Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-02 15:15

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-02 15:15

wat een gedoe is het zeg.Steeds maar weer denken.Wel of toch niet.Jezus wat zou het handig zijn als iemand me dat zou kunnen vertellen.Hier misschien iemand de oplossing?
Hij is leuk hij is lief hij is eigenlijk de man!
zou ik geen relatie hebben dan wist ik het wel,maar nu twijfel ik.

**Geplaatst**: 13-12-02 19:07

Geplaatst: 13-12-02 19:07

Een oplossing kunnen we je hier niet geven, die ligt bij jezelf.

**Geplaatst**: 14-12-02 00:04

Geplaatst: 14-12-02 00:04

Volg je hart....

**Geplaatst**: 14-12-02 02:44

Geplaatst: 14-12-02 02:44

Als je deze relatie niet had gehad was hem niet tegen gekomen....

je weet wat je hebt: je partner met al zijn tekortkomingen en goede dingen...
je weet niet wat je terug krijgt...Hij kan nu zo charmant zijn en attent...en wat als het voor hem weer een sleur wordt...wat als het een rokkenjager is en jij bent zijn zoveelste trofee?

Ik heb de reactie van je huidige partner gevat als een een toneelstukje om je te dumpen...(samen met een vriendin deden wij dat vroeger in onze tienerjaren ook....)
maar denk nu na je volgende verslag dat je partner weet waarom jij je aangetrokken voelt tot hem......

Heeft die man een vaste relatie (gehad)? of is het een persoon van in ieder stadje een ander schatje....
Een persoon die denkt alles te kunnen krijgen wat hij wil (qua vrouwen)..

Zo eentje die bij een etentje je voert uit zijn bord....je zijn drankje laat proeven...als je er belabberd uit ziet een praatje met je maakt om te vertellen dat je er goed uitziet...
Op een hoek van een tafel gaat zitten en een praatje begint, en luisterd naar wat jij te zeggen hebt.....
Als je met z'n 3-en bij elkaar zit, hij telkens naar jou kijkt terwijl hij in gesprek is met je partner...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-02 23:44

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-02 23:44

het wordt steeds moeilijker!!!!!!!!!!!!

Alane:ik vind het erg lief dat je reageerd.Ik heb alleen wel de vraag of je dat nog eens zou kunnen uitleggen wat je zei want ik heb het 3 x gelezen maar ik begrijp niet wat je schrijft.

Als je mijn verslagjes volgt merk je wel dat ik er steeds weer anders over denk(kan je vertellen dat ik dat erg vervelend vind,want ik wil het het liefst ook in een keer duidelijk hebben voor me zelf).

Ik zal eerst eens iets meer vertellen zodat het voor jullie ook wat duidelijker is allemaal.
Ik heb dus een relatie waarmee ik ongeveer 2 jaar samenwoon.Hij is hoteldebotel en wil me helemaal niet kwijt!Hij is erg op zich zelf en kan soms erg een eigen willetje hebben.
Zijn baas is ietsje(jaartje of 2) ouder en heeft net een relatie van ongeveer 3 jaar achter de rug.

De afgelopen week heb ik mezelf afwezig gehouden tegenover zijn baas.Dus geprobeerd zo min mogelijk contact te hebben.Daarnaast heb ik vanalles gedaan om het thuis zo gezellig mogelijk te maken.Zoals ik al verteld had ging dat goed,maar nu is het al weer minder!Ik heb er gewoon geen zin meer in om weer met hem te gaan praten zodat hij wat meer aandacht aan mij besteed.Ik heb hem gisteren avond verteld dat ik het niet meer wil.Ik heb er al zoveel energie ingestoken en nu houd het op.Hij vroeg nog of dat kwam door mijn gevoel,maar dat is niet zo.Ik voel me niet prettig in deze relatie en dat had ik ook gevonden als ik zijn baas niet leuk had gevonden.Ik ben een meisje dat houd van romantiek en avontuur en ik kan dus niet echt leven met 3 weken zonder knuffel of dagen aan een stuk saai op de bank.
Ik merk van mezelf dat ik steeds meer aan het dagdromen ben.Geloof me ik ben echt verliefd.
Maar wat moet ik doen?Ik durf het er niet met zijn baas over te hebben ook al kan ik dat met hem rustig bespreken.Hij weet dat het hier thuis niet zo goed gaat en vraagt ook steeds of het door hem komt.
Jezus het is zo moeilijk ik heb het gevoel dat ik geen kant op kan en maar gewoon moet afwachten hoe het afloopt.

Gelukkig krijg ik hier veel reacties,want dat helpt een hoop.Ik vind het erg fijn dat jullie meedenken want alleen is ook maar alleen!

**Geplaatst**: 15-12-02 01:30

Geplaatst: 15-12-02 01:30

Wat ik bedoel is een rokkenjager....macho...charmeur....iemand die weet hoe hij met vrouwen om moet gaan om ze om zijn vinger te wikkelen...(cru gezegd)

Wat betreft jouw relaties...
Jij wilt dat je partner zich gedraagt als de "perfecte" man...zo'n persoon uit een damesromannetje, wat je ziet in film ed...
Meid wordt wakker...
Als jij je partner wilt veranderen zul je zelf moeten veranderen... jij moet de aanleiding zijn dat hij attenter wordt en blijft...
En dan bedoel ik niet als hij thuiskomt dat jij in uitdagernde kleding met zijn pantoffels in de hand bij de deur staat te wachten....

