Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Sosha schreef:Ehhhh.......... MIJN hond ????? MIJN keuken ?????
Als ik het goed begrijp is het toch de hond en de keuken van je ouders?
Josa schreef:Aan de ene kant vind ik het zo knap van mijn ouders en zouden meer mensen het moeten, anderzijds zo vervelend. Andere kinderen die in MIJN keuken zitten, mijn kamer die mijn kamer niet meer is. Kinderen die met MIJN hond spelen en mijn ouders die de aandacht in het weekend niet alleen aan mij geven... pfoe....
Wat is jullie mening?
nikkigioa schreef:Nee joh zo moet je helemaal niet denken. Juist supertof dat je ouders zoiets op willen starten, helemaal omdat hun eigen kinderen al uit huis zijn. Ze hadden ook kunnen besluiten nog even door te fokken, dan had je je kamer en hond ook moeten delen.Of kunnen gaan scheiden en opnieuw trouwen met iemand die ook kinderen heeft. Het is hun leven en daar zou ik mij maar mee schikken. Het zal ongetwijfeld niet makkelijk worden, maar daarentegen zal het ook heel veel leuke dingen met zich meebrengen!
Billy schreef:Natuurlijk ging en ga ik regelmatig naar huis.
Alleen het is mijn thuis niet meer, dat heb ik ergens anders, omdat ik nu zelfstandig ben. Om het ff heel hard te zeggen, je klinkt als een kleutertje, die stampvoetend zegt: maar het zijn mijn pappie en mammie, en mijn hond, en mijn hond en mijn speelgoed, en ik wil het niet delen.....
pairadice schreef:Billy schreef:Natuurlijk ging en ga ik regelmatig naar huis.
Alleen het is mijn thuis niet meer, dat heb ik ergens anders, omdat ik nu zelfstandig ben. Om het ff heel hard te zeggen, je klinkt als een kleutertje, die stampvoetend zegt: maar het zijn mijn pappie en mammie, en mijn hond, en mijn hond en mijn speelgoed, en ik wil het niet delen.....
Billy, je kunt je best wel iets vriendelijker uitdrukken. Ik weet natuurlijk niet of je weet waar je over praat, maar het is best heftig als je je vroegere thuis ineens moet delen met mensen die je niet kent. En ik hoor haar ook nergens zeggen dat ze het absoluut niet wil hebben, maar slechts dat ze het best vervelend vind. En natuurlijk is het je huis niet meer als je zelfstandig bent, maar ergens blijft het toch een beetje je thuis. Mijn moeder runt weliswaar geen gezinshuis, maar we hebben de afgelopen jaren wel een aantal mensen tijdelijk opgevangen. Als we nu voor dezelfde keuze staan doen we het zo weer, maar het heeft meer impact dan je denkt. Het is erg makkelijk om iemand aan te vallen die er voor uitkomt diep van binnen een paar bedenkingen te hebben, maar ik moet nog zien wie van alle mensen hier met een grote mond over goed doen en delen hun huis ter beschikking zouden stellen van anderen. En ik moet ook nog zien wie er staat te juichen als je ouderlijk huis ineens door vier vreemde kinderen wordt bezet. Het is en blijft toch een beetje JOUW hond en JOUW kamer.