Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-11-02 11:06

Geplaatst: 29-11-02 11:06

sonjabelgium schreef:
het leven is hard, gelukkig kan ik wel zeggen dat die van mij nooit zal slaan, maar gelukkig zijn zit in meer dan "niet mishandeld worden" alleen ...

dat heet geestelijke mishandeling en is minstens zo erg als lichamelijke mishandeling, misschien nog wel erger want het wordt rechtstreeks op je persoonlijkheid gespeeld.

Sonja; Wil je zo 100 worden? De persoonlijkheid van een man op die leeftijd verandert niet meer hoor. Kom op voor jezelf, geef die vent een schop onder zijn kont!

**Geplaatst**: 29-11-02 11:13

Geplaatst: 29-11-02 11:13

Wonen in een boerengat (is nog beter dan eenzaam zijn in de stad hoor), en vooral het gebrek aan vervoer, openbaar vervoer is er hier vrijwel niet (één bus s'morgens, één s'avonds), m'n man neemt de auto mee, ik zit met de fiets vast ... of ik moet een behoorlijk eind gaan fietsen, en bij wie ga je dan aankloppen als je niemand kent of al tijden geen contacten meer hebt? Als je dan nog altijd op je centen moet zitten, niet meteen aantrekkelijk voor andere mensen. Toen we in Kortrijk woonden mijden ons vrienden te komen, we zaten in een vreemdelingenbuurt die door iedereen gemeden is, ronduit gevaarlijk ... tja, als je dan na 10 jaar daar weg gaat zijn er al veel contacten verdwenen.
We woonden trouwens ook héél erg klein, altijd een rommeltje dus, een hele week met je vuilniszak in huis is ook niet aanlokkelijk voor bezoekers ... Uit het oog is uit het hart zeggen ze ... en het blijkt ook waar te zijn .... jammergenoeg.

Laatst bijgewerkt door sonjabelgium op 29-11-02 11:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-02 11:16

Geplaatst: 29-11-02 11:16

Kan er dan niet een klein autootje voro jou af? Een 2e handse suzuki Alto? die zijn helemaal niet duur, super zuinig en weinig in wegenbelasting want ze wegen bijna niets.

**Geplaatst**: 29-11-02 11:20

Geplaatst: 29-11-02 11:20

Jemig Sonjab, het loopt bij jou niet echt op rolletjes zo te horen.Dat doet het bij niemand altijd, maar ik vind jouw verhaal wel heel wrang., het klinkt niet als een leuk leven.
Op eigen initiatief mensen opzoeken is altijd moeilijk, je moet een grote drempel overwinnen. Het komt wel dichterbij voor je denk ik?

**Geplaatst**: 29-11-02 11:24

Geplaatst: 29-11-02 11:24

k'Vrees van niet, ik moet voor mezelf instaan en voor de kids en de ponies (kleren, school, voor de kids, dit jaar een dure schoolreis van één week - voor de ponies het voer, stro, dierenarts, hoefsmid ... ). Ik laat héél erg veel dingen van doen voor me zelf, heb zo dringend stalschoenen nodig ... en winterschoenen, alleen komt het er niet van. De meeste venten zouden het "zien" dat hun vrouw kou krijgt zo ... naar school fietsen in zomersloefjes elke dag, mesten in oude slippers ... die van mij wil het echter gewoon niet zien. Ik moet ook nodig een deftige jas, de rits heeft het begeven van deze die ik nu draag ... kan je je het voorstellen? Zomerschoenen in de winter, jas die versleten is en niet meer toe kan ... allemaal zeer bevorderlijk voor het sociaal leven. Straks is het oud en nieuw, en solden, gelukkig maar, kan ik eindelijk weer wat "deftig" voor de dag komen.
Ik ben zelf m'n spullen van vroeger aan het verkopen om wat dingen te kunnen doen voor me zelf, zoals de keuken afwerken (heb nog steeds geen afwasbak in de keuken, geen deuren aan m'n keukenkastjes, geen werkbladen ook ... twee weken terug een deftige tweedehands kookplaat gekocht eindelijk, ik was heb beu om te gokken of ie het "wel of niet" zou doen vandaag ... ben ook aan het sparen voor een koetsje voor m'n paardjes, dan kan ik met hen en de kids ritjes gaan maken ... Ik kijk daar héél erg naar uit, die vrijheid die je dan voelt, die kan ik zo terug oproepen ... dat gevoel is gewoon niet te schatten!!!!!!