Verdiep je in zijn hobby's, lees er eens een boek over...

Besteed aandacht aan jezelf...verwen jezelf (schoonheidsspecialist, kapper, sportschool net wat je zelf prettig vindt)
Zoek een hobby voor thuis...

Ga eens uit eten of naar de bioscoop....

Als je het prettig vindt om een gesprek te voeren met je partner...maak het dan gezellig (geen tv aan, maar bijv. radio) ga aan de eettafel zitten (als die in de woonkamer staat) kaarsje aan...wat jij leuk vindt..

Of doe eens gek, leg een plaid (deken) op de grond en ga picknicken in de woonkamer...

Jou partner vind de relatie schijnbaar goed zo..voelt zich erin thuis..(of durft niet exact te zeggen wat hij graag anders zou willen zien)
Communicatie is belangrijk binnen een relatie zoniet het belangrijkste...
Gedachtenlezen kan hij waarschijnlijk niet...

Als je relatie jouw wat waard is..vecht er dan voor....en neem geen afwachtende houding aan.

En was je partner eerst niet attent, oplettend en had hij in het begin geen luisterend oor?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-02 03:43

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-02 03:43

Tja het lijkt wel zo he?Het is toch echt niet zo hoor dat ik de perfecte man zoek.
De perfecte man is voor mij een beetje getint,goed gespierd(met blokjes buik) perfect gekleed,echt een player!
Nou dat zijn ze allebei niet.Ik zeg altijd,die hebben zoveel eigendunk dat ze er zelf over vallen.Ze zijn mooi om te zien maar dan houd het op.

Alane ik snap wel dat je zegt dat ik er meer moeite voor moet doen,maar ik heb het idee dat ik daar een beetje genoeg van begin te krijgen.Kijk ik heb de laatste 2 maanden alles uit de kast getrokken om nog meer dingen te doen dan ik al deed.Zo zorg ik er bv voor dat hij elke zaterdag en zondag een ontbijdje op bed krijgt(soms ook doordeweek,en zelf krijg ik dat heeeeel zelde)Ik heb vanavond gegourmet(vind ie leuk).Ik masseer hem zowat elke dag,doe het hele huis(naast mijn eigen werk,terwijl hij maar 1 ding hoeft te doen),vraag altijd waar heb je zin in(nergens in natuurlijk),ruim altijd zijn troep op,ik kleed me de laatste tijd nog beter dan dat ik al deed,doe kaarsjes aan,ga mee naar zijn hobbie en laat hem er over vertellen(krijg gezeur als ik vraag om eens met mij iets te doen).Enz enz.Kijk ik doe zowat alles voor hem,maar hij vind het prima zo.Kijk daar hoeft hij niet om te vragen want dat doe ik graag,maar waarom is het dan nodig dat ik wel alles moet vragen,zelfs soms met een alsjeblieft erbij.Kijk nu ook weer,zit ie voor de tv en als ik dan vraag om even te komen(soms doet internet wat raar en pc's zijn zijn hobbie)zegt hij zit niet zo te zeuren mens.Tja das lekker.
Oei dat klinkt allemaal negatief,maar in fijte is het een goeie jongen hoor,maar hij ziet niks uit zich zelf.
S'nachts wil ik wel eens gekke dingen doen,maar hoe lief,romantisch,gedurft of gewoon ik ook doe hij valt zonder kus of weltrusten gewoon in slaap.nou dan lig je daar naar het plafond te staren met je zin in lekkere dingen he.
Snap je nou waarom ik toch echt het idee heb dat ik dit geen 80 jaar vol zou kunnen houden?
Ik praat genoeg hierover tegen hem,maar hij zegt dat hij zo eenmaal is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-02 03:52

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-02 03:52

ik moet zeggen dat als ik mezelf herboven terug lees dat het overkomt als een slechte relatie maar dat is niet helemaal waar.Een hele rij met dingen die ik doe voor hem en dingen die hij juist niet doet.Tuurlijk zijn er vele dingen die hij wel goed doet,alleen die staan er niet bij.Het ging er alleen even over dat ik wel degelijk vanalles probeer om te laten zien dat ik er ook nog ben.Dus nou niet gaan denken dat ik gewoon een relatie heb met iemand die niks om me geeft,want dat is niet zo.het komt hierboven alleen wat slechter over.

**Geplaatst**: 15-12-02 05:54

Geplaatst: 15-12-02 05:54

Ik heb eindelijk eens dit topic helemaal door zitten lezen en wil even proberen een ander gezichtspunt te geven. Een aantal jaar terug was ik namelijk jouw mannetje ... niet echt de jouwe natuurlijk, maar in gedrag en denken hetzelfde. Ik herken de sleur, het lief zijn en het begrijpende wat hij ook doet.

