Ouderlijke bijdrage???
Geplaatst: 03-12-07 11:45
Beste bokkers,
Heb even een vraag aan jullie betreffende ouderlijke bijdrage.
Toen ik in 1996 ging studeren hadden mijn ouders het niet breed. We hebben toen lang nagedacht over het feit of ik wel zou kunnen gaan studeren omdat de financiële middelen niet binnen handbereik lagen.
Uiteindelijk heb ik samen met mijn ouders besloten om via de IB Groep een lening aan te vragen om alles te kunnen bekostigen.
De belofte van mijn ouders was dat zij dan na de studie mee zouden helpen met terugbetalen van de lening zodat ik die last niet alleen zou hoeven te dragen. Ieder zou de helft dragen van de schuld, zodat de lening volledig met 3-4 jaar afbetaald zou zijn.
In 2003 ben ik begonnen met het aflossen via een maandelijkse storting. Tegen deze tijd waren mijn ouders onze afspraak ‘even vergeten’ en heb ik ze er op geattendeerd. Ze zaten toen krap en zouden in plaats van de helft 1/3 betalen. Hier ben ik mee akkoord gegaan want afspraak is afspraak en het is nog steeds beter dan niets.
Ondertussen had ik over 2003 alles betaald maar nog niets ontvangen van mijn ouders. Medio 2004 wederom gevraagd hoe het ermee zat en toen heb ik eenmalig de helft van het bedrag ontvangen wat zij eigenlijk zouden moeten betalen. De rest zou ik later krijgen.
Je wilt niet weten hoe moeilijk het is als dochter om steeds bij je ouders opnieuw de lopende afspraak warm te houden. Het is helaas zo dat wanneer ik niets zeg dat de andere kant dan de boel dood zwijgt. Heel frustrerend.
Om een lang verhaal kort te maken. Wij zijn nu einde 2007 en ik heb sinds 2004 niets meer ontvangen. We hebben 2 pogingen ondernomen om het opnieuw op de rit te krijgen maar steeds krijgen we dezelfde reactie; ze hebben niks en kunnen mij niet helpen. Fijn!
Begrijp me niet verkeerd, ik heb een goede baan en verdien netjes en kan in principe deze last ook wel alleen dragen. Het is alleen zo dat ik dan nu nog zelf 5 jaar moet betalen en dat ik dan zelf alles heb terugbetaald. Anders zou ik ‘slechts’ 2,5 jaar bezig zijn. Maar we hadden een afspraak!
Afgelopen maandag heb ik weer eens de stoute schoenen aangetrokken en ze nogmaals geattendeerd op het feit dat ik niets meer van hen hoor over dit onderwerp. Wederom hetzelfde verhaal; ze hebben niks.
Wat ik hoogst vreemd vindt. Ze zijn namelijk 1 jaar geleden verhuisd naar een nieuw penthouse-achtig appartement en hebben daar de meest luxe spullen staan, Natuzzi lederen meubelen en allemaal inox keuken materiaal, parket vloer en noem het hele zwikje maar op! Ik kan het een niet helemaal met het ander rijmen.
Het ergste is nog dat mijn ouders normaal gezien zondag zouden langskomen, deze afspraak hadden wij al 2 weken geleden gemaakt.
We hadden om 15.00 afgesproken en ik had er rekening mee gehouden met boodschappen enzo. Ik krijg om 14.00 een sms-je van mijn moeder dat hun ‘emotionele’ toestand het niet toelaat om langs te komen.
Iets in mij zegt dat dit weer te maken heeft met het feit dat ik hen wederom gevraagd heb om hun ouderlijke bijdrage. Ondertussen had ik al wel 3 jaar zelf betaald!!!
Beste bokkers, wat moet je hier nou mee??? Ik zit eigenlijk al zo ver dat ik geen zin meer heb om er steeds om te vragen omdat ze dan steeds dichtklappen en ze toch nooit iets hebben!
Mijn vriend vindt het belachelijk, afspraak is afspraak!
Ik weet alleen niet meer wat ik ermee moet, elke poging (enkel van mijn kant) wordt verworpen en er komt niets van terecht. Ik voel me er vreselijk onder, ik voel me echt alsof ik niet op mijn ouders kan bouwen.
Ik weet ook niet hoe ik ze nu weer onder ogen moet komen want ik verwijt ze echt wel dat ze mij niet willen helpen, ik verwijt ze echt dat ze me belazerd hebben!
Nogmaals, ik zal alles wel netjes afbetalen een de studiefinanciering. Dat is verder ook niet het probleem. Wat bij mij pijn doet is dat ik tijdens mijn studie geen support heb gekregen en ook na mijn studie trekken zij zich terug in stilzwijgen.
Ik heb nu na dit weekend ook echt het gevoel dat ze mij niet meer onder ogen willen komen en dat zij hun emotionele toestand op mij projecteren omdat ik ze ook nog eens met deze last opzadel ook al was het al bekend vanaf 1996.
Hopelijk hebben jullie goede tips voor mij. Je hebt natuurlijk maar 1 paar ouders maar ik voel op deze manier de kloof tussen ons steeds groter worden.
