Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-07 19:16

verder leven met mijn verleden

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-07 19:16

Op moment gaat het niet zo goed met mij, eigenlijk gewoon slecht. Voel me op moment erg minderwaardig, verdrietig en angstig. Al bijna een jaar nu zit ik thuis door een ernstige depressie. De oorzaak lag diep en was eerst nog vrij lastig aanwijsbaar. Nu dit duidelijk is staat mijn hele leven op zijn kop.

Het klinkt misschien raar maar ik had e.a. zodanig weggestopt dat ik het me echt niet meer kon herinneren. Vanaf ong mijn 14e jaar heb ik last van sombere/ depresieve perioden. De oorzaak daarvan was nooit echt duidelijk. In die perioden was ik vaak dusdanig down dat ik niet meer wilde leven. Toen ik op mijn 18e begon met werken leek het alsof ik een hele normale jeugd gehad had en kon ik maar niet begrijpen waarom ik me vaak zo k.t voelde.
Op werk kreeg ik toen een collega die erg handtastelijk was. Ik heb hem er regelmatig op gewezen dat ik er niet van gediend was om door hem op zo'n manier aangeraakt te worden. helaas wilde hij niet naar mij luisteren. Nadat hij door mijn leidingevende meermaals was aangesproken op zijn gedrag heb ik een officeele klacht ingediend tegen hem. het ging intussen zo ver dat hij me op mijn wang of haar kuste (ben vrij klein) of als ik iets bij het aanrecht aan het doen was hij achter me ging staan en dan zo gezegd me nek wilde masseren terwijl hij zich intussen tegen mij aanduwde. ik werd letterlijk ziek van angst als ik met hem moest werken.
de klacht werd heel serieus genomen en sindsdien heb ik hem niet meer gezien. nadat hij eerst op non actief gezet werd is hij met dit verhaal overgeplaatst naar een andere werkplek.

ondanks dat ik van hem af was ging het steeds slechter met mij tot ik uiteindelijk zo kapot en depressief was dat ik niet meer kon werken. ik kon alleen nog maar denken aan dood gaan, niets intreseerde me meer ook mijn pony niet. na enig aarzelen ben ik hulp gaan zoeken wat nog 1,5 maand geduurd heeft voor ik ergens terecht kon. De eerste medicijnen die ik kreeg werd ik erg ziek van en sloegen ook niet aan. De tweede soort gelukkig wel en over algemeen zijn mijn suicidale gedachten weg. in het begin vond ik de gesprekken op therapie maar moeilijk, nu ik een band heb opgebouwt met mijn therapeute gaat het wel beter maar vind ik sommige dingen nog wel heel naar. in die periode heb ik mezelf uit frustratie ook vaak gesneden en met mijn hoofd aan bonken geweest om maar van die pijn van binnen af te komen

Een paar maanden geleden ben ik achter een aantal schokkende dingen over mezelf gekomen. zoals ik aan begin zei kan het raar klinken maar ik had het dusdanig verdrongen dat ik het niet meer wist.
op een ochtend werd ik wakker en herinnerde me dingen uit het verleden. zag ze als het ware als een film afdraaien. letterlijk ging er door mijn hoofd : "dat is echt gebeurd, dat is waar". het sloeg me als een klap in me gezicht. ik ben seksueel misbruikt door een neef van mij. ik was totaal in de war en heb mijn allerbeste vriend gemailt dat het toch gebeurd was, toen ik hem vertelde van mijn collega heeft hij mij al eens gevraagd of ik vroeger misbruikt was wat ik toen ontkende.
een dag later heb ik e.a. wat ik herinnerde in word gezet en aan mijn therapeute gemaild. in de volgende sessie moest ik het ook nog vertellen. toen is besloten dat ik een therapie genaamd emdr zou gaan volgen. Nu aanstaande woensdag is het zover dat ik met die therapie ga beginnen. ik zie er verschrikkelijk tegenop want ik zal al mijn herinneringen en gevoelens enz weer op tafel moeten gooien. op moment voel ik veel pijn van binnen, ben angstig en verdrietig. ik weet niet meer waarom ik leef, ben zo moe van al het vechten dat ik vaak gewoon maar op wil geven en er een eind aan wil maken. ik ben nu 25 en me leven is een puinhoop. mensen maken me bang ik ben liever alleen. als iemand me aanraakt verstijf ik totaal.

met heel veel moeite heb ik aan mijn ouders verteld wat er gebeurd is. ze hebben veel vragen waar ik geen antwoord op kan/wil geven. ik wil niet praten over wat er gebeurd is maar zal woe. wel moeten. mijn oom en tante weten van niets. mijn neef heb ik al jaren niet gezien en dat wil ik graag zo houden.

ik kan nu begrijpen waarom ik nooit een vriendje gehad heb, waarom ik zo graag alleen ben, waarom ik nooit wilde knuffelen, aangeraakt worden. ik vind het vreselijk om nagefloten te worden op straat of nagestaard door jongens.

ik probeer mijn leven op de rails te krijgen maar lijkt wel of er telkens weer van alles en nog wat tegenzit.

laatst schreef ik dit gedicht:

Ik was een meisje
Van pas een jaar of zes
Ik was een meisje nog maar een kind
Ik ben pas een jaar of zes
Als mijn pijn, mijn verhaal begint

Vader en moedertje spelen gebeurt zo vaak
Ook dit keer was het raak
Alleen speelden we niet met poppen
Had ik hem kunnen stoppen?
Ik was pas zes….

Vader en moedertje spelen
Zo onschuldig moest het zijn
Maar voor mij het begin van mijn pijn

Vader en moeder, samen in bed
Waarom heb ik me niet meer verzet?
Door de “vaders” argumenten, het is normaal?
Waarom geloofde ik dat allemaal
Ik was pas zes…..

Niemand vertellen wat we doen
Dat kan niet met goed fatsoen
Hij zegt dat het goed is
Want hij houd van mij
…… trouwt met mij

Hij kleed me uit, raakt me aan
Laat zijn handen over mijn lijfje gaan
Vingers die opeens “daar”voelen
Hij pakt mijn handje, leid het naar
Zijn “plekje”, ik vind het naar

Ik ben pas zes, lig op mijn rug
Hij bovenop me, ik kan niet meer terug
Ik weet niet wat ik vinden moet
Is dit wel goed?

Ik ben 24, wanneer ik “wakker”wordt
Beelden langs mijn netvlies gaan, helder, kort
Vergeten dingen, verborgen herinneringen
Ik ben 24 jaar als ik besef
Ik ben misbruikt, ik was pas zes

ik vecht nu met het laatste beetje wat ik heb

Laatst bijgewerkt door trustHim op 09-09-07 19:23, in het totaal 1 keer bewerkt