Vrijdagavond was ik bij hen en toen zij Jackie dat ik het motortje van de week maar een keer moest komen halen. En, zei hij, zet hem dan maar meteen op je naam...
Ik dacht al dat ik hem verkeerd verstaan had, maar hij bedoelde echt dat ik hem mocht hebben!
Zomaar! Ik ben nu dus echt helemaal blij 
, want wie krijgt er nu zomaar een motor cadeau? 
Het is een kleintje (gelukkig, anders kan ik niet met mijn voeten bij de grond
), een Suzuki GN250, ooit geïmporteerd uit Amerika, uit 1983 geloof ik. Kleur zwart. Hij ziet er nog perfekt uit, zelfs het chroomwerk. Dat wordt dus flink poetsen om hem zo te houden! Hij staat buiten bij mij dus ik moet er wel zo'n tentje voor kopen om hem onder te zetten. Ook moet ik er nog een rechterspiegel opzetten, die is nl. gejat, de snelheidsmeter/kmteller doet het niet, en het richtingaanwijzerknopje moet je handmatig terugschuiven, dus die moet ook vernieuwd worden.
De eerste motorpech heb ik net ook al gehad. Ik wilde wegrijden bij mijn vriendin, die zelf ook net wegreed met haar auto, en toen wilde hij ineens niet meer starten.
Ik dacht wel te horen dat het aan de startmotor lag en ik weet dat je met behulp van een hamer dat ding kunt aanslaan, maar ja, waar zit de startmotor bij een motorfiets. 
En waar haalde ik zo gauw een hamer vandaan, trouwens...Uiteraard was niemand van mijn vrienden te bereiken
, dus dan maar de Wegenwacht gebeld. Moest een uur wachten, terwijl ik inmiddels vreselijk moest plassen en nergens naar binnen kon. 
Gelukkig duurde het uur maar drie minuten en kwam mijn vriendin net weer thuis, dus mijn persoonlijke nood was snel verholpen met behulp van het toilet. Nu de motor nog...Met een hamer viel het karwei niet te klaren, dus dat werd aanduwen in de versnelling en zorgen dat je niet met motor en al in de tuin van de overburen terechtkwam. Kennelijk keek ik er een beetje moeilijk bij, dus meneer de Wegenwacht was zo vriendelijk om het van mij aan te nemen en jawel, toen kon ik weer veilig de thuisreis aanvaarden.
(En toen ik hem bij ons in de voortuin wilde parkeren trapte ik natuurlijk nog even fijn met mijn stalschoenen met veel profiel in een verse zachte hondendrol die midden op ons grasveldje lag
) 
als ik mijn helm afzet en dat is ook niet alles als je netjes op je werk moet verschijnen. 