Een jaar geleden....
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Pagina 1 van de 1
- LadyMadonna
-
- Berichten: 62220
- Geregistreerd: 09-01-01
- Woonplaats: werkendam (NB)
Een jaar geleden....
Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-02 11:36
Vandaag is het een jaar geleden dat ons leven veranderde, dat de poorten van de hel werden geopend.
De band was zoals gewoonlijk aan het reperteren bij mijn schoonouders in de studio. Pepper zat achter de toetsen, zijn vader ("pa") stond ernaast met zijn gitaar. Van het een op andere moment zakt pa in elkaar en valt bij pepper op de toetsen. Hij was snel weer bij, maar zijn linkerkant was verlamd. Ambulance gebeld, en afgevoerd. In het ziekenhuis knapte hij snel op, hij zou vrijdag naar huis mogen. De dag erna storte ie weer in. En deze keer was het goed raak. Hij werd verhuisd naar de IC. We gingen natuurlijk op bezoek.
Mijn schoonvader was altijd een sterke man, die genoot van het leven, en alles eruit haalde wat erin zat. Ondanks zijn medische verleden.
Op het bezoekuur, ik weet het nog zo goed.
Ik weet nog steeds niet wie daar lag. Er lag een oude man, aan allemaal bedrading. Zijn linkerkant deed niks...
Altijd als ie weereens in het ziekenhuis lag heeft ie geroepen, jongens, het komt allemaal wel goed, van de week kom ik weer thuis. En altijd is dat ook zo geweest.
Nu viel mijn schoonmoeder me helemaal overstuur in mijn armen, met de melding dat het dit keer niet goed kwam. Als je hem vroeg of ie ergens pijn had schudde hij zijn hoofd, en wees tegelijk met zijn vinger naar zijn hoofd. Nee zij hij dan, alleen hier...
Na jaren ziekenhuis in en uit, na jaren vechten, eindelijk had zijn lijf dan gewonnen, eindelijk was hij gebroken.
Ik kan het me allemaal herinneren als de dag van gister, ondanks dat het nu een jaar geleden is.
Doordat zijn hart al jaren niet goed functioneerde is het hart als ware proppen gaan schieten, die in de hersenen een herseninfarct (beroerte dus) veroorzaakten.
Een zware tijd ging ons tegemoet.
Hij mocht naar een revalidatie centrum. Positief nieuws!
Maar mijn schoonvader was weg. Zijn passie voor muziek (consevatorium, trompet) en oude auto's.... Hoe kon hij dat nou doen met 1 hand? Alles waar die man voor leefde werd hem afgenomen, en mijn schoonmoeder en pepper raakte hoe langer hoe verder de weg kwijt.
Pepper raakte overspannen, ik trok de kar alleen, steunde iedereen die mijn steun nodig had, en gaf mezelf geen tijd.
Na een lange revalidatie weg mocht ie naar huis, maar hij was nog maar 2 dagen thuis of hij viel weer flauw. Toen de dokter kwam had hij een hartslag van 35. Weer naar het ziekenhuis, waar een pacemaker in gebouwd werd, de eerste operatie lukte niet, dus nog een keer opereren.
Die slaagde wel, en hij kon weer verder revalideren.
Tijdens de revalidatie viel hij van zijn fiets, en brak zijn sleutelbeen. Het was de man gewoon niet gegunt.
Lichamelijk gezien krabbelde hij er aardig bovenop, maar emotioneel gezien gaat hij eigenlijk de laatste paar weken vooruit. Hij wordt weer ondernemend, maar geeft snel op als het niet lukt, iets wat nooit in zijn woordenboek heeft gestaan.
Eem jaar geleden is ons leven intens verandert. Ik ben een deel van mijn schoonvader verloren, wat ik nooit meer terug zal krijgen...
Ik zelf heb nooit de tijd genomen om alles te verwerken, ik moest er voor mensen zijn, ik had er de tijd niet voor. Dat zal misschien nog wel komen, misschien ook niet.
Mensen die het destijds niet gevolgd hebben:
[AM] goed nieuws, en slecht nieuws
[AM] update schoonvader
[AM] hij is gebroken.....
[AM] het gaat beter
[AM] update schoonvader
Wat me rest is de volgende tekst die pepper in de moeilijkste tijd heeft geschreven.
"Alles zomaar weggemaaid
De versieringen van het leven
Alle rollen omgedraait
Wie eerst gaf heeft nu gekregen.
Je bent gebroken, houd je goed, maar je ogen zeggen alles
Gevangen in een huls, wat niet echt het geval is
En ze zeggen het gaat zo goed
Ze zeggen je gaat vooruit
ze zeggen, dat jij zoveel geluk bezit
Dus we gaan er maar weer voor
We doen het nog een keer
Maar elke keer als ik jou zie
Sterf ik een beetje meer.
Boze dromen komen uit
Wat is er met het fijne?
Hebben wij het geluk verbruikt
Kunnen zorgen wel verdwijnen
Ik zie dat jij de kracht niet hebt
Geen kracht om kwaad te blijven
Geen kracht om van je af te slaan
De frustraties te verdrijven.
En ze zeggen het gaat zo goed
ze zeggen je gaat vooruit
ze zeggen, dat jij zoveel geluk bezit.
Dus we gaan er maar weer voor
We doen het nog een keer
Maar elke keer als ik jou zie, sterf ik een beetje meer
- Barb
-
- Berichten: 12082
- Geregistreerd: 24-07-01
Geplaatst: 04-12-02 14:10
wel je topics gelezen.
Een herseninfarct is heel erg, ik heb het meegemaakt met
de man van een oudcollegaatje van me. Ze was er helemaal
kapot van en we hebben haar proberen te steunen zo goed
als we konden.
Ik hoop dat er voor jou ook nog een moment komt dat je
alles goed kunt verwerken, ik wens je veel sterkte...
- Sonja_vR
-
- Berichten: 27462
- Geregistreerd: 12-07-02
- Woonplaats: Dusschen
Pagina 1 van de 1