Uiteindelijk was ik uitgekletst en had mn moeder de foto gevonden, dus ik zei; nou mam tot dinsdag dan (want dan kom ik bij ze langs) en we bellen nog wel even. Ja is goed zegt ze, tot dan! Ohja mam, zeg ik, schiet me ineens weer te binnen, jij en papa zijn toch dit jaar 40 jaar getrouwd? Jaaa, zegt ze, we wilden ook een weekendje weg plannen met zn zessen.
Oh leuk, zeg ik, want welke datum was dat nou ook weer, die bruiloft? En geven jullie geen groot feest ofzo? Neh zegt ze, papa heeft wel een grote bos rozen gekocht, dat vond ik wel lief van 'm. Ik verbaasd, want ik dacht dat het ergens in mei was, dus waarom m'n vader nu al rozen had gekocht.. Zegt mn moeder: nee, het was niet in mei, ook niet in april, het was in maart.. Dus ik zeg: Wat, vandaag?! zegt ze: ja, we zijn vandaag 40 jaar getrouwd! Dus ik natuurlijk helemaal verrast en verbaasd dat ze dat niet even zegt, ik bedoel als ze me toch belt over een stomme foto

Nou, ik was echt helemaal ondersteboven. 40 jaar is echt laaaaang. Belde ik later m'n zus op (die is meestal beter op de hoogte van dat soort dingen dan ik) maar nee hoor, die wist het ook niet! Ik vond 't eigenlijk best slecht van ons dat we dit niet wisten... hoewel aan de andere kant m'n ouders aan dit soort dingen niet erg veel belang hechten.
Maargoed, nu moeten we dus halsoverkop nog een kado gaan verzinnen


Zijn hier uberhaupt mensen van wie de ouders zo lang getrouwd zijn?
