Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-10-02 21:02

Geplaatst: 31-10-02 21:02

Ik heb niet alles helemaal gelezen. Ik vind zelfmoord niet zozeer egoistisch. Als ik erover nadenk zou ik het niet durven, daarom snap ik ook niet dat er hier veelvuldig aangegeven wordt dat het de makkelijkste weg is. Is iedereen waarvan je houdt achterlaten een makkelijke keuze. Die mensen die dat doen zien zo weinig perspectief dat de mensen die er nog voor ze zijn, ze niet meer voldoende perspectief om verder te leven. Ze laten dit bewust of soms doordat ze zo van de wereld zijn achter zich. Ik begrijp eerlijk waar niet waarom dat hier beschreven wordt als een makkelijke danwel egoistische daad.

**Geplaatst**: 31-10-02 22:34

Geplaatst: 31-10-02 22:34

Zelfmoord plegen egoistisch? In veel gevallen vind ik van niet. ligt natuurlijk volledig aan de situatie.
In het geval van jouw Opa vind ik het helemaal niet egoistisch. Hij heeft een vol leven gehad met een vrouw waarvan hij zielsveel hield. Toen zij overleed heeft dat hoogstwaarschijnlijk een groot leegte in hem overgelaten. Ik geef het hem groot gelijk dat hij deed wat hij deed. Zijn nabestaanden (jouw moeder en tante etc) zijn oud genoeg om verder met het leven te gaan. In dit geval geef ik hem groote gelijk en bewonder hem zelfs dat hij die stap heeft kunnen maken. ALs hij jonge kinderen had gehad die afhankelijk van hem waren of op een leeftij was waar hij nog een nieuwe liefde had kunnen vinden dan is het wel egoistisch omdat hij mensen had die afhankelijk van hem was. Maar dat is niet in dit geval.
Mijn eigen vader is gestorven aan kanker toen ik 14 was. Hij had veel pijn en ik weet dat ik het hem zeker niet kwalijk had genomen als hij voor euthanisie gekozen was (ook al was het in die tijd nog verboden). Toen wij hier in Nederland tegen ons zin kwamen wonen (lang verhaal) en hij met vervroegd pensioen werd gezet was hij innerlijk al gestorven. Hij was in feite niet de man wie hij al die jaren geweest was. als hij toen zelfmoord gepleegd zou hebben dan had ik het ook nog begrepen. Hoe kan ik dit nou zeggen? Heel simpel: mijn Vader was een workaholic. Die vond het heerlijk om te werken en te reizen en simpel gezegd: te leven. toen dat wereld van hem werd afgenomen werd ook zijn ziel van hem afgenomen. daardoor kon het Kanker ook toeslaan en wou hij er ook niet tegen vechten. op lange termijn kun je wel zeggen dat mijn vader ook zelfmoord gepleegd heeft- diep in zijn hart.
Zelfmoord egoistisch? Ik kijk naar het geval en het verhaal erachter. Niemand pleegt zomaar zelfmoord. Het ligt aan de redenen.
Als het gaat om iets simpels als verslaving (bv aan de gevolgen van een drugsverslaving dan vind ik het wel egoistisch- het is dan de makkelijke manier kiezen.) maar in het geval van jouw Opa vind ik van niet. Hij heeft gewoon gekozen om deze wereld vroegtijdig te verlaten en verder te leven met jouw Oma. Dat vind ik heel mooi en kan het wel waarderen.

**Geplaatst**: 31-10-02 22:46

Geplaatst: 31-10-02 22:46

Ik vind het ook niet egoistisch! Helaas 2 bekenden hierdoor verloren (1 18 en de ander 19)! Maar ik vind ze niet egoistisch!
Ook kon ik niet boos op ze zijn, was alleen verdrietig. Ik kan niet boos zijn op iemand die voor zichzelf heeft gekozen. Ik vind dat iedereen zelf moet beslissen wat hij met zijn/haar leven doet.
Natuurlijk is het moeilijk, vooral voor familie en vrienden, en omdat ze nog zo jong waren en geholpen zouden kunnen worden.
Ik hoop alleen dat ze blij zijn met hun beslissing en dat ze het nu goed hebben!