Een auto is echter duur hoor, niet alleen de aankoop, maar wegenbelasting, verzekering, verbruik .... ik wil m'n enige lichtjes in m'n leven niet inleveren voor een auto.

**Geplaatst**: 29-11-02 11:31

Geplaatst: 29-11-02 11:31

Ik begrijp het niet, jullie hebben gewoon een "ieder voor zich" huwelijk, dat is geen huwelijk! Hoe kan het dat jij alles voor de kinderen moet betalen? zijn de kinderen alleen van jou of ook van hem?

**Geplaatst**: 29-11-02 11:36

Geplaatst: 29-11-02 11:36

Zijn van ons, het is gewoon zo gegroeid ... er is bij ons vrijwel geen "gesprek" meer, en als ik erover begin gaat ie steevast op de toer van "én ik betaal dit huis waar jij in kan wonen, en ik doe de boodschappen" .... Hij is gewoon met een verkeerde mentaliteit opgevoed geweest. Met 35 jaar ga je een vent niet meer veranderen .... Dat het geen huwelijk is, ik wou dat het waar was, dan was ik er al lang vanonder uit. Dat blaadje in dat stom boekje zegt dat het wel een huwelijk is, dus moet je scheiden, inleveren, van je kinderen inleveren, m'n paardjes weg ... Het is géén huwelijk in de letterlijke zin van het woord dat er niet "samen" gewerkt is ; elk voor zich ... en trek je plan maar, want ik DOE de lening en ik DOE de boodschappen ... Er is nooit een gezamelijke rekening geweest. Ik heb geluk dat ik de stappen voor de kinderbijslag gezet heb toen ... of anders had ik zelfs dat nog niet.

**Geplaatst**: 29-11-02 11:58

Geplaatst: 29-11-02 11:58

Nee, die vent kan je niet meer veranderen. Dat is zo. Maar jij kan wel weggaan. je kinderen hoef je niet in te leveren, want jij bent hun moeder. Hoe moet hij nou voor de kinderen zorgen, hij kan wrs nog geen ei bakken.
Ik zou zeker mijn boeltje pakken en vertrekken. Misschien kan je ergens een weilandje huren voor de veulens, of weet iemand op bokt iets.
In belgie bestaat toch ook wel zoiets als 'bijstand'? Beter een tijdje op een houtje bijten, dan zo ongelukkig zijn.

**Geplaatst**: 29-11-02 12:45

Geplaatst: 29-11-02 12:45

Ik vind dat een gemengde realtie moet kunnen(bedoel ik uit andere land), alleen verschillende godsdiensten maakt het een stuk moeilijker ivm traditie's daar moet je je aan aanpassen en dat lijk me vaak heel moeilijk.

**Geplaatst**: 29-11-02 13:59

Geplaatst: 29-11-02 13:59

Weet je wat ik dan niet begrijp Sonja? Waarom heb je er dan nu een Tinkerveulen bij gekocht? Op die manier heb je jezelf nog meer vastgelegd. Voor het pony veulen had je wel een oplossing kunnen vinden wanneer je weggaat uit deze relatie die je blijkbaar verstikt. Met twee wordt dat al veel moeilijker. Als je weet dat je eigenlijk graag weg zou willen koop je er toch niet nog een dier bij?

Wat betreft de toewijzing van de kinderen is het in Belgie voor een groot deel net als in Nederland. De moeder maakt de meeste kans om de kinderen te krijgen ook al heeft ze geen betaald werk. De man zal gewoon alimentatie voor zijn kinderen moeten gaan betalen. In dat opzicht heb je weinig te vrezen.

Ik zeg dit niet om je te veroordelen maar ik denk dat jij op zich best zou kunnen vertrekken maar dat je dat voor jezelf onmogelijk maakt door de situatie zo onmogelijk in te zien. Maar zo ongelukkig blijven is toch ook geen manier, dat hou je op den duur toch niet vol.