Mijn relatie was ook een sleur geworden na een jaar of twee samenwonen. Ik vond dat niet zo heel erg. We knuffelden e.d. nog regelmatig, maar voor het overige waren we huisgenoten geworden. Ze kon altijd bij me terecht, ik katte haar nooit af en deed alles voor haar ... maar het was wel op een punt gekomen waar zij er meestal om moet vragen en ik realiseer me dat dat niet leuk is. We hebben in onze relatie maar enkele keren ruzie gehad en de keren dat we ruzie hadden ging het maar om een ding: zij wilde meer aandacht dan ik haar gaf.

In de tijd dat we samen waren kreeg ze meerdere malen een 'crush' op iemand. Elke keer merkte ik dat, confronteerde haar er mee, we kregen de genoemde ruzie, beloofden allebei er aan te werken en dan ging het weer goed ... een paar maanden. En dan begon hetzelfde liedje weer.

Het werkte gewoon niet. We hadden allebei een iets andere defenitie van een relatie. De laatste keer dat ze een 'crush' op iemand kreeg was het van haar kant zo hevig dat ze uit zichzelf naar me toekwam om dit te vertellen. Ze hield nog ontzettend veel van me en ik van haar, maar na een lange nacht doorpraten hebben we besloten een punt achter onze relatie te zetten. We waren van mening dat onze relatie, als we zo doorgingen, zou eindigen met een grote ruzie en we vonden onze vriendschap belangrijker.

We hebben nog een paar weken samen gewoont en daarna is ze verhuisd. Niet lang daarna is haar nieuwe vriend bij haar ingetrokken. Ik bleef alleen achter en vooral de eerste tijd heeft onze vriendschap me er doorheen getrokken, ook al heb ik erg zware perioden gehad. Iedereen verbaasde zich over onze manier van uit elkaar gaan, maar het is voor ons beide erg goed gegaan. Ook haar nieuwe vriend accepteerde het helemaal dat we nog zo close waren en gelukkig konden hij en ik goed opschieten. Het is nu zo'n 3 jaar verder en zij gaat komend jaar met hem trouwen. Ik ben blij voor haar dat ze zo gelukkig met hem is, want hoewel we het laatste jaar een beetje uit elkaar gegroeit zijn heeft ze nog steeds een speciaal plekje in mijn hart (als je dit leest ... dikke knuffel).

Okee, nog een ander perspectief (ja, het houdt maar niet op dit bericht). Laten we het eens van de kant van zijn baas bekijken. Ook in die positie heb ik gezeten.

Een jaartje terug kwam er een meisje bij ons werken dat er wel heel leuk uitzag. Vanaf de eerste dag had ik al een oogje op haar. Het begon met een beetje heen en weer mailen over ditjes en datjes en ik begon haar steeds leuker te vinden. Het heeft vrij lang geduurd voordat ik heb haar heb verteld wat ik voor haar voelde. Dit door het feit dat ik makkelijk schrijf, maar in het echt vrij verlegen ben en doordat ik haar vriendje kende, die net als mij en jouw vriend was (ja, dat is wel iets dat ik herken).

Uiteindelijk heb ik het haar verteld. Toen ik ziek thuis was mailde ik haar dat ik haar miste ... meer dan goed voor me was. Zij kwam hier op terug en toen ik opbiechte dat ik haar wel heel erg leuk vond bleek zij dezelfde gevoelens voor mij ontwikkeld te hebben. Zij kwam toen in dezelfde tweestrijd als jou terecht. Aan de ene kant had ze een hele lieve jongen thuis zitten met wie ze een leven had opgebouwd en aan de andere kant was ik er, iemand die stapel op haar was en die haar alle aandacht gaf die ze verlangde.

Een paar weken lang bleven we na werk een tijdje hangen, elke pauze gingen we samen roken of liepen samen naar het dorp. Het gespreksonderwerp wat ons steeds bezig hield was haar moeilijke keuze. Ik heb haar nooit gevraagd om een keuze te maken en als we het er over hadden probeerde ik haar te laten inzien dat hun relatie misschien kans had als ze er samen over konden praten. Ik herkende hun situatie (zoals ik de jouwe herken) omdat ik er zelf in heb gezeten. Ik wilde niet dat zij voor mij uit hun relatie stapte, maar dat ze nav. hun relatie en hoe ze zich daaronder voelde een beslissing nam ... uiteraard was ik erg gek op haar en heb mezelf menigmaal vervloekt dat ik zo eerlijk en rationeel was, maar ik voelde mezelf ook de wig in hun relatie en voelde me daardoor erg schuldig tov. haar vriend.

Op een dag hadden we wel erg lang staan praten na het werk (het was een uur of 9 en we stoppen altijd half 6) en net toen we afscheid hadden genomen kwam haar vriend bij het werk aan. Hij was ongerust omdat ze nog niet thuis was en was daarna pissig omdat ze niet had gebeld. De volgende dag had ze met haar vriend een lang gesprek en vertelde ze over haar gevoelens voor mij. Enkele dagen later heeft ze de beslissing genomen bij hem te blijven. Ik voelde me heel erg alleen en rot, maar was ook wel een beetje blij dat zij gingen proberen hun relatie te redden. Ik ben de dag erna bij hun gaan eten omdat ik niet wilde dat haar vriend zich poedersuiker voelde als zij op het werk was (waar ik dus ook ben). Dat was niet echt het makkelijkste dat ik ooit gedaan heb, maar ik kon hem (hij was immers zoals ik) en wist dat hij het zou waarderen. Dat bleek dus ook zo te zijn en we zijn een tijd lang gewoon als vrienden (met z'n drieen) met elkaar om blijven gaan.

