SuperPepeijn schreef:naar mijn mening moet een religie of levensfilosofie juist een verrijking zijn van je leven, spiritualiteit en belevenis, niet een beperking.
Daar ben ik het helemaal mee eens. Helaas zijn de meeste (extreme) vormen van geloof gericht op 'pas op, als je dat (niet) doet, dan...' in plaats van op de mooie dingen die je kunt bereiken als je bepaalde dingen doet of laat vanwege je geloof.
Ik ben zelf opgegroeid als 'heiden' tussen de gereformeerden en heb dus veel dingen gezien waarvan ik nog steeds niet begrijp hoe iemand zo kan leven. Het voorbeeld van Maarten over 'niet op zondag naar het zwembad' klinkt mij dan ook heel bekend in de oren. Mijn oma was ook vrij christelijk, maar die zou ons nooit iets verbieden op zondag. Zij putte hoop uit haar geloof, in tegenstelling tot hele volksstammen die alleen maar godvrezend zijn en haast niets anders doen dan overal de duivel in te zien.
Ik denk dat je door verbieden niet zoveel bereikt. Je kweekt zo alleen onbegrip en verzet. Als de ouders van dat Jehova-jongetje echt het beste willen voor hun kind, dan leggen ze hem ook de achterliggende gedachte uit van hun 'verbod'. En idd, als hij dan oud en wijs genoeg is om kritische vragen te stellen, dan hoop ik dat zijn ouders ook zo redelijk zijn om hem zijn eigen keuzes te laten maken. Ik zie maar al te vaak om me heen gebeuren dat kinderen zich eigenlijk willen losmaken van het geloof, maar dat niet durven omdat dat een schande is voor de familie.
Geloof zou iets moois moeten zijn, niet een dwang- of controlemiddel.