Geplaatst ik wil graag mijn verhaal vertellen over wat ik heb meegemaakt in mijn korte (15jarige) leven!
n.a.v. dit topic: viewtopic.php?f=2&t=668688
toen ik werd geboren had ik meteen een broertje altijd samen gespeelt en ons mam paste op ons ons pap altijd werken. toen raakte ons mam zwanger van het 3e kindje mijn zusje, toen werd de beslissing gemaakt dat we zouden gaan verhuizen en we konden een stuk grond aankomen via opa en oma. dus tijdens de bouw van het huis woonde we tijdelijk in een rijtjeshuis. mijn zusje werd geboren en het huis werd verder en verde gebouwt. vervolgens raakte ons mam zwanger van haar 4 kind mijn broertje! we verhuisde naar ons nieuwe huis wat een prachtige villa was. en woonde daar een jaar. in de tussentijd had de famillie van ons pap bedacht dat ze jaloers waren en ons te ontvoeren zodat ze geld en spullen konden eisen als losgeld. dus wij 4e werden ontvoerd en werden gedumpt in een crisisopvang in tilburg we wisten niet met wie we megingen maar moesten geblindoekt de auto en en niemand kon of wilde iets zeggen. dus daar hebben we een jaar gezeten zonder iets te horen van ons pap en mam. eindelijk hadden ze de rechtzaak gewonnnen en wij konden terug naar huis! wij dolblij antuurlijk dat we eindelijk weer terug waren in onze bekende omgeving.
1e kerstdag 1999 ik was net een paar dagen voor kerst geopereerd aan neus, oor en keelamandelen dus moest binnen blijven. de hele famillie naar opa en oma toe en ik bleef alleen thuis. ik kan me nog goed herinneren dat ik een film keek over een zeehondje wat in de steek was gelaten door haar moeder ik moest huilen en voelde me echt niet lekker ik had een naar voorgevoel. dat voorgevoel werd bevestigdt toen de vooordeur bel ging en ik opa oma en mijn broertjes en zusje bij de voordeur zag staan en allemaal aan het huilen waren. er werd uitgelegd dat ons mam met de ambulance naar het ziekenhuis was gegaan omdat er iets noet goed was. na 2 of 3 uur te hebben gewacht ging de telefoon ons pap dat we langs mochten komen en even konden kijken naar ons mam. een voor een die kamer binnen, ik mocht als eerste en ik keek en herkende haar niet meer ik wist niet wie het was helemaal vol slangetjes en apperatuur er omheen. ik rende in paniek de kamer uit richting de arts die de verantwoordelijkheid had voor ons mam, ik hoorde hem tegen ons pap praten ''ze heeft geluk gehad dat de ambulance op tijd kwam als die 1 seconde later was gekomen was ze dood'' die zin heb ik nog altijd in mijn hoofd. dus na 1,5 jaar elke dag naar ziekenhuis heen en weer en helemaal uitgeput van de ellende kwam ze thuis. ons pap had het druk hij moest voor 4 kinderen zorgen, een geestelijk en gehandicapt wrak zorgen, 2 honden, 3 katten, 2 paarden, werk, boodschappen en het hele huishouden. t werd hem allemaal veel te veel, dat uitte hij op ons en begon ons te mishandelen. ons mam werd opgestookt door de famillie van beide kanten en vertelde tegen de politie dat we werden mishandeld en dat zei mishandeld werd enz.
een maandag op school
wij werden met zijn 4e in het kantoor van de directeur neergezet en er werd verteld dat we daar moesten blijven dat we wat eten kregen en dat er zo mensen kwamen. dus wij eten na het eten kwamen er 9 politieagenten binnen en zeiden dat we meemoesten dus wij naar huis mochten 1 plastic tasje met spullen meenemen en moesten binnen 2 minuten het huis uit. we werden in een auto gezet en niemand vertelde waar we heen gingen we moesten met 2 vrouwen mee na 1,5 dag van uitputting en vermoeidheid waren we ergens tussen belgie en frankrijk. we kwamen daar in een crisisopvang omdat er geen plek was in een tehuis of internaat. na 2 weken konden we eindelijk naar buiten en mochten we eindelijk weg daar, we gingen naar deurne in een oud lelijk verrot huis wonen met 8 mensen begleiding tegelijk en werden bewaakt alof we de grootste criminelen waren. mij n god hoelang zouden we daarblijven? we hadden niks helemaal niks. altijd honger we mochten niks en moesten altijd stil zijn. ik kwam een keer binnen gelopen en toen zaten ze met zijn alle in een vergadering ik wilde het weleens horen dus ik ging afluisteren en hoorde dat we nog max. 3 maanden daar zouden zitten dat we daarna in een pleeggezin terecht kwamen. na 3 maanden kwamen we inderdaad in een pleeggezin allemaal apart. ik kwam bij vreselijke mensen terecht hele tijd was ik bang kei onrustig en na 3 weken van niet slapen en helemaal gek worden, werd er met spoed besloten dat we bij elkaar moesten in een gezin. we kwamen terecht in een huyis met een man en vrouw met een hele grote boederij met dieren en van alles. ik voelde me nog niet goed maar voelde me al wel beter. ik kon eindelijk weer paardrijden:) na 9 maanden konden we weer terug naar huis terug thuis waar iedereen ons vuil aankeek waar we achtervolgd worden door boze blikken. vrselijk gewoon! ons pap en mam waren uit elkaar en ons mam kon niet meer voor ons zorgen omdat ze dat nog niet eens voor zichzelf kon laat staan voor 4 onge kinderen!
ons pap ging voor ons zorgen en hoe! geweldig gewoon!
nu heb ik eindelijk mijn leven redelijk op orde maar kan er nog niet tegen hoe sommige mensen reageren. ik heb een mooi nieuw bijrijdpaardje een 4 jarige fries die tijd zat kost, daarnaast train ik nog 12 uur intensief per week een vechtsport, fitiness ik nog, sport ik opschool, rij ik paard, en doe ik mee aan cios-training, dus ik kan me overal vol op storten. heb nu besloten dat sporten voor mij belangrijk is en ik ga in de toekomst ook werken in iets met sport!
sommige mensen reageren niet goed vindt ik daarom dit verhaal. ik begrijp soms is het niet helemaal goed abn en leestekens ook niet. maar ik doe mijn best.
hier het verhaal van mijn korte maar toch avontuurlijke leven niet altijd positief
je kunt me altijd pm-en wil je iets weten of moet je iets kwijt geen probleem