Inmiddels, na maandenlang proberen, heeft mijn collega hun relatie beeindigd. Ze zijn nogsteeds goede vrienden en ze kunnen bij elkaar terecht als ze het moeilijk hebben. Het is niet veel anders gelopen als mijn vorige relatie en eerlijk gezegd verbaasd dat me niet zo veel, want ik herkende mijn vorige relatie zo goed in hun relatie, met als uitzondering dat zij niet zo goed met elkaar konden praten over belangrijke dingen, zoals ik en mijn ex wel deden ... en zoals jij en je vriend doen.

Okee, dan zal ik ook nog even proberen uit te leggen wat de moraal van mijn verhaal is. Je kan nog zo hard je best doen, je vriend zal niet veranderen! Niet binnen jullie relatie in ieder geval (ik ben ook pas na die relatie heel erg gaan veranderen). Hij is tevreden met wat jullie hebben. Hij houd vast ontzettend veel van je en ik geloof direct dat het echt een hele lieve jongen is. Elke keer als jij aangeeft wat er scheef zit in jullie relatie dan zal hij proberen je meer aandacht te geven, hij houd immers ontzettend veel van je, maar elke keer zal hij na een tijdje weer vervallen in zijn oude gedragspatroon en zal jij weer vallen op iemand die je wel meer aandacht schenkt. Als jullie je dit eenmaal realiseren zullen jullie je eigen weg gaan in de wetenschap dat het beter is voor beiden en met de hoop dat de ander het geluk vind wat je hem/haar zo veel gunt maar niet kan geven.

Dan zijn baas ... het spijt me, ik ken jullie allebei niet, maar wat ik tot nu toe gelezen heb en het tijdsverloop van dit topic daarbij in acht nemend denk ik dat het voorlopig niet meer als een 'crush' is. Wellicht is hij echt geweldig, maar het is heel goed mogelijk dat jij je gevoelens op hem projecteert omdat hij je aandacht geeft. Geef je relatie in ieder geval niet op voor hem. Als je besluit de relatie te stoppen doe dat dan voor jou en voor je vriend, voor niemand anders! Probeer eerst wat tijd voor jezelf te nemen. Als je relatie over is moet je een deel van je leven weer opnieuw opbouwen en je moet tijd hebben om de break-up te verwerken. Ook voor je vriend is het een stuk makkelijker als je niet meteen in een nieuwe relatie/liefde stapt. Ik weet dat dit heel moeilijk is vanwege die 'crush' op die andere jongen, maar probeer er naar te streven.

Okee, na dit allemaal gezegd te hebben (en mezelf tot diep in de nacht wakker te hebben gehouden Scheve mond

) kan ik alleen nog toevoegen: Wat weet ik er nou eigenlijk van, ik ben na 3 jaar ook nog steeds zielig en alleen Verdrietig

Sterkte met je beslissing, wat het ook gaat worden en als je wil mag je me altijd PB-en.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-02 22:12

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-02 22:12

kijk als ik nu maxx zijn reactie lees dan denk ik kijk das nu precies wat ik bedoel.Het is een enorm lang verhaal,maar jezus wat een inhoud.Ik voel me ineens een stuk minder alleen.Het wil niet zeggen dat het bij mij precies het zelfde verloopt,maar ik had niet verwacht dat er iemand zou zijn die er over zou durven praten dat ze in het zelfde schuitje zitten/zaten.Het is namelijk een erg moeilijk onderwerp waar je niet een twee drie mee naar een vriend/vriendin toegaat.

Op dit moment ben ik wel nieuwsgierig hoe zijn baas erover denkt(wilde ik eerst namelijk helemaal niet weten).Ik durf/wil het niet vragen.Eigenlijk wil ik eens kijken of me dingen in zijn gedrag naar mij toe opvallen.Dat wordt ook nog eens erg lastig omdat ik deze week lekker aan mezelf ga besteden en hem dus weinig zal zien.Maar zoals maxx zegt dat ze over en weer aan het mailen en smsen zijn gegaan dat ze elkaar zo misten,zal bij ons denk ik niet zo gaan.Was dat maar dan was het een stuk duidelijker.Nu moet ik het doen met lieve knipoogjes,honderde aangeboden sigaretjes,een antwoord aan de telefoon zoals ha lieverd en die soort dingen.
Hoe ga ik dit oplossen?Ik durf het er niet met hem over te hebben.Maar ik heb ook geen idee hoe ik erachter zou kunnen komen wat hij voor mij voelt.Eeuwig rond elkaar heen lopen heb ik ook geen zin in.Waaraan an ik nu in hemelsnaam merken wat hij voelt?

**Geplaatst**: 15-12-02 23:06

Geplaatst: 15-12-02 23:06

Ik begin gewoon weer te bibberen als ik dit lees, heb zelf dit ook mee gemaakt. (zoals vele anderen).