**Geplaatst**: 29-11-02 14:53

Geplaatst: 29-11-02 14:53

M'n tinkertje heb ik erbij gekocht ter vervanging van m'n pony die weg ging. Het is niet leuk voor een veulen alleen op te brengen, ze hangt nu ook veel minder aan mij. Ik heb er mijn werk aan aan die twee bengels (paardjes) en daar kan ik in vluchten. M'n zoontje is nu 8 jaar, dochter is er 6 ... het is een moeilijke leeftijd om met een scheiding en alle problemen errond om te gaan. Ik weet van mezelf dat ik toch alleen zou blijven, ik moet geen vent meer na wat ik nu weet ... dus bij dat ik nu nog een tien-tal jaren doorbijt of niet, wat maakt het uit? Het is ook vrijwel onmogelijk om op je eigen benen te gaan springen vanuit het niets met twee kinderen. En ja, er is in België bijstand voorzien, alleen is het vaak zo dat het tot een half jaar kan duren eer die dingen geregeld zijn ... hoe kan je met een kinderbijslagje 6 maanden overbruggen??? Dat lukt gewoon niet. En waar moet je gaan wonen? Een woning huren met de kinderbijslag kan niet, m'n moeder heb ik al JAAAAAAAREN geen contact meer mee, m'n vader is echt niet iemand waar je bij zou willen wonen ... en met twee kinderen zijn er maar weinig mensen die staan te springen om ze in huis te halen.

M'n geluk schuilt 'm in m'n "jong goed", daar hou ik me dan ook mee bezig ... da's mijn doel in m'n leven, zorgen dat zij alles hebben wat ze nodig hebben. Gelukkig is "die vent" de hele dag gaan werken, dan heb ik er ook geen "last" van, en s'avonds is het druk druk druk, kindjes huiswerk doen maken (eentje in het eerste leerjaar), eten maken, en als de kids in het kamer verdwenen zijn verdwijn ik vaak ofwel achter m'n PC of in de stal Haha!

... die zagen tenminste niet ...
Je leert er ook mee omgaan, je hoort het wel, maar luisterd niet meer op de'n duur als ie weer 's gaat zitten zagen over "is het eten nu NOG niet klaar, of kan je dit of dat met de fiets niet doen ...

Dan denk ik alleen maar van "hou je kop man", ga lopen zeiken bij iemand anders ... maar zeggen ... tja ... daar moet ik nog wat meer de "guts" voor kweken. Eens de kids meer op hun eigen benen staan gaat het volgens mij makkelijker zijn om de deur toe te trekken en te roepen "de boom in".

**Geplaatst**: 29-11-02 15:11

Geplaatst: 29-11-02 15:11

En toch blijf ik erbij dat je alleen de onmogelijkheden ziet en niet naar de mogelijkheden kijkt. Niet zo verwonderlijk want waarschijnlijk ben je behoorlijk murw geworden door de situatie.
Kan je niet met iemand gaan praten, een professioneel hulpverlener? Vaak kunnen die met dit soort zaken heel goed helpen om je meer inzicht te geven in de situatie en ook praktische hulp kan je er verwachten. En zeg nu niet dat het niets is Knipoog

(Eigenlijk gaan we nu wel gruwelijk off-topic) Schijnheilig

**Geplaatst**: 29-11-02 15:27

Geplaatst: 29-11-02 15:27

Daar is waar het gegeven sociaal leven me tegengaat, met een goede vriend(in) kan je zo'n dingen doornemen, brainstormen zeg maar ... met een vreemde is dat toch een beetje "eng". Ik weet van mezelf dat het een gesloten zaak is, dat ik er ooit vanonderuit ga muizen. Ik hoop alleen de steun op te bouwen van "vrienden" dat je toch bij iemand kan gaan met je "ei" dan. Bij zijn familie ga ik niet moeten aankloppen, daar maak ik me geen droombeelden van, en met m'n eigen familie heb ik maar een heel dun draadje meer i.d.p.v. een BAND.
Om het nu af te trappen zit er niets anders in dan in een vrouwentehuis te gaan wonen ... uitkering aan te vragen, en achteraf kan je de huurkost terugbetalen. Hoe krijg je zoiets rond op basis van zelfs werken met twee kids en twee paardjes? Niet dus = het is vrijwel onhaalbaar. Met gewoon een "oor" zou ik al héél blij zijn, iemand waarmee ik 's eruit kan voor even. Hoop doet leven ...
Ik zal wel 's de sociale dienst bellen en 's vragen hoe het eigenlijk zit als je in mijn geval alleen komt te staan, waar of wie je dan kan helpen.

