Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 01:42

Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 01:42

Word lang verhaal maar moet het nu toch echt kwijt!

Al een poos heb ik weer wat contact met me vader,
We hebben een poos geen contact gehad vanwege flinke ruzie’s tussen ons beide,
Een scheiding van me ouders waar ik het moeilijk mee had.
Nu heeft hij een nieuwe vriendin met ook 2 kinderen,de kids zijn 14&11.
Inmiddels samen wonend in ons oude huis.Zoontje van haar woont bij ze vader

Toen ze daar kwamen wonen deed het me best wel zeer,niet zo zeer dat hun er kwamen wonen,maar dat het meisje *haar dochter* mijn kamer nam,ik heb het hier best moeilijk mee gehad,want al mijn spullen staan/stonde er nog.Ik heb dus alleen belangrijkste meegenomen,rest zoals boeken,spullen wat ik jaren verzameld heb moest ik achterlaten van hem,dat mocht ik niet meenemen.
Oftewel dat staat er nu nog,incl mijn meubels wat ik grotendeels van me moeder had gehad.

Uiteindelijk heb ik me over dit heen gezet,nieuwe start nieuwe kansen dacht ik,
Tot ik van mijn vriend afging en geen woonruimte meer had,was dus genoodzaakt om terug te gaan naar me moeder.Helaas voor mij heeft zei geen ruimte ivm zusjes.
Maar me vader wel!en contact ging immers weer goed tussen ons,dus langzaam aan gevraagt of ik daar terecht kon.Maar dat kon niet hij had geen ruimte meer!
Hij heeft totaal 2 kamers over!incl een kamer voor haar kinderen..

2e kerstdag zal ik mee gaan voor uiteten,zo gezegt zo gedaan.
Dan loop je terug,en overleg je nog een keer met hem over het daar wonen,antwoord was wederom ‘’geen plek meer,omdat Rikkie die kamer erbij wilt’’
5 minuten later,loopt hij arm in arm met haar dochter en roept vrolijk waar ik bij ben
‘’Mijn lieve dochter Michelle!’’ Bam!dat is hard,zo is hij namelijk nooit met ons omgegaan,nooit tegen me gezegt,nooit geuit oid.Het doet zeer om te horen dat hij hun wel zo noemt,haar kids voortrekt,terwijl IK ze bloedeigen dochter ben..
maar nee ik kan het bekijken…

**Geplaatst**: 30-12-07 01:45

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 01:45

ik zou als ik dit lees je een goeie tip willen geven.
ik lees dat je er mee zit en het is fijn om het van je af te schrijven maar praat met je vader, dan ben je het kwijt en kunnen jullie dit samen bespreken.

het zal je goed doen. want het is niet niks om dat zo te horen als je het zelf nooit zo hebt meegemaakt met je eigen vader.

**Geplaatst**: 30-12-07 01:49

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 01:49

Oee dat is iddd wel heeeeeeeeeeel hard ja!
Vervelend voor je dat hij hij die dochter van ej jouw vaders vriendin voorrang geeft dan zn EIGEN ECHTE dochter!

**Geplaatst**: 30-12-07 01:51

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 01:51

jeetje meid, dat kan echt hard aankomen .
Ik vind het erg voor je maar ik weet ook niet wat je kunt doen behalve een goed gesprek met je vader onder 4 ogen

**Geplaatst**: 30-12-07 01:57

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 01:57

Poe hé, da's inderdaad hard.
Maar ik kan je helaas ook niets anders of makkelijkers aanreiken dan degenen boven me. Ga in gesprek met je vader. HIJ is de enige die daadwerkelijk wat kan doen, vragen kan beantwoorden etc.

Tip voor een (hopelijk) komend gesprek: schrijf je vragen op, en probeer zo veel mogelijk 'open vragen' te stellen zodat hij zich niet aangevallen zal voelen, maar uitgenodigd wordt om zijn verhaal te doen.

Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 01:59

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 01:59

Opzich gaat het er niet om dat ik er niet welkom ben,
maar meer om de zin ''mijn lieve dochter michelle''
Terwijl hij mij al van me 14e alleen liet omdat hij moest stappen met ze vrienden.

Tis dat in inmiddels een zoontje heb die opa ook wil zien,heb toen alleen contact daarom opgenomen.Maar veder kan het hem ook geen reet schelen.

Gesprek is al aangegaan,maar zoals ik al zei en ook verwachte,het kan hem niks schelen.

