij heeft mij nooit, maar dan ook nooit seksueel benaderd of iets dergelijks. Het is puur een vriendschappelijk contact dat we hebben en daarbij heeft hij een vriendin, dus het is mij écht niet duidelijk waar mijn moeder het vandaan haalt dat ik misbruikt wordt door hem. Als ik dat vraag aan haar, geeft ze geen antwoord of ze gaat meteen weer in de 'aanval' door dingen te roepen die er totáál niks mee te maken hebben.
Nu plaats ik dit niet omdat ik zo nodig mijn verhaal kwijt moet, maar ik ben benieuwd of iemand iets herkent in het gedrag van mijn moeder. Eerst dacht ik nog dat ze het gewoon deed om me dwars te zitten, maar nu ze er ook iemand anders bij betrekt (die ze overigens helemáál niet kent), begin ik steeds meer te denken dat het in haar hoofd niet helemaal gaat zoals het hoort.
Dus als iemand hierin iets herkent en/of eventuele raad kan geven, dan hoor ik het heel graag.