Alleen lag het bij mij zo, dat ik er niet over kon praten met mijn vriend. Het was idd ook een bekende van hem, en er was al wat gebeurt ook.

Ik heb toen veel met een hele goede vriend van mij gepraat. Hij is degene die mij erdoorheen gesleept heeft.

Echt goede tips heb ik niet. Maar veel sterkte, ik leef met je mee!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-02 23:21

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-02 23:21

waarom is het toch meestal een bekende van de vriend?raar eigenlijk van alle honderde mannen op de wereld bol is het toch meestal iemand die dicht bij je vriend staat.

Bij mij is er nog niks gebeurd(dat wil ik ook niet) en daar mag ik blij om zijn want god weet hoe moeilijk het dan allemaal zal worden.

Ik heb mezelf eens terug gelezen(alleen deze pagina) en zie dat ik er niet bij heb verteld dat ik mijn relatie sinds een paar dagen op pauze heb gezet om meer tijd met mezelf(klinkt raar zeg) door te brengen en natuurlijk mijn gedachten.Effe overal los van om eens te kijken hoe ik het wil.Ik heb steeds lopen denken aan wat er zal gebeuren als....maar nog niet echt aan wat ik nu echt wil.Nou dat is wat hoor,want krijg voor je zelf maar eens duidelijk wat je gaat doen in zo'n situatie.
Kijk er over praten is makelijk maar het echt ondernemen is toch wel wat ingewikkelder.Ik doe mijn best maar durf niet echt.

**Geplaatst**: 16-12-02 01:13

Geplaatst: 16-12-02 01:13

poppetje schreef:
waarom is het toch meestal een bekende van de vriend?raar eigenlijk van alle honderde mannen op de wereld bol is het toch meestal iemand die dicht bij je vriend staat.

Omdat je in principe veel van je vriend houd en trouw aan hem wil zijn. Je laat 'vreemden' dan niet zo snel toe, maar iemand die tot de vrienden c.q. kennissenkring behoort vormt geen bedreiging ... denk je.

Klinkt goed onderbouwt he? Je zou bijna denken dat ik er voor heb gestudeerd ... echter schud ik het allemaal zo uit mijn mouw Haha!

**Geplaatst**: 16-12-02 01:34

Geplaatst: 16-12-02 01:34

dit wordt mischien een (lang) onsamenhangend verhaal, en daarbij zeg ik niet dat ik de perfecte relatie heb...

Mijn (v)echtgenoot was verre van de ideale man die ik voor ogen had...en nu nog niet perfect (klinkt mischien kleinerend maar is niet zo bedoeld)

Toen we nog "gewoon" verkering hadden, was hij attent (op zijn manier, achteraf), kon luisteren (dacht ik), was lief (was en is hij nog steeds) enz.

Toen gingen we samenwonen, trouwen kids(3) en de rest...
En alles werd een sleur...hij ging naar zijn werk, ik bleef thuis om voor de kids te zorgen, huishouden, op visite, kreeg visite, had mijn hobby's en bezigheden, hij kwam thuis, gingen eten, afwassen, kids naar bed, koffie drinken, tv kijken, en naar bed...saai he? nou dat vond ik ook en heb dat kenbaar gemaakt...resultaat:
Hij ging naar zijn werk, ik verzorgde de kids, kreeg visite, had mijn hobby's en bezigheden, hij kwam thuis, gingen eten, afwassen, kids naar bed, koffie drinken, tv kijken met een kaarsje aan en naar bed.....dus op dat kaarsje na was er weinig veranderd..
Dit lijkt allemaal kort door de bocht ene de kids kregen en krijgen voldoende aandacht...

En toen ben ik veranderd....
Als hij naar zijn werk ging, zwaaide ik hem uit...(en wat daar nog meer bij kan komen...) resultaat: hij belde tussen de middag op, hoe het ging, wat ik deed en ging doen, wat we s'avonds zouden eten of met een andere verhaal of vraag...
Als hij s'avonds thuis kwam en we gingen eten, liet ik hem de tafel dekken (meehelpen, erbij betrekken en ondertussen gezellig kletsen over van alles en nog wat)
Afwassen deden we samen, kids naar bed brengen hij de ene ik de andere (dit gebeurde en gebeurd met veel liefde naar de kids toe denk niet dat die aan de kant stonden ofzo, maar probeer mijn story zo kort mogelijk te houden)
Koffie drinken werd ook gezelliger, aan de eettafel, kaarsje aan, gewoon praten over van alles en nog wat....
na de koffie richting tv (ach als man zijnde moet je toch kunnen teleteksten en sowieso op de hoogte blijven van de sportresultaten en weersvoorspellingen) dan net wat er op was...samen op de bank of ervoor, knus en gezellig...

Denk nu niet dat dit in 1 keer gebeurd is...dat heeft tijden geduurd...met ups en downs en dan meer downs dan ups...
af en toe giga door een dal, regelmatig woorden en ruzie over ditjes en datjes...