**Geplaatst**: 29-11-02 16:04

Geplaatst: 29-11-02 16:04

Sonjab, het is geen makkelijke weg, maar wel een die ergens heen leidt, het is geen doodlopende weg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-02 17:37

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-02 17:37

Hallo,

Zoals ik hier lees zijn er erg veel vrouwen die het erg moeilijk hebben.

Ik heb dat meisje nog niet gesproken,op een of andere manier durfde ik het gisteren niet aan.
Waarschijnlijk wil ik gewoon de dingen niet zo horen als ze zijn.
Maar ik bel haar deze week beslist nog op.

Mijn vriend heeft me gisteren later op de avond nog terug gebeld.
Hij was ladder zat!!

Hij wilde even alles vergeten en heeft zich toen maar vol laten lopen.
Op het ene moment was hij heel erg redelijk en begreep me goed en het andere moment scholt hij me de hele huid vol.

Toch heb ik me heel erg sterk gehouden en heb (wonderbaarlijk) geen traan gelaten.
Ik ben heel erg rustig gebleven en heb hem verteld hoe ik over alles dacht.

Ik heb hem ook verteld dat ik NIET mezelf bij hem kon zijn.
En dat ik me altijd anders voordeed.
En dat ik me nu langzaam ging vinden en dat hij daar maar moest leven en anders had hij pech.
Ik ben het helemaal zat om altijd lief en aardig te blijven terwijl ik van binnen kook van woede en verdrink van verdriet.

Dankzij jullie meningen zijn toch langzaam mijn ogen geopent,nog niet helemaal maar ik ben op de goede weg.

Sonja,ik kan je heel erg goed begrijpen.
maar ook jij kan je ogen verder openen en een andere weg kiezen.
Je hebt wel kinderen maar dat mag geen reden zijn waarom jij bij je man blijft.
Ik denk dat de kinderen er onbewust ook niet gelukkig mee zullen worden.
Ze hebben het op een gegeven moment heus wel in de gaten dat je niet gelukkig bent.

Ik ken ook een vrouw die er vandoor is gegaan met haar kinderen en zij had ook geen baan of inkomen.
Toch heeft ze het door gezet en heeft in een vrouwen huis gewoond.
Nu 1 jaar later is ze supper gelukkig.
Ze heeft een woning en haar kinderen zijn bij haar.
En ze werkt halve dagen en krijgt een uitkering.
Ook zij zag het niet meer zitten en durfde het niet aan,nu zegt ze dat ze alles veel eerder heeft moeten doen.
Kijk toch om je heen en informeer hier en daar bij hulp instanties.

Er zijn ook meiden geweest die mij hebben ge PB 't en ik ben heel wat wijzer geworden in 3 dagen tijd.
Ik heb ook gemerkt dat ze ook niet gelukkig zijn en dat ze niet meer weten wat ze moeten doen.
Veel "praten" met elkaar helpt denk ik echt wel.

Ik hou jullie natuurlijk allemaal op de hoogte hoe het met mij verder gaat.
En welke stappen ik ondernomen heb.

Ik hoop dat ook andere meiden die in hetzelfde situatie zit hierover nadenken!!
En dat deze "discussie" veel sucses en hulp kan aanbieden.

Groetjes: Corina

**Geplaatst**: 29-11-02 17:56

Geplaatst: 29-11-02 17:56

Corina, wat klink je sterk zoals je dat zegt! Het begin is er, het doet me goed om te horen dat je voor jezelf opkomt. Heel veel sterkte en hou vol hè, ook op momenten dat je je even wat 'zwakker' voelt!

**Geplaatst**: 30-11-02 12:25

Geplaatst: 30-11-02 12:25

Super! Dat is de juiste instelling. Probeer dit gevoel vast te houden en dat zal echt niet altijd makkelijk zijn. Succes!

