Voor iedereen die niet weet wat een MMORPG is, een Mass Multiplayer Online Role Playing Game; het is een spel dat je op het internet speelt, samen met (veel) andere (on)bekende mensen. Je hebt verschillende spellen; die allemaal verschillende thema's en doelen hebben.
Ikzelf speel World of Warcraft (op de Europese server Doomhammer, guild Defectu Virium Elite). En wat ik daar soms zie, oa in mijn guild (=groep mensen die samen spelen onder 1 naam, een clubje) , aan speelstijl en tijd die mensen in dat spel stoppen. Vrij shockerend

Voor veel mensen zijn het net veredelde chatboxen, met errug mooie graphics. Daar in die nepwereld (in WoW, Azeroth) hebben ze 'echte' vrienden, zien ze er mooi uit en bereiken ze dingen. Ze kunnen vluchten voor de werkelijdheid en lol hebben. Gebreken doen er niet toe. Het is echt een droomwereld.
Van de ene kant vind ik mmorpg's goed; ze bieden mensen een makkelijke mogelijkheid om te vluchten van problemen.
Om een voorbeeld te geven: Er zit iemand in mijn guild, hij leed aan kanker, is genezen, ternauwernood. Zijn vader is overleden aan kanker. En net een maand nadat hij genezen is verklaard, is zijn moeder opgegeven, ook kanker en niet meer te redden. Hij verzorgt haar nu. Zou hij WoW niet hebben; zou hij instorten onder de enorme druk. WoW is voor hem echt die broodnodige ontspanning.

Een mmorpg kan wat dat betreft overigens ook net zo werken als bijvoorbeeld een forum als bokt. Ik wil bovenstaand persoon zeker niet met Dorine vergelijken, de situaties zijn geheel verschillend, maar deze persoon put wel net zoveel steun uit alle lieve reacties die hij krijgt van ons guild. Het is echt een hechte community

Maar van de andere kant kun je natuurlijk ook te ver doorslaan en niet meer in de echte wereld leven. Ter illustratie nog een voorbeeldje, ook uit mijn guild; (voor mensen die geen WoW spelen wordt dit misschien een beetje hocuspocus-taal); Ik noem hem even R. Hij is halverwege de 20, woont nog thuis en werkt 2 uur per week. R wilde met PVP (=speelstijl) de hoogste rang behalen. Om dat te kunnen behalen moet je ongelofelijk veel spelen. Hij wilde dat persee. Gevolg was dat hij dag en nacht achter zijn pc zat. Ik geloof dat hij maar 4-5 uur per etmaal sliep. Zijn moeder bracht hem zijn eten en drinken naast de pc, want anders at en dronk hij amper

Uiteindelijk, na een maand of 3 heeft hij de hoogste rank wel gehaald overigens en hij loopt nu steeds te pimpen met zijn epixs. Maar wat hij ervoor heeft moeten doen. Gewoon ziek.

Door de chatfunctie zijn mmorpg's vrij verslavend. Het is net zoiets als MSN, dat zet je ook even aan. Alleen in dit geval ben je tijdens het chatten ook nog gezellig aan het spelen met mensen. Probeer je samen een doel te bereiken. Dat is erg motiverend om door te spelen.
Blizzard (producent van Wow) zorgt er ook wel voor dat je door blijft spelen door steeds updates van het spel te geven.
Ik moet ook eerlijk toegeven dat ook ik verslaafd ben overigens. Niet zo zeer aan het spel, maar wel aan alle leuke mensen die ik daar heb leren kennen. Gelukkig heb ik de meesten tegenwoordig op MSN en ken ik ze irl, dus mijn verslaving neemt hard af.


Ik denk dat je een vrij sterke geest moet hebben om niet verslaafd te raken aan deze spellen. En ook dat je échte vrienden moet hebben en niet al een beetje sip zijn op het moment dat je een mmorpg begint. Anders zou het wel eens een échte verslaving kunnen worden, waarbij je vervreemd van de wereld; zeker jonge/puberende mensen.
Hmm, het is een vrij lang verhaal geworden zie ik, maar ik ben benieuwd wat jullie van MMORPG's vinden.