Kan iemand me vertellen Wanneer een schutter rust Wanneer de boog zich mag ontspannen Z'n pijl het laatste doelwit kust
Wanneer is een mens tevreden Merkt hij voor een keer als hij kijkt Over de schutting van de buren Dat 't het gras net iets groener lijkt
Zeg me waar moeten we zoeken En wat is nou die wens Waarna we niet meer verder hoeven Waar en wanneer ligt die grens
En waarom wil ik alsmaar verder Als ik ergens ben Wat maakt het onbekende beter Dan al het gene dat ik ken
En waarom ben ik nooit compleet gelukkig Met wat er hoort bij mij Waarom moet er toch steeds weer iets bij Waarom nooit eens een keer Ietsje minder dan meer Wanneer laat dat verlangen mij vrij
Waarom zie ik mijzelf hier compleet in terug? Dit is al jaren mijn lievelings nummer. Iedere keer als ik de tekst hoor of lees krijg ik een rilling. Dit beschrijft mij. Gelukkig zijn is iets wat ik ben maar niet kan zijn. Steeds wil ik meer. Niets is genoeg en als ik iets eenmaal heb ben ik bang het te verliezen...
Ben ik de enige die dit gevoel kent??
Trotse mama van dochters Svenna & Loys Voorlopig paardloos!
Ik heb net even in je profiel gekeken en volgens mij heb je het allemaal al aardig voor elkaar. Dat je niet echt tevreden bent komt denk ik omdat je om je heen weinig narigheid hebt gezien. Maar dat is juist perfect als je 17 bent. Het leven moet dan één groot feest zijn vind ik. Ooit komt er een tijd dat je om je heen kijkt, en beseft dat er ook mensen zijn die dat wat jij hebt allemaal niet hebben en kan jij ook gelukkig zijn met wat je al wel hebt. In ieder geval vind ik het niet gek dat jij je zo voelt. Blijf vooral je doelen nastreven en dan kom je er wel.
If your feet smell and your nose runs - you're built upside down.
Prachtige tekst. Ook al een hele tijd een van mijn favorieten van Marco Borsato. Zijn nummers zijn ook altijd zo 'af'. Iemand anders zou het niet beter kunnen beschrijven. Soms heb je het gevoel dat er 'iets' mist, maar wat dat nu precies is Het is denk ik een gevoel dat iedereen wel eens heeft en dat lijkt me ook niet erg.
Soortgelijk gevoel van 'is dit het nou' krijg ik bij dit nummer van Stef Bos
We speelden ooit verstoppertje In de pauze op het plein We hadden grote dromen Want we waren toen nog klein De ene werd een voetballer De ander werd een held Wij geloofden in de toekomst Want de meester had verteld Jullie kunnen alles worden Als je maar je huiswerk kent Maar je moet geduldig wachten Tot je later groter bent
Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Een diploma vol met leugens Waarop staat dat je volwassen bent Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Ik snap geen donder van het leven Ik weet nog steeds niet wie ik ben Is dit nu later
We spelen nog verstoppertje Maar niet meer op het plein En de meeste zijn geworden Wat ze toen niet wilden zijn Wij zijn allemaal volwassen Wie niet weg is, is gezien En ik zou die hele chaos Nu toch helder moeten zien Maar ik zie geen hand voor ogen En het donker maakt mij bang Mama, Mama! Kan het licht aan op de gang?
Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Een diploma vol met leugens Waarop staat dat je de waarheid kent
Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Ik snap geen donder van het leven Ik weet nog steeds niet wie ik ben Is dit nu later
Is dit nu later Ik snap geen donder van het leven Ik weet nog steeds niet wie ik ben Is dit nu later Is dit nu later
Even een aanvulling op Laika: ik weet niet of het er mee te maken heeft of je veel of weinig hebt meegemaakt. Iedereen kan zo'n gevoel wel eens krijgen. De een juist omdat alles op rolletjes loopt en daardoor het soms wat 'saai' is en de ander juist van 'pfffffff 't is alleen maar ellende, wat zou het leven een stuk fijner zijn als...' Bovendien lijkt het me niet dat je aan een profiel kunt zien of iemand 'veel' of 'weinig' heeft meegemaakt. Ook kan een ander niet voor iemand anders beoordelen of iets 'veel' of 'weinig' is.
Ik ken het ergens wel. Ik ben eigenlijk heel gelukkig al vind ik dat moeilijk om te zeggen. Tuurlijk zijn er dingen waarvan ik droom maar misschien maakt het dat wel juist zo mooi..want of ik echt zo gelukkig zou zijn als ik alles had en geen dromen en/of wensen meer heb dat weet ik niet
Misschien klopt het wel voor een groot deel wat Laika zegt. Ik ken echt wel verdriet heb (te)veel mensen verloren, maar erg ongelukkig ben ik nooit geweest. Nooit gepest, nooi geldproblemen gehad, nooit iets lang gewild wat ik niet krijgen kon, nergens alleen voorgestaan en allebij mijn ouders nog aan mij zij.
Het gevoel is ook niet zozeer dat ik iets mis, meer dat ik niet kan genieten van hetgeen dat ik heb. Iedere keer als ik wil genieten van iets gaat het niet door het feit dat ik nog iets kleins mis... Maarja, je kunt niet alles hebben en inderdaad, als er geen dromen zouden zijn zou het leven maar saai zijn....
Trotse mama van dochters Svenna & Loys Voorlopig paardloos!
Ik ben het helemaal met je eens Pinky-girl, dromen moeten er blijven. En die dierbaren die je hebt verloren zijn niet door materiele dingen goed te praten. Ik geloof ook niet dat als je al het geld van de wereld zou hebben dat je dan zelfs niets meer te wensen zou hebben. Er zijn namelijk altijd zaken die niet te koop zijn. Een hele simpele is gezondheid, dat is helaas nog steeds niet te koop. Geniet van wat je hebt, ook je dromen, niets is ooit perfect moet je maar denken.
If your feet smell and your nose runs - you're built upside down.