Hoi!

Bij ons in de straat zijn dit jaar nieuwe mensen komen wonen,
een jong stelletje met een jongentje van +- 4 jaar en een babytje van nu een +-6 mnd..
Op het eerste gezicht lijken het hele leuke mensen,en ze zijn ook aardig...
Maar vd zomer hebben wij het jongentje van 4 jr.al een paar keer hysterisch horen huilen en zelfs heel hard gillen! (Echt heel eng om te horen)
Het was zelfs zo erg dat de buurvrouw tegelijk met ons de straat op liep om te gaan kijken,toen we dichterbij kwamen hield het dus op.
Dit is nou al zo'n 2-3X gebeurd,de ene keer harder dan de andere keer,en het is dus niet de baby die je hoort maar dus duidelijk dat jongetje!
Nou beginnen wij ons af te vragen of we dus de volgende keer toch maar is de kinderbescherming moeten bellen??? (het is nu al wel een lange tijd terug dat we iets gehoord hebben,maar evengoed!)
We zien dat jongentje wel vaak buiten spelen,hij toont wel heel vrolijk en zo,maar in zijn gezicht lijkt hij (hoe zeg je dat????)niet helemaal normaal,een beetje het gezichtje van een gehandicapte(is dat het goeie woord?) zoals je dat wel vaker kan zien bij jonge kinderen... verder spreekt hij wel normaal en speelt hij goed mee...
Maar de reden waarom we twijfelen is omdat we deze mensen niet kennen en er miss wat anders aan de hand is/kan zijn?

Wat zouden jullie doen???

Alvast bedankt,groetjes sandra!

Ik zou de kinderbescherming niet bellen, en waarom niet. Misschien is het wel een heel dwars jongetje dat als hij iets niet mag hysterisch begint te gillen. Het zou toch heel erg voor die mensen zijn als de kinderbescherming op hen af komt terwijl er niks aan de hand is.

En omdat het al een tijd terug is dat jullie iets gehoord hebben... ik zou het nog even laten voor wat het is.

Misschien is dat jongetje ook wel niet normaal en verklaart dat zijn uitspattingen. De beschuldiging van kindermishandeling is zwaar en je moet die echt hard kunnen maken. als je de kans krijgt moet je eens proberen dat jongetje van dichtbij te bekijken, of je enige sporen kunt ontdekken.
Kinderen kunnen heel moeiljk zijn soms, als ze iets moeten wat ze echt niet willen (al is het maar het aantrekken van schoentjes) woedend worden en heel hysterisch gillen. Misschien is het wel een ADHD (goed gespeld?) jongetje. Zorg eerst dat je dit hard kunt maken, voordat je onschuldige mensen diep kwetst door ze te beschuldigen van iets wat niet waar is, en ook nog eens heel delicaat ligt bij hen omdat ze misschien toch al problemen hebben met de mentale gesteldheid van het kind.

Idd dat wat Desiree zegt bedoel ik dus ook, alleen ik kon het niet zo duidelijk maken

Het kan goed zijn dat het jochie geestelijk niet helemaal in orde is. Ik heb een neef die een lichte vorm van autisme (syndroom van asperge ) heeft en dat is pas kort geleden echt vastgesteld. En hij is heeft het toch al ruim 30 jaar!
Het kan goed zijn dat 't jochie iets heeft dat niet direct zichtbaar is, maar dat wel "onvoorspelbaar" gedrag kan veroorzaken.
Zal niet te snel een conclusie trekken, tenzij hij zich in een hoekje wil verstoppen, bang is oid.
Ook bij mijn moeder heeft een keer de kinderbescherming voor de deur gestaan. Mijn moeder was namelijk net gescheiden en door sommigen (vaak streng gelovigen) werd dat niet erg goed opgevat: "Kind heeft ook een vader nodig". Die had (heb) ik ook, alleen op 'n ander adres!

Ik ga met Desiree en Flair mee.
Misschien kun je beter eens aankloppen en kennis maken met deze mensen.

Desiree schreef:

Kinderen kunnen heel moeiljk zijn soms, als ze iets moeten wat ze echt niet willen (al is het maar het aantrekken van schoentjes) woedend worden en heel hysterisch gillen. Misschien is het wel een ADHD (goed gespeld?) jongetje. Zorg eerst dat je dit hard kunt maken, voordat je onschuldige mensen diep kwetst door ze te beschuldigen van iets wat niet waar is, en ook nog eens heel delicaat ligt bij hen omdat ze misschien toch al problemen hebben met de mentale gesteldheid van het kind.

ja daarom hebben wij ook zo iets van?? ik denk dus dat hij wel iets heeft,maar goed, miss moeten we maar gewoon is gaan vragen wat er is,want het gaat door merg en been dat gegil en gehuil!het is door de hele straat ver te horen!

voorlopig is het nu al een 3 wk rustig maar goed,denk dat de volgende keer de buurvrouw er ook wel op af gaat!

Messchien 's vragen of je het jochie niet 's mag meedoen in de wijk te gaan wandelen - kan je meteen even horen wat het ventje zelf verteld! Die kleintjes denken nog niet aan liegen en zo, dus als je een spelletje "klapje" of zo doet zal ie al snel zeggen dat mama of papa veel harder slaan als het zo is. (klapja - handjes op de rug allebie, 1-2-3 wie eerst is mag de andere op de bil - voet - ... "slaan" (niet keihard hé!!!) ; ventje laten winnen en gekke bekken trekken - en natuurlijk ferm lachen hé!!!!!! Dat vinden die kleine gasten héél leuk, en als er iets is komt het er ook uit! En is het niets, heb je fijn dat jochie wat beter leren kennen, leuk toch?!