**Geplaatst**: 31-10-02 23:45

Geplaatst: 31-10-02 23:45

Ik heb alle reacties niet eens gelezen en geef daarom gewoon mijn ongezouten mening. Mijn leven is mijn leven en ik beslis zelf wel wat ik met dat leven doe... als ik mijzelf in dienst wil stellen van andere mensen dan doe ik dat. Dan zul je mensen niet horen klagen als ik hun help, maar als ik alles zelf in de hand wil nemen en aan mijzelf denk en ik heb er geen zin meer in, dan moet ik het helemaal zelf weten en ook niet aan andere mensen hoeven te denken, dan mag ik er zelf een end aan maken (ik wil dan mensen niet horen klagen dat ik rekening met hen hoor te houden, want dat heb ik op dat moment waarschijnlijk mijn hele leven al gedaan (mijzelf kennende Haha!

) ). Misschien heel zwart wit, maar waarom zou ik verantwoording moeten afleggen en rekening moeten houden met andere mensen als ik er zelf geen zin meer in heb en tegen mijn zin mijn leven lijdt??

Hmmmm... dit klinkt misschien nogal negatief, zo voel ik me dus echt niet hoor Knipoog

Ik zie het leven heel erg rooskleurig in, dus mensen die me kennen, maak jullie geen zorgen Knipoog

Wat ik echter wel kwijt wil is het volgende: als ik merk dat het leven voor mij geen zin meer heeft (door ziekte of weet ik veel wat) dan mag niemand beslissen over mijn leven, behalve ikzelf...

**Geplaatst**: 31-10-02 23:55

Geplaatst: 31-10-02 23:55

SuperPepeijn schreef:
dat heeft geen enkel nut, lis.

Zeg dit niet te stellig SP... Scheve mond

**Geplaatst**: 31-10-02 23:57

Geplaatst: 31-10-02 23:57

welk nut dient het maarten?

**Geplaatst**: 01-11-02 00:00

Geplaatst: 01-11-02 00:00

Maarten schreef:
Mijn leven is mijn leven en ik beslis zelf wel wat ik met dat leven doe...

dat vind ik nogal kort. wat als je verantwoordelijkheden hebt zoals kinderen? even rekening houdend met dat een beslissing op een enkel moment gemaakt wordt met gevolgen die niet meer terug te draaien zijn.

**Geplaatst**: 01-11-02 00:08

Geplaatst: 01-11-02 00:08

wat hebben kinderen aan een vader die niet meer verder wil en de rest van zijn leven depressief is. Natuurlijk betekent kinderen nemen een verantwoordelijkheid nemen voor de rest van je leven, maar toch niet ten koste van alles. Ik ga denk ik ook voor de zelfbeschikking in zon geval.

**Geplaatst**: 01-11-02 00:08

Geplaatst: 01-11-02 00:08

SuperPepeijn"]
[quote="Maarten schreef:
Mijn leven is mijn leven en ik beslis zelf wel wat ik met dat leven doe...

dat vind ik nogal kort. wat als je verantwoordelijkheden hebt zoals kinderen? even rekening houdend met dat een beslissing op een enkel moment gemaakt wordt met gevolgen die niet meer terug te draaien zijn.
[/quote]

Ik heb geen kinderen en hoef daar op dit moment niet aan te denken. Het gedeelte wat ik schreef ging over het hier en nu en had betrekking op mijn persoon en dingen zoals kinderen hoeven er dus (als het om mij gaat) niet bijgehaald te worden.

Verder wil ik het liever niet in het openbaar hebben over kinderen en zelfmoord, heb genoeg gezien de laatste tijd, dus als je er over wilt praten SP, dan liever via pb...

**Geplaatst**: 01-11-02 00:12

Geplaatst: 01-11-02 00:12

Maarten schreef:
en ik heb er geen zin meer in

Ik denk dat er weinig mensen zelfmoord plegen omdat "ze er geen zin meer in hebben".
Dan zouden er heel wat mensen minder rondlopen...

Het is meer "niet meer verder kunnen". Hoe graag je ook verder wil.
En geloof me, op zo'n moment wil je juist leven. Alleen zie je de mogelijkheid om te leven niet. En misschien is die mogelijkheid er ook niet...