Heb even een vraag aan jullie betreffende ouderlijke bijdrage.
Toen ik in 1996 ging studeren hadden mijn ouders het niet breed. We hebben toen lang nagedacht over het feit of ik wel zou kunnen gaan studeren omdat de financiële middelen niet binnen handbereik lagen.
Uiteindelijk heb ik samen met mijn ouders besloten om via de IB Groep een lening aan te vragen om alles te kunnen bekostigen.
De belofte van mijn ouders was dat zij dan na de studie mee zouden helpen met terugbetalen van de lening zodat ik die last niet alleen zou hoeven te dragen. Ieder zou de helft dragen van de schuld, zodat de lening volledig met 3-4 jaar afbetaald zou zijn.
In 2003 ben ik begonnen met het aflossen via een maandelijkse storting. Tegen deze tijd waren mijn ouders onze afspraak ‘even vergeten’ en heb ik ze er op geattendeerd. Ze zaten toen krap en zouden in plaats van de helft 1/3 betalen. Hier ben ik mee akkoord gegaan want afspraak is afspraak en het is nog steeds beter dan niets.
Ondertussen had ik over 2003 alles betaald maar nog niets ontvangen van mijn ouders. Medio 2004 wederom gevraagd hoe het ermee zat en toen heb ik eenmalig de helft van het bedrag ontvangen wat zij eigenlijk zouden moeten betalen. De rest zou ik later krijgen.
Je wilt niet weten hoe moeilijk het is als dochter om steeds bij je ouders opnieuw de lopende afspraak warm te houden. Het is helaas zo dat wanneer ik niets zeg dat de andere kant dan de boel dood zwijgt. Heel frustrerend.
Om een lang verhaal kort te maken. Wij zijn nu einde 2007 en ik heb sinds 2004 niets meer ontvangen. We hebben 2 pogingen ondernomen om het opnieuw op de rit te krijgen maar steeds krijgen we dezelfde reactie; ze hebben niks en kunnen mij niet helpen. Fijn!
Begrijp me niet verkeerd, ik heb een goede baan en verdien netjes en kan in principe deze last ook wel alleen dragen. Het is alleen zo dat ik dan nu nog zelf 5 jaar moet betalen en dat ik dan zelf alles heb terugbetaald. Anders zou ik ‘slechts’ 2,5 jaar bezig zijn. Maar we hadden een afspraak!
Afgelopen maandag heb ik weer eens de stoute schoenen aangetrokken en ze nogmaals geattendeerd op het feit dat ik niets meer van hen hoor over dit onderwerp. Wederom hetzelfde verhaal; ze hebben niks.
Wat ik hoogst vreemd vindt. Ze zijn namelijk 1 jaar geleden verhuisd naar een nieuw penthouse-achtig appartement en hebben daar de meest luxe spullen staan, Natuzzi lederen meubelen en allemaal inox keuken materiaal, parket vloer en noem het hele zwikje maar op! Ik kan het een niet helemaal met het ander rijmen.
Het ergste is nog dat mijn ouders normaal gezien zondag zouden langskomen, deze afspraak hadden wij al 2 weken geleden gemaakt.
We hadden om 15.00 afgesproken en ik had er rekening mee gehouden met boodschappen enzo. Ik krijg om 14.00 een sms-je van mijn moeder dat hun ‘emotionele’ toestand het niet toelaat om langs te komen.
Iets in mij zegt dat dit weer te maken heeft met het feit dat ik hen wederom gevraagd heb om hun ouderlijke bijdrage. Ondertussen had ik al wel 3 jaar zelf betaald!!!
Beste bokkers, wat moet je hier nou mee??? Ik zit eigenlijk al zo ver dat ik geen zin meer heb om er steeds om te vragen omdat ze dan steeds dichtklappen en ze toch nooit iets hebben!
Mijn vriend vindt het belachelijk, afspraak is afspraak!
Ik weet alleen niet meer wat ik ermee moet, elke poging (enkel van mijn kant) wordt verworpen en er komt niets van terecht. Ik voel me er vreselijk onder, ik voel me echt alsof ik niet op mijn ouders kan bouwen.
Ik weet ook niet hoe ik ze nu weer onder ogen moet komen want ik verwijt ze echt wel dat ze mij niet willen helpen, ik verwijt ze echt dat ze me belazerd hebben!
Nogmaals, ik zal alles wel netjes afbetalen een de studiefinanciering. Dat is verder ook niet het probleem. Wat bij mij pijn doet is dat ik tijdens mijn studie geen support heb gekregen en ook na mijn studie trekken zij zich terug in stilzwijgen.
Ik heb nu na dit weekend ook echt het gevoel dat ze mij niet meer onder ogen willen komen en dat zij hun emotionele toestand op mij projecteren omdat ik ze ook nog eens met deze last opzadel ook al was het al bekend vanaf 1996.
Hopelijk hebben jullie goede tips voor mij. Je hebt natuurlijk maar 1 paar ouders maar ik voel op deze manier de kloof tussen ons steeds groter worden.