Geplaatst Het begon voor mij allemaal anderhalf jaar geleden, ik zat in groep 7 en we hadden op school paasontbijt. Die dag kreeg ik ook te horen dat mijn tante (Roselien) in het ziekenhuis lag, ik kreeg niet te horen waarom ze daar lag. In ieder geval was die dag de operatie om een deel bij de longen weg te halen ofzo. Nou ja, na een anderhalve week lang in spanning gezeten te hebben kregen we eindelijk de uitslag: De operatie was geslaagd. Wij natuurlijk weer helemaal blij.
Een half jaartje later ging het langzaam weer berg afwaarts met Roselien. Na dat heel goed in de gaten te houden ging het plotseling weer heel goed.
Ondertussen was ik erachter gekomen (nadat mijn vader zich versproken had) dat ze kanker had. Toen stond mijn hart even stil, kanker, iets waar mijn oma ook aan overleden was.
Tot een half jaartje geleden, nee korter.
Het is allemaal te snel gegaan, alle chemokuren en de keren dat ze weer naar het ziekenhuis moest.
Het ging zo ontzetten slecht met haar dat we meteen al wisten: dit gaat niet lang meer duren.
Ze vermagerde zo snel, ze zag er ook te ziek uit..
Gelukkig heb ik haar in augustus nog gezien, met haar ingevallen gezicht.. Ik ben heel erg geschrokken toen ik haar zo zag, misschien was het maar beter als ik haar niet had gezien. Maar ik heb nog afscheid kunnen nemen, mijn zus niet. Die heeft haar voor het laatst met kerst gezien.
Helaas was het einde in zicht en op donderdag 12 oktober heeft ze de wereld moeten verlaten..
Mijn moeder was bij haar, het was een mooi afscheid voor haar..
Afgelopen zaterdag (21 oktober) was haar crematie, het was zeer mooi, precies zoals ze het zelf gewilt heeft.
Het was ook erg emotioneel.
Gisteravond heb ik een gedicht over haar gemaakt:
dan kunnen we er misschien samen over praten en hoe je het beste er een plaatsje voor kan vinden dat heb ik ook heel moeilijk gevonden..