**Geplaatst**: 01-11-02 00:14

Geplaatst: 01-11-02 00:14

ruiterinrust schreef:
wat hebben kinderen aan een vader die niet meer verder wil en de rest van zijn leven depressief is.

depressiviteit kan tijdelijk zijn, ook al lijkt het op het moment misschien uitzichtloos.

**Geplaatst**: 01-11-02 00:16

Geplaatst: 01-11-02 00:16

De uitdrukkingen die ik gebruikt heb in mijn antwoord zijn misschien een beetje plastisch en misschien had ik ze tussen aanhalingstekens moeten zetten of whatever, maar ik wil het nog wel even toelichten hoor Lachen

Ik bedoel met 'ik heb er geen zin meer in' dat ik zo'n pijn heb (geestelijk of lichamelijk door ziekte) dat het voor mij genoeg is geweest. Geloof me, ik zal nooit iets snel opgeven en doorgaan tot het gaatje, maar als ik mijn grens bereikt heb, dan is het genoeg geweest... wat meer kun je dan nog doen? Niets toch??

**Geplaatst**: 01-11-02 00:18

Geplaatst: 01-11-02 00:18

je hebt ook mensen die herstellen even maar vallen altijd weer terug in dat gat. ik zou me denk ik kunnen voorstellen dat die dan zeggen op een gegeven moment: het hoeft van mij niet zo verder!!

**Geplaatst**: 01-11-02 01:28

Geplaatst: 01-11-02 01:28

Tsja, moeilijk onderwerp.
Natuurlijk is het heel vervelend voor de nabestaanden, en in die zin is zelfmoord misschien een egoïstische daad, maar moet je dan altijd alleen aan anderen denken? Als je door lichamelijke of psychiatrische ziekte echt niet meer verder kan, is het misschien nog wel egoïstischer van andere mensen om te verlangen dat je in leven blijft.

**Geplaatst**: 01-11-02 06:40

Geplaatst: 01-11-02 06:40

Ik denk dus niet dat zelfmoord plegen egoistisch is. Hebben jullie er al eens over nagedacht wat die mensen door maken die zelfmoord neigingen hebben? Ikzelf heb manic Depressie en ik heb jaren met zelfmoord neigingen te kampen gehad. Gelukkig had ik mijn dochter die me altijd weer uit mijn depressies bracht. Sommigen weten niet meer wat te doen, kunnen het leven niet meer aan. Ik vind het niet een makkelijke manier om onderuit je problemen te komen. Ik heb me zelf meerdere malen afgevraagt wat ik nog op deze wereld aan het doen was. Er zijn natuurlijk meerdere redenen waarom mensen zelfmoord plegen. Zoals als je echtgenoot/echtgenote er niet meer is en je hebt jaren bij elkaar geweest? Sommige mensen zien het nut niet meer van te leven zonder hun mate. Als er ooit iets met mijn dochter zou gebeuren zou ik ook niet meer verder willen leven. Zij is mijn alles, mijn leven. Zonder haar zou ik geen leven hebben. Schuif je eens in die mensen hun schoenen, ik denk dat sommigen hierover heel anders gaan denken.

**Geplaatst**: 01-11-02 13:26

Geplaatst: 01-11-02 13:26

Ik denk niet dat je zelfmoord egoistisch kunt noemen omdat da persoon niet met opzet zijn belang boven dat van anderen stelt. Ik denk dat mensen alleen zel;fmoord plegen als ze het echt niet meer weten en dat iemand op zo'n moment ook niet toerekeningsvatbaar is.

**Geplaatst**: 01-11-02 13:32

Geplaatst: 01-11-02 13:32

Kan me in de uitspraak van Yindey ook wel vinden. Ik heb er geen uitspraak over. Ik vind dit te moeilijk. Heb er wel vaak over nagedacht wat ik er nou van vond. ik kan mensen die zelfmoord plegen ook wel begrijpen hoor. Het is allemaal makkelijk gezegd van een afstand, "ieder huisje draagt z'n kruisje". DAAAAAAAAAG! dat is geen eerlijke uitspraak. het ene kruis is namelijk aanzienlijk zwaarder dan het andere. En sommige kunnen wel eens te zwaar zijn. ik weet dat de een meer mentaal incasseringsvermogen heeft dan de ander, maar het leven mag toch ook wel een BEETJE leuk zijn of is dat te veel gevraagd? Voor sommigen kennelijk wel. Een mens wil niet alleen maar lijden. Daar leeft hij niet voor.