**Geplaatst**: 30-11-02 13:32

Geplaatst: 30-11-02 13:32

Ow ik heb het een beetje door gelezen, en dat is echt niet gezond hoor! Ik heb ook verschillende "relaties" gehad met jongens uit een andere cultuur. Maar je moet je eigen baas blijven hoor, als een jongen je gaat controleren dan zit het al fout. En dat ze denken dat ze zomaar vreemd kunnen gaan, en dat jij alleen maar achter het fornuis hoort, om voor hem te dienen, je verdient beter meid! Ik heb zoiets ook megemaakt, en ik heb na veel wikken en wegen, gewoon de knoop door gehakt en gezegd dat het over was. Geen gezeur meer, niks, hij hoefde niet meer bij me aan te komen. Op het begin had ik het er best moeilijk mee, maar zoekiemand waar je op terug kan valllen en je op kan beuren als je je heel slecht voelt. Verder is dit iets wat je zelf moet af sluiten, dat kunnen anderen niet voor je doen.

Veel sterkte er mee.. Kusje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-12-02 14:42

Geplaatst door de TopicStarter : 02-12-02 14:42

Wat een SH*T weekend.

Het was dit weekend niet een bepaald rustig weekend.

Ik heb al jullie raad opgevolgd en gewoon volgehouden hoe ik er over denk.
hij vond dat ik erg afstandelijk dee.
Naar mijn mening niet maar ik zal het onbewust wel hebben gedaan.

Ik heb gezegt hoe ik erover dacht dat hij altijd in zijn eentje uit ging en dat ik dat ook niet leuk vond.
En toch ging hij dood leuk uit afgelopen zaterdag.

Hij deed net of dat er helemaal niets aan de hand was en deed net ofdat er nooit een gesprek heeft plaats gevonden.

Hij bleef er maar bij dat ik een ander had.
Ik werd er gewoon helemaal gek van.

Nu belt hij me 20x per dag en zegt de hele tijd dat hij van me houd.
En dat hij me niet kwijt wil.
Ik heb gezegt dat dat ook aan hem lag of ik bij hem weg ging of niet.

Ik heb gezegt :
-Dat ik gewoon aantrek welke kleren ik zelf leuk vind!!
-Dat ik gewoon leuke dingen ga doen zonder hem eerst te vragen om toestemming.
-Dat ik uit ga wanneer ik wil!!
-Ik niet uit hij dan ook maar niet uit!!
-Dat ik zelf bepaal wie mijn vriendinnen zijn (ook al mag hij ze niet omdat ze te vaak een vriendje hebben gehad)

DAT IK ZELF MIJN LEVEN IN DEEL EN ZELF DOE WAT IK WIL EN WAT IK DENK WAT GOED VOOR MIJ IS!!!!!

"Wie is hij om mijn leven in te delen" NIEMAND MAG MIJN LEVEN BEPALEN!!!

Groetjes: Corina

**Geplaatst**: 02-12-02 14:45

Geplaatst: 02-12-02 14:45

zo mag ik het horen, en blijf doorzetten

**Geplaatst**: 02-12-02 14:46

Geplaatst: 02-12-02 14:46

Go Corina!
Dat klinkt heel sterk. Je komt er wel!

**Geplaatst**: 02-12-02 15:01

Geplaatst: 02-12-02 15:01

wauw he, dat is niet niets! En ben je van het weekend al uitgegaan? Dat zou nu het eerste zijn wat ik zou doen als ik jou was! Eigenlijk zou je naar diezelfde tent moeten gaan waar hij ook is. wie weet wat je allemaal zou ontdekken dat je ogen definitief zal openen...

**Geplaatst**: 02-12-02 15:23

Geplaatst: 02-12-02 15:23

tuurlijk kan dat, ik ben Nederlands (zo'n beetje Tong uitsteken

) en ik heb een relatie met een Amerikaan, dus waarom zou het niet kunnen?

**Geplaatst**: 02-12-02 15:33

Geplaatst: 02-12-02 15:33

stitch schreef:
tuurlijk kan dat, ik ben Nederlands (zo'n beetje ) en ik heb een relatie met een Amerikaan, dus waarom zou het niet kunnen?

dit is geen relatie met 2 culturen of geloven, niet vergelijkbaar. sorry.
Amerikanen zijn westers en nederlanders ook.

**Geplaatst**: 02-12-02 21:10

Geplaatst: 02-12-02 21:10

Desiree: wil je me even niet beledigen? Ik wens niet direkt met de Amerikaanse cultuur vereenzelvigd te worden Knipoog