Een relatie die super perfect loopt zonder ruzies en morren is geen perfecte relatie maar naast elkaar wonen...
En als jij wilt dat je relatie een kans krijgt zul je ervoor moeten vechten en er veel, heelveel tijd in moeten steken...

En waarom iemand op de vriend van de partner valt....die is in de buurt, kom je vaak tegen, praat je veel mee...

In Maxx lees ik het omgekeerde van jouw (verteld hij ook zelf)..Als je wilt dat je partner veranderd zul je zelf moeten veranderen, daarbij bedoel ik de manier van omgaan met en dan voorla de kleine dingen...maak je realtie weer spannend..stel je voor dat je hem niet kent of pas kent...hij een kamer bij je huurt bijv....dat je hem weer voor jezelf moet winnen en dan pas zal hij meegaan....en dus ook gaan veranderen

Verliefdheid veranderd in houden van maar pas op dat houden van niet veranderd in een sleur...
En als het een sleur wordt of is geworden dan kan alleen diegene die die sleur ziet er wat aan doen en dat is vechten of opgeven, en dan maar hopen dat de volgende relatie geen sleur zal worden....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-02 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-02 21:44

alane zei:verliefdheid veranderd in houden van maar pas op dat houden van niet veranderd in een sleur(als ik dat goed heb gelezen)

Ik heb het idee dat dat bij ons wel zo is. Slapen

Ik kan echt heel moeilijk uitleggend hoe ik dat zo denk.
De laatste weken heb ik inderdaad veel meer moeite gedaan om hem automatisch de aandacht voor me te laten hebben die ik wilde voelen maar dat lukt niet.
Ik ben inderdaad meer dingen met hem gaan doen.Samen vroeg op.Samen door de kou(brrrr).Uren naast hem zitten(ook in de kou en warme chocomelk brengen om het maar een beetje warm te krijgen) en geduldig naar zijn verhalen luisteren(waar ik echt niks van snap).Hem eens mee helpen ook al wist ik niet wat het was dat ik deed.Samen boodschappen doen en hem laten kiezen.Winkelen om dingen te kopen die hij leuk vond.Ik heb hem zelfs helemaal vrij gelaten in het spelen met zijn vriendje(onze kleine pony,samen kunnen ze uren knuffelen en achter elkaar aanzitten,beetje wandelen,lekker verwennen met wortels,ik heb hem zelfs laten voeren(met een stiekem oogje of het wel goed ging)).Maar ondanks mijn pogingen om het SAMEN gezellig te maken is het allemaal niet gelukt.
De reden dat we nu even naast elkaar leven ipv met elkaar is omdat ik het ook zo voel.Dit kan natuurlijk niet altijd zo blijven want eens moet ik een beslissing maken,maar welke?het is zo moeilijk!
Ik kan met beide jongens goed praten,maar dat blijft dan oppervlakkig,maar echt vragen stellen om verder te komen heb ik net het lef weer niet voor en dus zal ik het op een andere manier moeten zien uit te vissen wie nu wat denkt voelt en wil.Daarnee bedoel ik niet van,zo lossen jullie het maar voor mij op,want dat kan niet maar een beetje hulp van beide zou handig zijn.Toch het idee dat je kan en mag praten.De oplossing zal bij mij zelf liggen en dat weet ik,maar omdat ik zo moeilijk over"het echte werk"kan praten met beide heb ik het idee dat ik een beetje blijf steken hier.Ik zou zo graag willen dat ik het wist!!!!!

**Geplaatst**: 18-12-02 08:53

Geplaatst: 18-12-02 08:53

poppetje"]
De laatste weken heb ik inderdaad veel meer moeite gedaan om hem automatisch de aandacht voor me te laten hebben die ik wilde voelen maar dat lukt niet.
[/quote]
Zoiets kost meer tijd dan een paar weken...
[quote="poppetje"]
Ik ben inderdaad meer dingen met hem gaan doen.Samen vroeg op.Samen door de kou(brrrr).Uren naast hem zitten(ook in de kou en warme chocomelk brengen om het maar een beetje warm te krijgen) en geduldig naar zijn verhalen luisteren(waar ik echt niks van snap).Hem eens mee helpen ook al wist ik niet wat het was dat ik deed.Samen boodschappen doen en hem laten kiezen.Winkelen om dingen te kopen die hij leuk vond.Ik heb hem zelfs helemaal vrij gelaten in het spelen met zijn vriendje(onze kleine pony,samen kunnen ze uren knuffelen en achter elkaar aanzitten,beetje wandelen,lekker verwennen met wortels,ik heb hem zelfs laten voeren(met een stiekem oogje of het wel goed ging)).Maar ondanks mijn pogingen om het SAMEN gezellig te maken is het allemaal niet gelukt.
[/quote]
Dit is nu met de pantoffels bij de achterdeur gaan staan....
En hem dingen laten vertellen, en je snapt het niet, is geen aandacht schenken/geven. Maar uit "beleefdhid" belangstelling tonen... Als je het niet snapt vraag dan om uitleg...en blijft het echt bij niet snappen, verdiep jezelf meer in die materie, bijv. dmv boeken lezen.
[quote="poppetje"]
De reden dat we nu even naast elkaar leven ipv met elkaar is omdat ik het ook zo voel.Dit kan natuurlijk niet altijd zo blijven want eens moet ik een beslissing maken,maar welke?het is zo moeilijk!
[/quote]
Ik denk dat je die beslissing al hebt gemaakt...stoppen met je relatie, en dat je bang bent om los te laten en voor je zelf de draad weer op te pakken..
Wil je "vechten" voor je relatie, dan zul je dat echt zelf moeten doen...door en zelf te veranderen, en veel te praten en te blijven praten...met 1 gesprek red je dat niet.
[quote="poppetje schreef:
Ik kan met beide jongens goed praten,maar dat blijft dan oppervlakkig,maar echt vragen stellen om verder te komen heb ik net het lef weer niet voor en dus zal ik het op een andere manier moeten zien uit te vissen wie nu wat denkt voelt en wil.Daarnee bedoel ik niet van,zo lossen jullie het maar voor mij op,want dat kan niet maar een beetje hulp van beide zou handig zijn.Toch het idee dat je kan en mag praten.De oplossing zal bij mij zelf liggen en dat weet ik,maar omdat ik zo moeilijk over"het echte werk"kan praten met beide heb ik het idee dat ik een beetje blijf steken hier.Ik zou zo graag willen dat ik het wist!!!!!