**Geplaatst**: 01-11-02 13:56

Geplaatst: 01-11-02 13:56

Mijn halve familie is depressief en mijn vier jaar oudere zus heeft in haar tienerjaren zó ongelooflijk vaak gedreigd met zelfmoord. Voor een deel was die dreiging ook een wapen: ze manipuleerde ermee. Gek werd ik ervan. Niet dat ze het niet meende hoor, ze was depressief en had allerlei dwangneuroses: geen pretje om mee te leven. Die neuroses heeft ze nog en nu heb ik enorm respect voor het feit dat ze nog leeft. Maar ik zal die jaren niet licht vergeten.

Ik herinner me nog enkele discussies, zoals die waarin ik inderdaad zei dat ik zelfmoord egoïstisch vind. Zij werd boos natuurlijk. Maar ik denk er nu net zo over als wat ik haar toen zei. Een egoïst is iemand die in eerste instantie voor zijn eigen beland kiest. Ze kiezen voor hun dood boven alle ellende die ze hun nabestaanden aan doen. Ik zag absoluut niet dat ik dat fout vind of dat ik me dat niet voor kan stelen. Absoluut niet. Maar het is in de zuivere betekenis van het woord een egoïstische daad.
Een nichtje van mij heeft ook zelfmoord gepleegd en dat snapte ik ook heel goed. Maar wat ik vooral zo kon waarderen aan haar is hoe perfect ze het heeft gepland zodat ze niet door een bekende kon worden gevonden, met een heldere brief die vertelde wat ze waarom ging doen en waar. Want niemand, níemand moet het mij flikken om zich op te hangen in ons huis zodat als ik thuis kom een lijf met blauw aangelopen hoofd aan een touw zie bungelen en dat beeld van die gene voor de rest van mijn leven op mijn netvlies zou houden. Dan zou ik wel héél erg boos worden.

**Geplaatst**: 01-11-02 14:04

Geplaatst: 01-11-02 14:04

Ik vind dat je egoistisch bent als je een ander niet de vrijheid geeft om zijn leven te leiden (of niet) zoals ie dat zelf wil.
Oordeel niet over mensen die je niet of nauwelijks kent! En beoordeel ze ook niet door te zeggen dat ze slap zijn, sommige mensen hebben nu eenmaal een goed doorzettings vermogen en zien de toekomst rooskleurig in, andere mensen zien niks in de toekomst, geen hoop, dus waarvoor zou je nog verder leven als je voor jezelf weet dat het toch nooit anders zal worden in de toekomst?
Mensen die zelfmoord plegen zaten vaak in een depressie en zagen dis ook geen toekomst meer, zonder hulp kom je ook niet uit een depressie dus dan is er alleen nog maar die ene verlossende oplossing..

Ik adviseer je dus eerst maar eens na te denken over hoe goed je iemand nou kent en zijn/haar problemen voor je er over oordeelt of ze egoisisch zijn!

Laatst bijgewerkt door Nerves op 03-11-02 18:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-11-02 14:10

Geplaatst: 01-11-02 14:10

IN dit geval zie ik het zo: die opa had z'n leven gedeeld, alles gegeven, niet voor zichzelf gekozen, en met de zelfmoord heeft hij wel voor zichzelf gekozen. En dat is ieders goed recth.

