Ik vinnum ook mooi, ik denk dan zelf altijd 'wat als er geen morgen meer komt? heb ik het dan goed (genoeg) gedaan?' Tot nu toe kan ik wel met een gerust hart gaan slapen!
Ik heb natuurlijk fouten gemaakt, maar ik kan iedereen recht in de ogen kijken, en vooral mezelf. Da's heel belangrijk in het leven, en je moet er ook écht bij stil staan, zeggen dat je van iemand houdt, juist omdat je nooit weet hoe he tmorgen zal zijn... je zal maar te laat zijn (hij/zij dood), man, daar moet ik niet aan denken.
That reminds me: ik moet mijn moeder nodig weer eens knuffelen!