Geplaatst 
ik had laatst een droom, en dat herinnerde me aan mijn jonge pennytijd
dus ik dacht dat even met jullie te delen,
toen ik net 2 maanden paardrijles kreeg was ik iedereen aan het vragen of ze geld voor mij overhadden
omdat ik graag een veulen wilde gaan kopen.
ik als meisje van (ong.) 10 jaar oud wilden zelf d'r paardje zadelmak gaan maken en hem zelf inrijden
vol zelfvertrouwen en van internet hele mooie paarden afhalen en zeggen dat ik die een zou gaan kopen
(zonder dat ik ook maar de naam van het ras wist zei ik maar dat het een arabier was,ik wist in die tijd niks van rassen natuurlijk)
dus ik helemaal trots en het tegen iedereen vertellen die het horen wilde
vol goede moet ga je dan je ouders vragen of ze je m voor je verjaardag willen geven
*lach was bij beide ouders niet in te houden* en ze lachte me keihard uit
waarna ik brullend en krijsend naar mijn kamer ben gerend en hopend dat een van je ouders je zou komen troosten en zeggen dat het een grapje was.
maar als er na 2 uur krijsen nog niemand is besluit je naar beneden te gaan en gewoon weg te lopen.
andere ouders zoeken die je wel een arabier willen geven
dus daar ging ik, vol goede moet en vertouwen.
ik wilde na een half uur eigenlijk al weer naar huis, maar ik herrinde wat mijn moeder altijd zei:"als je weg gaat moet je weg blijven!"
dus ik trug naar huis en smeken of ik weer trug mocht komen, ouders wisten niet eens dat ik aangelopen was
de rest van de avond koffie voor je ouders inschenken in de hoop dat ze zouden zien dat ik een voorbeeldige dochter was en dat ze me toch een paard zouden geven.
maar helaas het is me niet gelukt (dat paard zou anders een beroerd leven hebben gehad met mij)
en na 5 a 6 jaar gaat mijn droom toch nog in vervulling komen
het is dan alleen geen arabier die ik zelf nog ik ga rijden
sorry voor dit onnozele topic maar ik wilde toch mijn (beschamende) pennyverhaal met jullie delen
leuk he die pennydromen van vroeger(heb ze nog steeds)ik heb mijn ouders ook altijd de kop gek 
...9 jaar geleden kwam dan eindelijk mijn droom uit (ik werkte inmiddels), en heb toen mijn eigen paardje gekocht(jaja een echte arabisch volbloed ruin: Sherif(vandaar mjin boktnaam) 
Weken lang door zeuren, en maar goede hoop blijven houden. 
