Geplaatst Jaren lang ging het goed, we woonde in een woonwijk,en
vonden het allemaal leuk. Toen gingen we verhuizen,ik
keek er erg naar uit, omdat ik het helemaal niet leuk
vond op mijn oude ( basis ) school.Mijn ouders hadden
een eigen bedrijf, en geen ruimte meer voor een kan-
toor, dat eerst heel klein was. We gingen dus verhui-
zen, naar Friesland. We hadden een heel leuk huis en
alles ging weer goed. Ik was toen 10 toen we in ons
nieuwe huis konden, en het een hele leuke klas op school
Ik ging op paardrijden, en elke zaterdag ging ik er met
veel plezier heen. Ik leerde een meisje kennen die ook
daar op paardrijden zat, van mijn leeftijd, en met 2
ijslanders. Ik speelde vaak met haar, en in de vakanties
speelde we haast elke dag met elkaar. Onze ouders leerde
elkaar ook kennen... En dat werd het probleem.De vader
van die vriendin ( A. ) en mijn moeder, begonnen samen
een boergolfbaan op beel weilanden, en een stukje bos.
Alles ging goed, en we verdiende er ook wat aan.
Totdat ik vaak mertke, dat als ik in bed lag, mijn ouders
knallende ruzie's hadden. Bij de ouders van A. was dat
al ongeveer 5 jaar zo, en zij wist neit anders. Mijn
broer van nu 20 vond het ook heel vervelend, maar was
vaak weg. Mijn ouders gingen scheiden, en de ouders
van A. ook. Er zijn toen veel problemen geweest, zoals
ruzie's en soms werd er ook met bijvoorbeeld stokken
geslagen. De vader van A. was toen er ziek, en kon die
tijd niet meer werken. Hij had ook een eigen bedrijf.
De moeder van A. ging bij mijn vader wonen, en mijn moeder
bij de vader van A. Een vader ruil zeg maar. De eerste
tijd woonde ik bij mijn vader, in het nog oude huis.
Ik woonde dan ook bij A., want die woonde bij haar moeder.
Dat ging allemaal goed, en na weer wat harde ruzie's
ging ik bij mijn moeder wonen. Ik ging een maandje
"uitproberen" en vond het toch leuker bij mijn moeder.
Ik heb nu best wel veel problemen, net als A. Er word nu
gelukkig niet meer geslagen enzo, maar er komen wel steeds
vervelende mailtjes, en telefoontjes.
Soms heb ik het gevoel dat alles door mij komt. Ik was
degene die met A. vriendin werd.
Ik luister nu vaak het liedje "goodbye my lover, good-
bye my friends".
Alles gaat verkeerd, en mijn gedachten met mijn tijd
komt nog wel, is ook weg. Mijn oma ligt in het ziekenhuis
en mijn broer is op kamers.
Soms droom ik dat ik dood ga, en dat mijn moeder en
vader heel veel verdriet hebben. Mijn vader en moeder
kunnen elkaar niet meer zien. En mijn moeder en de
moeder van A. elkaar ook niet.
Door die dromen dat ik dood ga, word ik er bang voor.
Soms gaat het goed, maar vaak heb ik altijd de gedachten
van, ik heb een banketstaaf leven.
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het even kwijt
Misschien hebben jullie wat tips, en anders snap ik
dat jullie er ook niks aan kunnen doen. Het is misschien een
beetje vaag, maar oke.
Ik kan me heel erg goed voorstellen dat je je erg rot voelt en alleen. Ben je met stokken geslagen? Dat vind ik echt niet kunnen 
Misschien zou je eens met mensen kunnen gaan praten die ervaring hebben met dit soort dingen? Je kan mij altijd PBen 
Ga maar lekker samen leuke dingen doen zodat je weer een beetje vrolijker word.
Dus als ik er met A. over praat, denken we soms echt zo van: huh, dat was toch anders?? 