Ik vermoed dat je van je partner wilt horen dat hij of jullie relatie wil redden of deze ook wil beeindigen...
en/of van die baas wil horen dat hij met je verder wil, dat het geen sleur wordt, je op handen zal dragen enz...
Je kunt van je partner niet verwachten dat hij er een reeel antwoord op geeft...
Begin een gesprek met je partner en stel hem vragen als: Wat hij van jullie relatie vindt, wat hij vindt dat er zou moeten veranderen en hoe dit te veranderen is...En vertel hem wat jij ervan vindt...wat jij je voorstelt van een relatie en wat jj veranderd wilt hebben...
Een relatie bestaat hij communiceren (praten met elkaar en niet langs elkaar)
En een relatie is en wordt zoals jij je gedraagt en doet...

**Geplaatst**: 18-12-02 12:23

Geplaatst: 18-12-02 12:23

Soms moet je je ook gewoon kunnen realiseren dat karakters niet bij elkaar passen, dan kan je nog zo veel veranderen en heeft het nog geen zin. Daar komt ook nog eens bij dat je sommige mensen niet kan veranderen. Het ligt zeker niet alleen bij jezelf, het ligt bij 2 mensen want een relatie gaat om 2 personen niet om 1. Nu kan je zelf wel zo goed en zo kwaad mogelijk in zijn interesses gaan verdiepen, maar doet hij dat ook bij jou? Interesseert het je toch wel echt? Ook als je er nu naar verloop van tijd moeite in hebt gestoken, als iets je nou gewoon niet ligt? Wat dan?
Er moet toch altijd nog een gevoel zijn van "ja!" hoe moeilijk je het samen ook hebt en eindeloos door baggeren lijkt mij niet ideaal en ook niet om je hele persoon te veranderen.

**Geplaatst**: 21-12-02 18:56

Geplaatst: 21-12-02 18:56

Alane schreef:
Ik vermoed dat je van je partner wilt horen dat hij of jullie relatie wil redden of deze ook wil beeindigen...
en/of van die baas wil horen dat hij met je verder wil, dat het geen sleur wordt, je op handen zal dragen enz...
Je kunt van je partner niet verwachten dat hij er een reeel antwoord op geeft...
Begin een gesprek met je partner en stel hem vragen als: Wat hij van jullie relatie vindt, wat hij vindt dat er zou moeten veranderen en hoe dit te veranderen is...En vertel hem wat jij ervan vindt...wat jij je voorstelt van een relatie en wat jj veranderd wilt hebben...
Een relatie bestaat hij communiceren (praten met elkaar en niet langs elkaar)
En een relatie is en wordt zoals jij je gedraagt en doet...

Ik heb je hele verhaal gelezen en ik denk dat wat Alane hier zegt het beste is wat je kunt doen.
Trouwens vind ik het heel dapper en goed dat je met beide mannen er goed over kunt praten. Echt waar

**Geplaatst**: 21-12-02 19:33

Geplaatst: 21-12-02 19:33

ik had wat tijd over en heb ff het hele topic+reacties gelezen

wat herken ik me hierin zeg!!

heb een jaar samengewoon bij mn ex, ondertussen gaan werken in de plaats waar mn ex woont, en daar had ik een heeeeeele leuke baas(mn ex was een stukje ouder dan mij, mn baas was wat jonger dan mn ex)

en t ging niet zo lekker tussen mij&mn ex, het verliefde was eraf, t werd een sleur en we bleken toch niet zo goed bij elkaar te passen

mn baas werd steeds leuker en leuker(nu moet ik er wel ff bij zeggen dat het mn baas was, dus de afdelingschef in de supermarkt waar ik werk, dus geen streng kantoor oid, iedereen gaat heel vrij met elkaar om)

en toen mn ex en ik erge ruzie hadden(ik mocht niet uitgaan met oud&nieuw...)ben ik toch uitgegaan, kwam ik B(dat is mn baas dus) tegen, en t klikte en t was gezellig, flink wat gedronken en van t een kwam t ander

daarna weer bij mn ouders gaan wonen en na paar maanden afspraakjes enz met B toch relatie begonnen met B(wilde eigenlijk tijdje single zijn) en nu zijn we weer bijna een jaar verder!