Zelfs ze zus zei het,''je pa neemt je wel in huis,je bent ze eigen dochter hij houd van jullie'' toen ik vertelde dat ik niet welkom was geloofde ze dit ook niet.

**Geplaatst**: 30-12-07 02:01

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:01

Hmm, dan wordt het wel erg lastig Bloos

Ik denk dat het hem ergens wel wat kan schelen hoor! Maar dat hij dat om de een of andere reden niet wil laten zien ..
Misschien een brief schrijven een idee?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 02:02

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 02:02

Ook al gedaan,die ligt nog ongeopent op de eettafel daar,
me broertje zei dat op msn 2 dagen geleden..
Evenals bellen,alleen rond de tafel zitten oid.Hij doet geen moeite.

Normaal ben ik nooit open in gespreken,maar wel geweest in dit gesprek
en hoe moeilijk ik het vond,hij zei ja en amen en werkte me snel de deur uit..

**Geplaatst**: 30-12-07 02:03

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:03

Mijn ouders zouden er ook niet op zitten te wachten om mij weer in huis te nemen als mijn relatie stuk zou gaan. Wil niet zeggen dat ze niet van me houden. Maar zou gewoon niet werken. Zéker niet na al die jaren afwezigheid.

Maar als hij letterlijk zegt dat het hem allemaal niet kan schelen, dan zou ik denk ik ook niet echt meer zitten te wachten op contact met hem.
Maar hard, dat is het wel ja. Keihard zelfs. Jeetje.

**Geplaatst**: 30-12-07 02:07

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:07

tjaa.. Als hij er inderdaad geen tijd en moeite in wil steken, zou ik het ook maar zo laten.. Het moet immers van 2 kanten komen..
Ik ben het met Sonja eens, als hij echt zo duidelijk laat merken dat het hem niet boeijt dan maar niet,,

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 02:07

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 02:07

Sonja,Ik ben daar ooit uit huis gegaan omdat mijn relatie toen 2 jaar geleden niet geaccepteerd werd door hem en hij me bij me moeder dropte.Daar moest ik maar wonen!
Hij heeft me toen zomaar zonder pardon uitgeschreven oid ens.

Opzich ben ik der maar 1,5 jaar uit huis,dus zolang is het niet.Terwijl me broertjes er nog wel elke week slapen.(co-ouderschap)

En ik vind,als ouder zijnde laat je niet je dochter buiten in de kou!Je hebt ooit voor je kind gekozen en die moet je liefhebben.Plus dat ik pas 18 ben,dus officieel horen ze me nog ''te redden'' als ik niet red op een bepaalde manier.

En hoe ik nu woon,slaap bij moeders in bed,ivm geen plek in dit huis,en zoontje in camping bed is ook geen heerlijk leven..

**Geplaatst**: 30-12-07 02:10

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:10

Ik snap het probleem Lelanie, maar ik betwijfel of je op je gemak zou zijn bij hem in huis, als hij nu ineens toe zou geven en je op zou nemen.... Ik zie dat helaas een beetje somber in voor je...

**Geplaatst**: 30-12-07 02:12

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:12

Misschien is dat nog steeds het probleem ? Die relatie waar hij het niet mee eens was, Je bent pas 18 en je hebt al een zoontje? Misschien is hij erg teleurgesteld in je?
En misschien noemt hij juist daarom zijn stiefdochter "zijn dochter" in jouw bijzijn?
Dat lijkt mij het meest logische als ik je laatste post zo lees Bloos

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 02:26

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 02:26

Opzich niet,hij heeft later wel geaccepteerd en ook mijn keuze.
Als hij haar ze dochter wilt noemen,moet hij het ook vooral doen,maar waarom in mijn bijzijn?En dan vooral keihard door de straat ''MIJN LIEVE DOCHTER'' Vind het woord lieve er al kotselijk erin zitten..Ben ik een misbaksel dan?
Ik ben wel ze echte dochter..dat doet zeer..

Opzich maakt het niet uit dat ik er niet terecht kan,maar zeg het me gewoon eerlijk..en ga er geen leugen ombreiden.Want iedereen merkt dat hij erover liegt.

**Geplaatst**: 30-12-07 02:45

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 02:45

@ marjo: je kan zo teleurgesteld zijn in iemand, maar het blijft je dochter zeg! die steun je onvoorwaardelijk!
@ ts:ik vind het schandalig hoe jouw vader met je omgaat. ik vind dat je groot gelijk hebt om je beledigd en gekwetst te voelen. je zegt dat je een gesprek met hem hebt gehad. heb je daar echt goed je hart gelucht? alles gezegd? en laat je niks wijsmaken, jij hebt gewoon gelijk in dit verhaal
sterkte!