**Geplaatst**: 01-11-02 14:38

Geplaatst: 01-11-02 14:38

Nerves kun je zelf geen hulp gaan zoeken? Een heleboel mensen begrijpen je ziekte niet waaronder misschien ook je familie. Ik denk dat het voor mensen die zelf niet depressief zijn of manisch depressief moeilijk te begrijpen is. Iedereen is wel eens depressief, ik ook, maar "gezonde"' mensen komen hier vanzelf weer uit. Mijn broer is ook depressief en heeft vaak lopen dreigen met dat hij uit het raam zou springen of dat hij niet meer wilde leven ofzo. Ik vind het altijd verschrikkelijk als hij dat zegt en nog meer voor mijn moeder want die heeft zoveel verdriet om mijn broer. Mijn tante is manisch depressief en verdomde het om naar de dokter te gaan. Uiteindelijk hebben we haar kunnen overhalen en nu gaat het echt hartstikke goed met haar. Ze heeft nu hele goede medicijnen waardoor ze contstant hetzelfde is en gewoon weer zichzelf. Ze zeggen vaak dat mensen die dreigen met zelfmoord plegen het niet doen en dat het een vorm van aandacht vragen is... een schreeuw om hulp. De mensen die niets zeggen zijn degenen die zomaar zelfmoord plegen en niemand heeft het dan zien aankomen.

Ik vind het moeilijk om te zeggen dat zelfmoord plegen egoistisch is... ik denk dat het misschien ook wel weer egoistisch van de mensen die achterblijven is dat ze iemand die zelfmoord wil plegen niet willen loslaten. Je wil natuurlijk nooit iemand kwijt en ik zou zelf ook kapot gaan van verdriet als mijn broer zichzelf ooit iets aan zal doen. Ik ben ook als de dood dat het voor mijn broer geen zin meer heeft als er ooit iets met mijn moeder gebeurd. Ik ben een sterk persoon en heb een overlevingsdrang die mijn broer niet heeft. Ik weet van mezelf dat ik altijd wel een zonnestraaltje achter de wolken zie en wil overleven wat er dan ook gebeurd maar niet iedereen heeft die kracht.

Ga alsjeblief proberen hulp te zoeken Nerves want met de juiste medicijnen zit er een goede kans in dat je beter wordt en echt waar ook voor jou schijnt de zon achter de wolken Knipoog

**Geplaatst**: 01-11-02 14:58

Geplaatst: 01-11-02 14:58

Er is ooit het volgende tegen mij gezegd: "Mensen die vinden dat je niet mag opgeven, moeten je iets beters bieden."

Soms kunnen andere mensen niets voor je doen. Dan vind ik dat ze die beslissing moeten respecteren.

**Geplaatst**: 01-11-02 15:08

Geplaatst: 01-11-02 15:08

*Marije* schreef:
Er is ooit het volgende tegen mij gezegd: "Mensen die vinden dat je niet mag opgeven, moeten je iets beters bieden."

Soms kunnen andere mensen niets voor je doen. Dan vind ik dat ze die beslissing moeten respecteren.

Hier ben ik het volledig mee eens.
Iemand die op de rand staat zal eerder zijn aandacht hebben bij wat er is om achter te laten dan bij wat er rest om voor te blijven. Vervolgens komt de buitenwereld met een veelheid aan gemeenplaatsen waarvan er niet 1 doel treft. Pas als iemand zich inzet en dingen voor je doet, dan pas ga je perspectief zien.

**Geplaatst**: 01-11-02 16:27

Geplaatst: 01-11-02 16:27

Lot heeft wel een goed punt te pakken vind ik.

Zo weet ik van het afgelopen jaar twee mensen te noemen die thuis door degenen gevonden zijn die hen het meeste liefhadden.
Zal van beide de lugubere details besparen, maar DAT vind ik dan wel egoistisch.

**Geplaatst**: 01-11-02 21:19

Geplaatst: 01-11-02 21:19

Ik vind het niet egoïstisch. Zelf ben ik ook behoorlijk depressief geweest, ook wel over zelfmoord nagedacht, maar ik kon het niet, bovendien wou ik het mijn ouders niet aandoen. Toen heb ik Sher gekregen en die heeft me er weer helemaal bovenop geholpen, eindelijk had ik weer een reden om voor te leven.
Maar ik kan me voorstellen dat als je echt goed depressief bent, en helemaal als je al oud bent en een heel leven achter de rug hebt het de "enige" oplossing is. En, zoals ruiterinrust zei, het lijkt me zeker geen makkelijke oplossing. Het is echt niet iets wat je zomaar doet Scheve mond

Ook ben ik het er mee eens dat het egoïstisch is als andere mensen vinden dat je moet blijven leven voor hen. Ligt natuurlijk ook aan de situatie, maar in deze situatie vind ik het wel egoïstisch