ben tot vorige maand 5 of 6 dagen(eigenlijk alleen avonden+weekenden, overdag werken&paardrijden) per week bij B thuis geweest, gingen samen na t werk naar zn appartement, dat is sinds 6 maanden heeft, en t werd een echte sleur!!

ondertussen is er een jongen in de groep waar we altijd mee uitgaan, leuke jongen, iets jonger dan B iets ouder dan ik, ziet er goed uit, is spontaan enz

dus ja.....ik twijfel weer!!

met uitgaan, dansen gek doen enz is die ander veel leuker!veel speelser, net als ik ook nog behoorlijk ben, maar met andere dingen(samen thuis zijn, spelletjes doen, uit eten enz) is B veel leuker!
ben samen met die ander gaan zwemmen van de zomer, was leuk klikt ook super, zijn samen naar feest geweest, en toen we alle2 nuchter op de heenweg in de auto zaten was t onwennig, maar later klikte het supergoed, maar met B klikt het net iets beter, maar ja die ken ik al langer

maar nu ik vlak naast mn ouders huis werk, zie ik B iets minder vaak, en vind ik hem weer helemaal geweldig, die ander zie ik af en toe nog met uitgaan, en ik weet dat hij mij erg leuk vind, ik hem ook, maar weet zeker dat ik voor B ga, niet voor die ander, maar twijfel soms nog wel hoor!

maar als je eens wat afstand neemt van de baas van je vriend, ik heb het zo, als ik die ander niet zie, verdwijnt het gevoel voor hem grotendeels(als ik hem weer zie met uitgaan is t wel weer ff terug hoor!) en daardoor weet ik, als ik B niet zie mis ik hem, zie ik die ander niet, ja nou ja maakt me weinig uit!

probeer nog eens aan je vriend uit te leggen wat je bij hem mist, wat je zo graag anders ziet!zeg hem(klinkt bot)dat als hij niet wat spontaner en opener wordt in zn gedrag, het niet goed blijft gaan en het waarschijnlijk over en uit is!
dat wat je in de baas van hem ziet, dat je dat bij hem wil zien!!

vind het wel heel goed dat je er met je vriend over kan praten, B weet niet dat ik die ander leuk vind, weet wel die die ander gek op mij is, maar hij doet niet vervelend of jaloers daardoor als die ander de hele avnd met mij danst

dat is wel jammer van B, ik hou van uitgaan, dansen, beetje flirten, veel aandacht, op een podium gaan dansen enz, die ander doet gewoon mee, B niet die gaat net zo lief aan de bar ofzo hangen met n stel vrienden en beetje mensen(=leuke meisjes) kijken en wat gezellig kletsen, vrienden onderling, die ander danst wel altijd lekker mee!

maar voor mij is het duidelijk dat ik B niet laat vallen voor die ander, ook al twijfel ik heel af en toe nog eventjes!

weet wat ik heb, en dat ik dat niet wil missen!ondanks dat B niet helemaal perfect is, maar dat is die ander ook niet(denk ik, heb nog nix irritants ontdekt!)

veel succes met deze moeilijke beslissing!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-12-02 02:15

Geplaatst door de TopicStarter : 23-12-02 02:15

Op dit moment heb ik het allemaal effe naast me neer gelegd.Ik moet nog wel vaak aan hem denken(wat logisch is want ik ben echt verliefd nu) maar dan probeer ik mijn gedachten over te schakkelen naar de paarden.

Ik zie beide mannen elke dag samen(behalve thuis) en dan voel ik me prima tussen die twee(hihi).
Het punt is dat ik ze niet allebei kan hebben he.

wat renske hierboven zegt klopt helemaal.De een heeft dit de ander dat.
Tot nu toe heeft zijn baas net iets meer wat mij aantrekt.

Omdat we weer tegen kerst en oud en nieuw aanlopen wil ik er even niet mee bezig zijn en dat lukt me aardig.Ik denk dat dat ook wel even goed is.Als ik in 2003 nog steeds verliefde vlinders heb tja dan zal ik toch wat moeten ondernemen.
Ik denk dat ik stiekem ergens al een keus heb gemaakt ook al twijfel ik sterk omdat wat ik nu heb ook goed is.Ik kan natuurlijk niet ruiken of zijn baas iets met mijn gevoelens voor hem kan en wil.Praten ben ik geen held in want er komt toch niet uit wat ik nu precies bedoel.Oppervlakkig gaat nog maar echt to the point nee.Toch wil ik weten hoe zijn baas erover denkt voordat ik een keuze ga maken.Dan kan ik eens rustig de voor en nadelen naast elkaar leggen.Ik wil namelijk niet dat ik achteraf spijt krijg of de een of de ander op de tenen trap.Wat zouden jullie doen?
misschien doormiddel van hintjes?of de stap nemen en gaan praten(wat ik erg moeilijk vind) of zouden jullie het nog anders aanpakken?