**Geplaatst**: 30-12-07 10:52

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 10:52

Hmm als hij zo zou reageren zou ik al niet eens meer bij hem willen wonen, ik zou geen contact meer met hem opnemen en hem met rust laten. Het is wel je vader maar goed als hij zulke dingen zou zeggen. Bah.
Verder zou ik gewoon een klein huurhuisje ergens zoeken Lachen

Dan heb je lekker iets voor jezelf.

**Geplaatst**: 30-12-07 11:03

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 11:03

Oei oei oei wat naar dit.
Vriendin van me zat in dezefde situatie hoewel haar vader geen kinderen van/bij die nieuwe vrouw had. Het contact was ver te zoeken en hij wilde ze ook niet meer financieel steunen en niets interesseerde hem meer.
Ik heb altijd het idee met dit soort mensen dat ze dit hun hele leven zullen blijven doen en wellicht ooit zijn "lieve STIEFdochter" in jouw schuitje zal zitten als de liefde met deze vrouw over is...
Ik denk dat het voor jou het beste zou zijn om zeer zeker niet bij hem in te gaan wonen; je zou dan constant geconfronteerd worden met zijn leuke nieuwe gezinnetje en dat zal je opbreken hoor!

Is het een optie om dan financiele steun van hem (en je moeder?) te krijgen en op jezelf te gaan wonen met je kindje?

Edit: mocht hij ook die steun weigeren dan is voor mij de boodschap duidelijk; hoe moeilijk het ook zal zijn dan moet je echt met hem breken...

**Geplaatst**: 30-12-07 11:04

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 11:04

Dit is echt schandalig gedrag van je vader.. Ik zou niet eens bij hem willen wonen, en het contact mag ook wel eens van hem komen. Ik zou er zelf niet achteraan gaan.

**Geplaatst**: 30-12-07 12:17

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 12:17

jeetje zeg wat een rotopmerking van je vader om die te maken waar jij bij loopt en wat stom dat hij nog nooit zo gedaan heeftt egen jou ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je op dat moment gevoelt moet hebben.. net wat tulandro zegt ik zou dr ook niet eens meer willen wonen want dan krijg je nog meer van dit soort pijnlijke dingen te zien

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 30-12-07 13:12

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 13:12

Pff begrijpelijk dat het hard aankomt, je vader had (voor jou gevoel) meteen moeten zeggen dat je bij hem mocht intrekken, omdat je zijn dochter was.
Ik vind dit eerlijk gezegd niet kunnen, en vooral die opmerking 'mijn lieve dochter', als er geen plek voor jou is had hij dat ook op een normale manier kunnen uitleggen, want is er (stiekem) geen andere reden dat je daar niet kunt wonen?
Ik zou er iig met je vader over praten, ook goed aangeven dat jij het heel erg vevelend vind, en je 'achter gesteld' voelt. Sterkte Lachen

.

**Geplaatst**: 30-12-07 13:19

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 13:19

Ik denk persoonlijk dat het verstandig zou zijn om gezinshulp in te schakelen.
Bovendien begrijp ik het wel, hoe hard het ook klinkt..... Bloos

Hij is ook bezig een nieuw leven op te bouwen, jullie zijn destijds al niet prettig uit elkaar gegaan en nu zou je terug willen komen met je kleine kindje erbij.
Daarmee gooi je ook hun hele leven weer op zijn kop natuurlijk.
Ik ga ervan uit dat je daar naartoe terug wilt omdat je gewoonweg geen plaats hebt om te wonen, niet omdat je zoveel liefde voelt voor je vader en zijn gezin en dus graag bij hen wilt zijn.
In mijn ogen zou het verstandiger zijn hulp te gaan vragen om zelfstandige woonruimte te krijgen. Begeleid wonen bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 30-12-07 13:21

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 13:21

probeer zulke dingen bespreekbaar te houden zodat het niet weer tussen jullie in komt te staan

**Geplaatst**: 30-12-07 14:32

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 14:32

ik vind dat een ouder nooit zijn kind de deur mag wijzen! (uitzondering voor hard drugs verslaafden)

**Geplaatst**: 30-12-07 14:44

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst: 30-12-07 14:44

Ik snap het allemaal ook wel een beetje,
Alleen werd er bij mij nog wel financieel voor me gezorgd (zit in zijn oude huis).
Daar moest ik maar erg blij mee zijn 'had toch alles wat mn hartje begeerde'

