_Sigrid_ schreef:Staatsexamen of BNOR-examen (zoals het officieel heet) is trouwens echt niet relaxter ofzo. Je drinkt alleen iets langer koffie van de tevoren. Verder moet je in plaats van een half uur een uur rijden...dus heb je ook meer kans om fouten te maken. Het is dus absoluut niet makkelijker dan een gewoon examen.
Bovendien mag je tegenwoordig ook niet meer stoppen onderweg als de spanning te veel wordt. Vraag me dus uberhaubt af waarom dat examen nog bestaat...
Ik heb 2x mogen bnorren, dus ben er ook een keer gezakt.
Wat mij betreft is het verschil wel heel groot hoor! Tuurlijk, je moet bij beiden laten zien dat je kunt rijden. De bnor-examinatoren zijn echter veeeel geduldiger en als je een fout maakt zullen ze eerder kijken waarom, waar die fout vandaan komt. Is het een zenuw-uiting dan is er niets aan de hand, kun je echt niet rijden dan slaag je evengoed niet. Ik heb bv zelf gehad dat ik voor het rijden eerst nog theorievragen moest beantwoorden (dat is om je zelfvertrouwen te vergroten en de grootste stress af te laten vloeien). Het ging fout bij vraag 1; de vraag wie er voorrang had, rechts of links (bij een gelijkwaardige kruising, niets geks, iedere janlul weet dat rechts dan voor gaat.) Ik wist niet eens meer hoe ik heette dus janken, bla bla, examinator zo mogelijk nog gestresster dan ik. Bij een normaal examen kom je daar echt niet mee weg. Nu was er tijd zat om me even weg te sturen, eerst een eindje te lopen etc. Tijdens het rijden had ik voorrang, maar een ander duwde door. Ik stopte omdat ik het aan zag komen en raakte vervolgens weer in paniek omdat ik dacht dat de examinator zou denken dat ik het niet wist enzo, dus afijn.
De beste man is het hele examen, ondanks al mijn grillen erg aardig gebleven, hij wist me gerust te stellen. Een hele prestatie.
Aan het eind van de rit heeft hij me gefeliciteerd; ik had laten zien wel te kunnen rijden, maar hij kon zich heel goed voorstellen dat ik dat bij een normaal examen niet kon bewijzen. En ik had echt wel fouten gemaakt, maar echt, de fouten die voortkwamen uit spanning (dus ipv afremmen vol op de rem, uitvallen bij stoplichten) heeft ie me niet aangerekend.
Stilstaan mocht in principe wel, maar ik niet omdat hij bang was dat ik uit zou stappen en lopend verder zou gaan.