@ Levy Een nieuw leven opbouwen kan nou eenmaal niet als je al een keer getrouwd bent geweest en kinderen hebt. Hoe oud je ook bent je blijft zijn kind.
Zou lekker makkelijk wezen als het zo gaat, 'sorry ben bezig met een nieuw leven dus het oude laat ik maar achter en vergeet ik maar'

Ik hoop dat je ergens anders terecht kunt want de situatie waar ik nu in zit is ook niet prettig, je bent toch weer afhankelijk van hem, moet je weer aan die regels houden waarschijnlijk want je zit in zijn huis. Daar word de relatie tussen jullie ook niet beter op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-07 14:45

Re: Dat is hard om te horen!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-07 14:45

Even nog vooraf,
Voordat ik bij hem vroeg om te komen wonen,heb ik zelf eerst alle mogelijkheden besproken.
Niet alleen met mijn moeder ook anderen instantie's die hiervoor zijn.
De rede dat ik geen uitkering oid kan krijgen is omdat ik niet gewerkt heb na me 18e,ivm de kleine dus.
Op je 17e fulltime werken rekene ze gewoon keihard niet mee!
Alle mogelijkheden om dat te vinden word ik buitengesloten,ben dus financieel weer geheel op me ouders terecht gekomen.Helaas wil ik dit zelf ook niet,maar er zit niks anders op.

Werken kan ik helaas ook niet,geen oppas omdat moeder zelf in zorg zit en dus verschillende werktijden heb,en pa?die wilt niet constant oppassen.Mijn oma vind kleine kinderen leuk,zoals het niet te lang is,ze is ook al op leeftijd dus wil haar niet opzadelen met dit probleem Vork

Tante's hebben ook gewoon weg geen tijd,te druk met eigen werk oid.

Plus dat ik een kindje heb,die veel problemen geeft,loopt achter syndroom etc.Dus ik drop hem gelieve al niet bij een ander.

kannie schreef:
@ marjo: je kan zo teleurgesteld zijn in iemand, maar het blijft je dochter zeg! die steun je onvoorwaardelijk!
@ ts:ik vind het schandalig hoe jouw vader met je omgaat. ik vind dat je groot gelijk hebt om je beledigd en gekwetst te voelen. je zegt dat je een gesprek met hem hebt gehad. heb je daar echt goed je hart gelucht? alles gezegd? en laat je niks wijsmaken, jij hebt gewoon gelijk in dit verhaal
sterkte!

Bedankt!
Ik heb hem alles gezegt wat me dwars zat,heel open geweest,wat voor mij dus al moeilijk zat is,
omdat ik normaal een geslotenboek ben.Hij zei overal snel kort antwoord op,en kreeg het gevoel dat die mij dus de deur probeerde uit te wijzen.

Flying_Angel schreef:
Hmm als hij zo zou reageren zou ik al niet eens meer bij hem willen wonen, ik zou geen contact meer met hem opnemen en hem met rust laten. Het is wel je vader maar goed als hij zulke dingen zou zeggen. Bah.
Verder zou ik gewoon een klein huurhuisje ergens zoeken Dan heb je lekker iets voor jezelf.

Dat het me vader blijft klopt,helaas soms..
Ik heb alleen weer contact opgenomen met hem ivm mijn zoontje,die heeft ook recht op een opa,
en helaas heeft hij er dan 0 als ik geen contact met hem opneem.Bij me ex heeft hij geen opa meer,ook me ex ze moeder kijkt niet naar hem om.Dus hij heeft inpreciepe maar 1 opa en oma.Ik vind dat dus wel belangrijk,ook omdat ik zelf maar 1 opa en oma gekent heb.
Helaas kan ik dus niet op me zelf door bovenstaande reden.

anniee schreef:
Oei oei oei wat naar dit.
Vriendin van me zat in dezefde situatie hoewel haar vader geen kinderen van/bij die nieuwe vrouw had. Het contact was ver te zoeken en hij wilde ze ook niet meer financieel steunen en niets interesseerde hem meer.
Ik heb altijd het idee met dit soort mensen dat ze dit hun hele leven zullen blijven doen en wellicht ooit zijn "lieve STIEFdochter" in jouw schuitje zal zitten als de liefde met deze vrouw over is...
Ik denk dat het voor jou het beste zou zijn om zeer zeker niet bij hem in te gaan wonen; je zou dan constant geconfronteerd worden met zijn leuke nieuwe gezinnetje en dat zal je opbreken hoor!

Is het een optie om dan financiele steun van hem (en je moeder?) te krijgen en op jezelf te gaan wonen met je kindje?

Edit: mocht hij ook die steun weigeren dan is voor mij de boodschap duidelijk; hoe moeilijk het ook zal zijn dan moet je echt met hem breken...

Opzich kan haar kids er niks aan doen,die worden ook maar vanuit friesland naar de randstad getrokken,die wilde het waarschijnlijk ook niet zo zien.Met haar kids heb ik wel vrede,zijn lieve kinderen,meisje ook paarden gek oid.Dus die kids kunnen er ook weinig aan doen.Ik heb dat dus wel een plekje gegeven,netzoals in verhaal van mijn kamer en spullen,heb nu zo iets van,word je er gelukkig mee?Prima..ik koop het wel zelf,dan heeft niemand het recht om het af te pakken.

Helaas wil hij ook financieel niet steunen,toen ik paar maanden geleden 18 was,werd gelijk de alematatie gestopt naar me moeder.Terwijl op papier staat tot 21ste!(dit even achterwge laten)
Ik woonde toen nog op me zelf,dus me moeder dacht,agh laat hem erin stikken..ze heeft alles wat ze wilt,ze is gelukkig zo.

Nu moet hij het dus officieel weer storten,maar helaas vertikt hij dit.Ik kan het wel hogerop zoeken,maar van die 150,- word ik toch niet rijk,en verpest alleen maar meer weer de band.Dus dat is geen optie,hij wil me dus ook veder niet financieel veder helpen.

Me moeder neemt nu de kosten opzich,maar 3 kids,kleinkind koophuis enz word nu toch ook te veel.
Zorg verdient niet veel Lachen

Levy schreef:
Ik denk persoonlijk dat het verstandig zou zijn om gezinshulp in te schakelen.
Bovendien begrijp ik het wel, hoe hard het ook klinkt.....
Hij is ook bezig een nieuw leven op te bouwen, jullie zijn destijds al niet prettig uit elkaar gegaan en nu zou je terug willen komen met je kleine kindje erbij.
Daarmee gooi je ook hun hele leven weer op zijn kop natuurlijk.
Ik ga ervan uit dat je daar naartoe terug wilt omdat je gewoonweg geen plaats hebt om te wonen, niet omdat je zoveel liefde voelt voor je vader en zijn gezin en dus graag bij hen wilt zijn.
In mijn ogen zou het verstandiger zijn hulp te gaan vragen om zelfstandige woonruimte te krijgen. Begeleid wonen bijvoorbeeld.

Liefde voel ik wel voor me vader hoor,het is en blijft me vader.Hij is niet altijd een slechte man geweest,maar na de scheiding van me ouders is het gewoon achteruit gegaan.
Mocht op me 14e alleen thuis blijven,want pa ging stappen.Ik ben hierdoor zelf ook veel gaan stappen,verkeerde mensen etc.Opzich niet erg,heb er veel van geleert wat je hebt in een leven en niet.Maar na die periode van 14jaar is gewoon alles anders geworden.Hij ging bijv ook een relatie aan met mijn vriendinnen haar moeder oid.In begin is leuk dan denk je ''heb een leuk stiefzusje'' maar alles verandert gewoon.
Ik heb der veder altijd met plezier gewoont,en heb altijd gekozen voor me vader.Denk omdat ik daar meer mocht vroeger,ik mocht namelijk niet op me 14e stappen van me moeder.Me moeder kwam me dan ook vaak uit de kroeg halen omdat ze weer merkte dat ik daar was.

Ik kom wel in aanmerking voor begeleid wonen,maar dan kom ik tussen anderen moeilijke kinderen met ''echte'' problemen,en zoontje gaat naar crises opvang!en dat laat ik niet gebeuren,dan slaap ik maar bij me moeder in bed en zoontje in campingbedje..dan zo maar 6 jaar wonen.

Een nieuw leven heeft meneer allang opgebouwd,
ik heb hems vriendin toen geaccepteerd ze heeft hier werk gevonden,staat nu in ze huis ingeschreven oid.Heb geen problemen met der,en veroorzaak die ook niet.Ik zie het probleem niet in.
Ben en blijf wel ze eigen dochter,en je eigen kinderen laat je niet op straat staan voor een ander!
Ik zal dit nooit doen bij me zoontje